Vermist (part 3)

Dit is het derde deel van mijn verhaal "Vermist". Hierna zal nog een deel volgen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Reacties zijn welkom!

-----

De volgende ochtend begon het denken opnieuw. Ze hadden geen gemiste oproepen en er waren ook geen nieuwe mails binnengekomen. Melissa's moeder en Lilly keken elkaar aan. Eigenlijk wisten ze de waarheid al, maar ze wilden er niet aan toegeven.

Uiteindelijk besloot Lilly om een ontbijt te maken. Veel gegeten werd er niet, maar het gaf ze wel enige rust. Na het ontbijt besloot Lilly om het nieuws te bekijken via haar telefoon. Ze kon toch niets meer doen. Hoe oneerlijk het ook was. Ze konden nu alleen maar afwachten. Lilly was blij dat ze de actie via mail en social media was begonnen. Zo heeft ze toch nog het gevoel dat ze iets heeft gedaan. Toen ging de telefoon...

Er was een lijk gevonden in de buurt van Nijmegen. Het was zeer waarschijnlijk dat het om Melissa ging. Ze werd vannacht in de bossen gevonden. Het was duidelijk dat ze verstopt was. Haar tas met kleding lag naast haar. Lilly en Melisa's moeder moesten zo snel mogelijk naar de plek komen om het lijk te identificeren. Ze hadden beloofd om er over een uur te zijn.

De twee waren ontzettend geschrokken. Lilly had al met het ergste rekening gehouden, maar het komt toch hard aan als dat dan ook de waarheid blijkt te zijn. Ze zaten een tijdje huilend en zwijgend bij elkaar. Uiteindelijk verbrak Lilly de stilte. Ze pakte haar telefoon en belde Jamie. Toen hij het nieuws hoorde hing hij meteen op. Een paar minuten later belde hij aan. Hij wilde meteen bij ons zijn en mee naar de bewuste plek.

Na een tijdje gingen ze op weg. Ze werden heel goed opgevangen door de agenten. Het bleek inderdaad om Melissa te gaan. Zwijgend stonden ze bij de plek en keken het meisje aan dat voor alledrie personen iets anders betekende. Een persoon had haar dochter verloren, de andere zijn geliefde en de derde haar allerbeste vriendin.

Later op de dag werd Melissa opgebaard en werd ze naar een rouwcentrum gebracht. Daar mochten ze nog rustig bij haar zijn om haar te bekijken en langzaam te beseffen dat zij geen deel meer van hun leven zou zijn. Aanraken mochten ze haar niet. Ze zouden haar eerst onderzoeken. Misschien kon er een doodsoorzaak worden vastgesteld. De agenten vermoeden dat het om een mishandeling ging waarbij mogelijk ook gebruik werd gemaakt van seksueel geweld.

Lilly en Jamie gingen samen met Melissa's moeder mee naar haar huis. Daar zaten ze met z'n drieën het verdriet te verwerken. Ze aten gezamelijk en vonden steun bij elkaar. Er werd niet veel gepraat.

Na het eten ging Jamie naast Lilly zitten en begon hij met haar te praten. Hij bedankte haar voor al haar inzet voor Melissa en voor alles wat zij voor haar betekende. "Melissa praatte veel over jou. Wanneer ze dat deed straalde ze van top tot teen. Je bent een supervriendin! Een betere vriendin kan iemand zich niet wensen". Dit ontroerde Lilly zo dat ze in huilen uitbarstte. Jamie huilde ook. Lilly kreeg er meteen spijt van dat ze Jamie maar een rare jongen vond. Hij was zo lief en zo zorgzaam voor Melissa dat hij niet eens raar kon zijn. Hoe kwam ze er eigenlijk bij dat hij raar was? Dat doet er niet meer toe. Het zijn gedachten uit een andere wereld. Een wereld waarin ze allebei nog een beste vriendin hadden die samen met hun lachte. Ze bleven de hele avond bij elkaar zitten. Toen het bedtijd was zei Jamie: "Lilly, ik hoop dat wij voor altijd vrienden zullen blijven. Samen weten wij wie de persoon is die we hebben verloren en kunnen wij het verdriet van elkaar begrijpen. Ik vind je heel erg aardig en ik zou het jammer vinden om geen contact meer met je te hebben". "Tuurlijk blijven we vrienden" zei Lilly. Vlak daarna gingen ze naar bed.

(wordt vervolgd)