Kerstavond 2012

Gisteren was het kerstavond. Voor mij eigenlijk de belangrijkste dag van Kerstmis. Wij vieren thuis altijd kerst op deze dag. Daarom is hij voor mij ook erg speciaal. Eigenlijk gaat het ieder jaar zo ongeveer hetzelfde. We vieren het meestal bij ons thuis. Dan komen oma, opa en mijn oom 's avonds gezellig langs. Eerst gaan we altijd gezellig eten. Dat is ook ieder jaar hetzelfde, maar ik denk dat ik er daarom zo van hou; vanwege de traditie. Daarna wordt er opgeruimd en is het tijd voor de cadeautjes. Ook dit jaar heb ik weer ontzettend veel leuke kerstcadeautjes gekregen. Eigenlijk zijn alle spullen bestemd voor Düren. Ik had nog wat dingetjes nodig en ik heb nu zo ongeveer wel alle spulletjes bij elkaar. Ik werd gisteren nog verwend met handdoeken, washandjes, theedoeken, een hoeslaken, warme sloffen, sokken, truitjes, een broek, een theepot, mokken en nog wat andere kleine dingetjes. Een van de mooiste cadeaus was mijn nieuwe koffer. Die is natuurlijk de komende tijd erg belangrijk. Ik kan er veel spullen in kwijt en daar ben ik erg blij mee. Ik was mijn cadeautjes aan het uitpakken toen mijn moeder zei dat ze iets miste... Jahoor, het was ook dit jaar weer raak... Mijn oma was weer eens een pakje vergeten. Dat hoort er onderhand wel bij. Anders is de kerst niet compleet. Elk jaar is er wel iets. Of ze vergeet het cadeau, of ze vindt het maanden later terug en zegt doodleuk: "Dat was nog voor kerst." Dit jaar ging het om mijn nieuwe warme fleecedeken. Die gaat natuurlijk ook mee naar Düren. Na het uitpakken van de cadeautjes gingen we wiiën. Dit is nu de tweede keer dat we het hadden gedaan. Het was erg leuk. We hebben gebowld, gegolfd en getennist. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik goed ben in tennissen. Het was dan ook grappig om tegen mijn moeder te spelen die het nog nooit eerder heeft gedaan. We hadden echt ontzettend veel lol. Na heel wat rondes besloten we dat het wel mooi was geweest. We zochten alle spullen bij elkaar en de familie vertrok weer richting huis. Het was weer een hele leuke en geslaagde kerstavond!! Ik hoop dat er nog vele mogen volgen!!!!!!!

[Ik hou van...] December

Ja, volgens mij kan het niet duidelijker. Ik hou van december!! Waarom? Het is de laatste maand van het jaar en hij zit barstensvol van de feestdagen. Het is vaak koud en vroeg donker. Daarom is het in de huizen lekker warm en branden er vaak kaarsen of andere lichtjes die gezelligheid uitstralen. Heerlijk binnen zitten met een boekje erbij en buiten de sneeuw z'n gang laten gaan. Sinterklaas is de eerste feestdag die we tegenkomen. Hier doen we niet zo heel veel aan. Een tijdje geleden vierden we het nog weleens bij familie, maar dat is de laatste jaren ook weer minder geworden omdat de kinderen ook groter worden. Soms krijg ik een kleinigheidje van oma en opa en mijn ouders, maar echt belangrijk vind ik het niet. Ik vind het meer een feestdag voor kleine kinderen. Het is toch heerlijk als je je schoen mag zetten en er dan 's ochtends iets in zit? Dat vond ik vroeger zelf helemaal top en ik vroeg me altijd af hoe Sinterklaas nou binnen was gekomen. Met Kerst heb ik juist veel meer!! Misschien komt dat ook doordat ik in Duitsland woon en ben opgegroeid. Daar is Kerst toch veel populairder. Voor mij begint het kerstgevoel al in de adventsperiode. We versieren dan ons huis en maken het gezellig met kaarsjes en later ook de kerstboom. Dat is toch gewoon heerlijk? Kerstavond is mijn lievelingsfeestdag van heel het jaar. Deze dag vieren we al jaren op dezelfde manier. Gezellig samen eten met mijn ouders, oma, opa en mijn oom. Na het eten worden er altijd wat cadeautjes uitgepakt en is het heel erg gezellig! Waarschijnlijk gaan we dit jaar ook weer een wedstrijdje wiiën. Dat was vorig jaar heel erg gezellig. Wat ik op eerste en tweede kerstdag doe weet ik eigenlijk nog niet. De afgelopen jaren besloten we dat vaak spontaan. Soms gaan we bij andere familie langs en soms brengen we de dag heerlijk thuis door met een boek en gezelligheid. De laatste feestdag is ook meteen de laatste dag van deze maand. Oud en Nieuw; nouja, ook de eerste dag van januari dus... Wat ik dit jaar met oud en nieuw doe weet ik nog niet zeker. Het is een kwestie van tijd en even plannen. De afgelopen jaren ben ik bij familie in Nederland geweest. Dat was altijd erg gezellig! Misschien gebeurt dat dit jaar ook wel, maar dat weet ik nog niet. Jullie lezen het binnenkort hier wel terug. Het is denk ik wel duidelijk waarom ik van deze maand hou. Ik kan dan ook niet wachten totdat het weer december is. Voor je het weet is dat ook weer zo. Dit jaar is namelijk voorbij gevlogen!!!! Soms vraag ik me echt af waar de tijd blijft... alles gaat namelijk zo snel...... voordat je het weet zitten we alweer rond de kerstboom!

Time flies

Ja mensen, ik weet het; het is een cliché, maar wat vliegt de tijd.... Zaterdag werd ik door iemand van mijn familie gebeld en uitgenodigd voor Oud & nieuw. Jeetje, dat komt er ook alweer aan. Ik herinner me nog zo goed aan het Oud & nieuw feest van vorig jaar; als je tegen me zou zeggen dat het een half jaar geleden was zou ik het zo geloven. De tijd gaat namelijk echt super snel!! Het lijkt wel of het gisteren was dat ik begon met mijn vrijwilligerswerk bij de olifantjes. Dat was dit jaar in februari. Wat was dat een leuke periode... Gezellig spelen en kletsen met de kindjes, liedjes zingen en knuffelen. Gewoon heerlijk. Het is alweer drie maanden geleden dat ik in Düren was voor de testperiode. Ja, echt waar hoor! Drie maanden, het lijken wel drie weken. Niet normaal hoe de tijd vliegt. Over drie weken ga ik alweer terug naar Düren en begint mijn nieuwe avontuur. Drie weken, echt onvoorstelbaar. Dat gaat veel te snel. Ik heb er wel zin in, maar zie er ook enorm tegenop. Het is natuurlijk een grote stap en je hebt te maken met veel nieuwe dingen. Toch ben ik blij dat ik er al wat mensen ken die ik kan vertrouwen. Dat scheelt enorm. Nu heb ik nog drie weken om de laatste dingetjes te regelen. Dat gaat zeker wel lukken. Toch heb ik ook van deze drie weken het idee dat ze snel voorbij zullen gaan. Volgende week is het tenslotte al kerst en daarna gaat de tijd extra hard. Ik vind dat één dag sowieso erg snel voorbij gaat. Ik neem me vaak een aantal dingen voor, maar aan het einde van de dag heb ik dan toch een aantal dingen niet gedaan. Dan wordt je steeds onderbroken door leuke meldingen op Facebook, mailtjes en andere dingen. Dat is natuurlijk ook belangrijk, maar het neemt nog meer van je kostbare tijd weg... Achja, je kiest er immers zelf voor en ik zou die onderbrekingen ook niet willen missen, maar af en toe heb ik toch de neiging om mijn telefoon aan de kant te leggen en alles te negeren. Dat doe ik nu dan ook regelmatig. Dan kan ik lekker een paar uurtjes lezen. Anders kom je daar ook al helemaal niet aan toe. Nu is het dus al bijna 2013. Eens kijken hoe snel dat jaar voorbij vliegt. Voor je het weet schrijf ik volgend jaar rond deze tijd: nu is het dus al bijna 2014... en is het jaar dus net zo snel voorbijgevlogen.

Een gezellig weekend (bijna net als toen)

Afgelopen weekend logeerde ik bij Tristin; één van mijn beste vriendinnen. Mijn moeder bracht me zaterdagmiddag naar Grave. Daar bleef ze toevallig tijdens dat weekend en dat is voor mij toch een stuk dichterbij dan Friesland. Heel toevallig was Marrit, ook één van mijn beste vriendinnen uit Friesland er ook. Zij was bij een andere vriend in Nijmegen op bezoek en vond het leuk om even bij ons langs te komen. Het voelde gewoon net als eerst, toen we ook allerlei dingen samen met z'n drieën deden. We hadden elkaar lang niet meer gezien. Daarom hebben we eerst even wat gedronken en bijgekletst. Eigenlijk kun je wel stellen dat er de hele tijd gekletst werd dus dat hoef ik niet de hele tijd te noemen. ;) Eerder die week hadden we afgesproken dat we een soort van kerst zouden vieren. Dit naar aanleiding van een bericht van Tristin op Facebook. Ze had een foto van haar kerstboom geplaatst met daarbij de vraag wie er nou toch cadeautjes onder zou leggen. Toen ontstond er het idee om voor elkaar cadeautjes te kopen. Gewoon voor de lol. Dit hebben we dan ook gedaan. We verdeelden de cadeautjes en pakten ieder om de beurt iets uit. Ik kreeg van Tristin en heel leuk tafelkleedje met allerlei voelbare kerstvormpjes erop, hele kleine schattige gebaksvorkjes, twee mooie bekers en witte chocolade. Van Marrit kreeg ik een leuk stervormig kussen en twee kleine glazen potjes waar je iets in kan bewaren. Iedereen was blij met de cadeaus en het was een hele gezellige middag. Tristin had ook voor zichzelf een cadeau gekocht. Dat was een erg grappig ding. Het was een kerstboompje met een usb-aansluiting. Als je deze bijvoorbeeld op je laptop aansluit geeft de kerstboom licht en verandert hij van kleur. Dat zag er erg mooi uit. Hij heeft ook onderhand het hele weekend aangestaan; gewoon omdat het kon en omdat het gezellig was. Daarna zijn we even Grave in geweest. We hebben even bij de wereldwinkel en de Marskramer gekeken. Dat was erg leuk, maar ik heb niks gekocht. Daarna gingen we nog voor een kop thee terug naar huis. Toen was het etenstijd. Voorzichtig waagden we ons naar de Griek. Het was namelijk erg glad buiten vanwege de sneeuw en het ijs. Gelukkig zijn we heel aangekomen en hebben we lekker gegeten. Daarna werd Marrit alweer opgehaald. Dat was veel te snel, maar goed, het was fijn dat ze er wel even was. Die avond hebben we eerst mijn bed opgemaakt. Dan hadden we dat maar vast gehad. We hebben veel thee gedronken en wat naar muziek geluisterd. Verder hebben we nog wat via MSN met een vriend gekletst. Dat was erg grappig. De volgende dag hebben we eigenlijk ook niks bijzonders gedaan. We hebben lekker veel gekletst (zoals altijd). Daarna hebben we nog wat gegeten en muziek geluisterd. Ik pakte al langzaam mijn spulletjes in zodat ik dat maar vast had gedaan. Mijn moeder kwam me rond drie uur halen. Gelukkig was de sneeuw op dat moment verdwenen. Het was een heel erg leuk weekend!!! Ik hoop dat we het snel weer een keertje over doen!!!

It's shopping time!!

Gisteren ben ik met mijn moeder, oma, opa en oom naar de Ikea geweest. Ik schreef gisteren al op mijn blog dat ik nog het een en ander nodig heb voor Düren. We besloten dan ook om gisteren naar de Ikea te gaan. Daar kun je toch vaak leuke en mooie spulletjes vinden. Deze spulletjes zijn dan ook nog eens erg nuttig. Met mijn lijstje in mijn hoofd gingen we op weg. Ik ben erg goed geslaagd op het gebied van servies. Ik heb vier mooie grote bekers gekocht en ook een aantal borden. Verder kunnen een paar plastic bekertjes ook geen kwaad. Twee schalen zijn ook altijd handig. Verder slaagde ik ook voor bestek en een bestekbak. Altijd handig; dan kun je het toch makkelijker opbergen. Nu we het toch over opbergen hebben: een paar fijne dozen kunnen ook niet missen. Hier kan ik dan wat levensmiddelen of andere dingen in bewaren. Mijn kamer heeft daar nog al veel schappen; dan is het altijd handig om die ruimte goed te gebruiken. Verder kocht ik ook nog een vierseizoenendekbed en een set beddengoed. Altijd heerlijk om je eigen denekntjes bij je te hebben. Het is toch belangrijk dat je je in je bedje op je gemak voelt. Verder heb ik nog een fijne wasmand gekocht, nouja, meer een waszak met een houten standaard. Een beetje lastig te omschrijven, maar hij is wel erg praktisch vind ik. Dit heb ik dus tot nu toe gescoord voor mijn nieuwe plekje. Ik had al een waterkoker, een föhn, een aantal washandjes en twee bekers. En zo blijft het maar groeien. Nu moet ik nog op zoek naar een aantal belangrijke dingen. EEn flinke stapel handdoeken, nog wat washandjes en ga zo maar door. Ik heb nog de hele maand en de eerste week van januari om alles te regelen en dat gaat me zeker lukken! I'll keep you posted!

Zwart op wit

Afgelopen vrijdag kreeg ik dan eindelijk de langverwachte brief. Het was een brief uit Düren. Het is nu officieel!! Ik mag op 7 januari 2013 beginnen met de vooropleiding. Ik heb een hele berg aan papieren gekregen. Heel veel informatie over het wonen en leven in de instelling en ook een aantal vragenlijsten die ik in moet vullen. Verder zit er ook nog een lijst bij met de papieren die ik mee moet brengen. Altijd handig. Zo kun je alles rustig bij elkaar zoeken. Nu gaat het dus echt beginnen... Ik ga een soort van op mezelf wonen. Dat is toch heel spannend en ook heel erg leuk. Dat betekent dus ook dat ik nog een aantal dingen nodig heb. Daarom gaan we snel op zoek naar een aantal dingen. Ik heb een beetje servies, bestek, handdoeken, Washandjes, beddengoed en nog een aantal dingen nodig. Ik heb er echt super veel zin in!! Ik vind het ook leuk om alle mensen weer terug te zien. Vooral mijn vriend en de vriendin waarmee ik in november bij het concert ben geweest. Als er meer nieuws is of als ik wat interessante aankopen heb gedaan zal ik het natuurlijk hier laten weten!

Haren, een hond en veel gezelligheid

Afgelopen weekend was het weer eens tijd voor een gezellige logeerpartij bij familie in Weurt. We hadden dit al heel lang geleden afgesproken, maar zoals dat altijd gaat... het is zo weer voorbij. Mijn moeder heeft me naar Weurt gebracht. Daar hebben we toen eerst gezellig wat gedronken. Er kwam ook nog andere familie op bezoek. Het was heel erg gezellig. Toen ze allemaal weer naar huis waren hebben we er een rustig dagje van gemaakt. Eerst werd er een flink stuk van mijn haar geknipt. Dat was weer eens nodig. Jeetje, wat is er veel afgegaan. Toch altijd handig als je een kapster in je familie hebt! :) Mijn haar is nu ongeveer op schouderlengte. Ik ben er erg blij mee!! Na het knippen ben ik lekker gaan douchen. Daarna hebben we heerlijk gegeten. Wokgroenten met kip en rijst; echt lekker! 's Avonds hebben we tv gekeken en gekletst. We hebben ook nog wat fruit gegeten en daarna nog een zak chips opengemaakt. Niet echt een goede combinatie toch? Het was wel lekker hoor! De volgende ochtend hebben we broodjes gebakken voor het ontbijt. Daarna hebben we ons aangekleed en kwam er familie op de koffie. Ze had ook haar hondje Gabber meegenomen. Het is een teckel van acht maanden. Hij is heel erg druk en energiek. Hij heeft zijn eigen willetje en is ook lekker eigenwijs. Na een tijdje werd hij wat rustiger. Hij kwam steeds bij mij zitten en probeerde me te likken. Het is alleen lastig om hem te aaien. Als je dat doet gaat hij heel erg met zijn kopje bewegen waardoor ik niet zie wat hij doet. Hij wil dan namelijk spelen en hapt dan een beetje in de lucht. Ja, ik zie niet wanneer hij dat doet en als ik dan toevallig mijn hand op de verkeerde plek heb is dat echt vervelend. Dan maar wat minder aaien. 's Middags zijn we nog even naar het kerkhof geweest. We hebben nieuwe bloemen op het graf van mijn overgrootouders gezet. Het was fijn om er weer een keer te zijn. We hadden lekkere hamburgers als lunch. Vlak daarna kwamen oma en opa ook al om mij op te halen. Eerst hebben we natuurlijk nog een kopje thee gedronken en weer over van alles bijgekletst. Het was een heel erg gezellig weekend! Ik zou het zeker over willen doen!!!!

Kerstwensen

Aanstaande zaterdag is het alweer 1 december... Ja, en misschien weet je al wel wat dat betekent. De feestdagen staan voor de deur. Dit jaar zal ik niets aan Sinterklaas doen. Misschien mag ik bij oma mijn schoen zetten; haha, maar dat is dan gewoon voor de lol. Kerst vieren we juist wel heel uitgebreid. Ik kan me steeds aan dezelfde dingen herinneren. Gezellig eten met oma, opa en mijn oom. Dan bij hun thuis, dan bij ons. De laatste jaren zijn we steeds bij ons thuis geweest omdat dat makkelijker is. Na het eten worden er een aantal cadeaus uitgedeeld. Het ene jaar meer dan het andere. Daarna wordt er gezellig gekletst en worden de cadeaus intensiever bekeken. Vorig jaar hebben we voor het eerst een Wii competitie gehouden. Dat was echt leuk. Op die manier had je toch ook een leuke activiteit om de avond door te komen. Ik hoop dat we dit jaar ook weer gaan Wiiën. Ik ben benieuwd! In dit blogje wil ik het hebben over de cadeaus. Dat is elk jaar namelijk altijd een hele klus. Het begint meestal rond deze tijd van het jaar. Dan beginnen de mensen aan me te vragen wat ik graag voor kerst wil hebben. Mijn standaardantwoord is dan meestal "Weet ik niet." Ja, hoe saai he? Ik kan alleen niks beters bedenken omdat ik het ook echt niet weet. Ik ben heel erg gelukkig en ik ben heel erg tevreden met alle materiële dingen die ik heb. Verder ben ik super gelukkig met mijn familie, vriend en vrienden. Wat kan ik nog meer wensen? Meestal eindigt het elk jaar op dezelfde manier. Ik begin wat op internet te snuffelen. Ik zoek naar mijn lievelingsseries en kijk of er nieuwe dvd's beschikbaar zijn. Als die er zijn noteer ik deze op mijn lijstje. Het probleem is alleen dat de series die ik leuk vind al allemaal gestopt zijn en dat er van een andere serie maar geen nieuwe dvd uitkomt... Wat kan ik nog meer vragen? Een boek is niet zo'n goed idee. Ten eerste omdat ik dat natuurlijk niet kan lezen. Ten tweede hou ik niet van luisterboeken uit de "Gewone" winkel omdat die niet altijd integraal zijn. Mocht dit wel het geval zijn luister ik ze wel graag. Dit jaar zal ik wel een aantal spullen krijgen die ik voor Düren nodig heb. Het is toch een soort van zelfstandig wonen en dan is het altijd handig om een aantal dingen op je kamer te hebben. Ik heb al een lijst gemaakt van de dingen die ik absoluut nodig heb en die dus ook al in januari mee moeten. Mijn kerstlijstje wil dit jaar maar niet groeien... Ook wel goed natuurlijk om de redenen die ik hierboven al noemde. Een ander probleem is ook dat ik in februari jarig ben. Dat betekent dus dat ik alles moet verdelen omdat mensen me in januari weer gaan vragen wat ik voor verjaardagswensen heb. Jaja, het is niet makkelijk! Dat komt ook doordat je gewoon alles maar koopt op het moment dat je het tegenkomt. Soms hou ik me wel in hoor en zeg ik bewust: "Dat kun je beter voor kerst vragen." Ik ben benieuwd wat voor dingen ik nog kan bedenken voor op mijn lijstje van dit jaar. Mochten jullie leuke ideeën hebben die bij mij passen? Die zijn natuurlijk altijd welkom!

Jij

Toen ik je tegenkwam stelde ik me er eigenlijk niet zoveel bij voor. Je was gewoon een leuke, aardige jongen met veel belangstelling voor mijn zang. Ik dacht er niets bij; het was gewoon gezellig. We hadden veel lol met een aantal van je vrienden die ik die avond ook ontmoette. Het was heel erg gezellig! Een vriend van je trakteerde mij op een cola. Na het gesprek in het vrijetijdscentrum ging je met mij en mijn vriendin mee naar onze verdieping. Je zou haar helpen met haar telefoon. Jullie hebben dezelfde en je wilde haar nog iets uitleggen. Dat was ook erg leuk en gezellig. We hadden veel lol. Na een tijdje ging mijn vriendin naar bed en wij bleven nog zitten. Toen besloten we om half één dat het voor ons ook tijd was om te gaan. Ik had het ijskoud... We waren de hele dag onderweg geweest en ik had op die dag eigenlijk nog geen momentje voor mezelf gehad. Ik besloot om nog even een kopje thee te zetten. Douchen doe ik morgen wel. Toen kwam het sms'je binnen: "Ik vond het een hele leuke avond, dat moeten we echt weer eens herhalen! M" Wat? Ik? Tatjana? Zomaar een sms'je van een jongen? Ik was er helemaal ondersteboven van. Het is dat het midden in de nacht was, maar anders had ik wel even lopen schreeuwen! Ik kroop in bed om warm te worden. Ik checkte mijn mail en Facebook, maar de hele tijd bleef dat sms'je maar door mijn hoofd spoken. Wow, die jongen vindt me aardig! Wow, echt ongelooflijk! DE volgende ochtend stond ik op tijd op. Ik had met die jongen en mijn vriendin voor het ontbijt afgesproken. Ik ging douchen en maakte me klaar. Ik ging naar mijn vriendin en samen wachtten we op de jongen. Het was heel erg gezellig. Toen hebben we de hele dag leuke dingen gedaan. We hebben gezellig gekletst en later nog wat muziek gemaakt. Er ontstond een hele leuke vriendschap. Het kwam voor ons allebei heel plotseling en heel onverwacht. We spraken die week nog heel veel af. Eerst kon ik het allemaal niet geloven. Ik ben best onzeker over mijzelf en kon eerst niet geloven dat hij iets in mij zag. Hij vertelde me dat ik bijzonder, mooi, speciaal en lief was. Hij gaf me het gevoel dat ik iets waard was ondanks mijn beperking. Ik voelde me heel erg op mijn gemak. Het was fijn om deze dingen te mogen ervaren! Ik was echt ontzettend gelukkig. Op vrijdag moest ik weer naar huis. Natuurlijk was ik blij dat ik je waarschijnlijk in januari terugzie. In de tussentijd zouden we veel contact houden via What's app en andere social media. Dit is ook flink gebeurd. Je vertelt me nog steeds elke dag hoe bijzonder jij me vind en dat ik trots op mezelf mag zijn. Je geeft me nog steeds het gevoel dat ik uniek ben. Ik geloof ieder woord; want ik weet dat het oprecht is. Twee weken geleden zag ik je weer tijdens het concert. Het gevoel was nog steeds hetzelfde. Ik was erg gelukkig. Vandaag mag ik je twee maanden MIJN VRIEND noemen! En daar ben ik heel erg trots op! Ik wil je niet kwijt raken en hoop dat ik je nog veel meer maanden MIJN VRIEND mag noemen!! Jij maakt me namelijk erg gelukkig!

[Ik hou van...] Mijn familie

Mijn familie mag natuurlijk niet ontbreken in deze serie. Daarom vond ik het eens de hoogste tijd om hierover te schrijven. Ik heb al vaak over mijn familie geblogd, maar nu zal ik er eens wat dieper op ingaan en de belangrijkste dingen vertellen. Mijn overgrootvader werd geboren in 1914. Mijn overgrootmoeder in 1919. Ze trouwden in 1939 en ze woonden vanaf toen hun hele leven in Nijmegen. In datzelfde jaar werd hun eerste dochter geboren. Daarna volgden er nog acht kinderen. In totaal vijf meisjes en vier jongens. Mijn oma is de vijfde, die zit er dus lekker tussenin. Mijn oma trouwde in 1967 met mijn opa. Omdat opa uit Duitsland komt verhuisde oma naar Duitsland. Ze kregen samen 2 kinderen; mijn moeder in 1969 en mijn oom in 1972. Mijn moeder trouwde in 1989 met mijn vader en in 1990 werd ik geboren. Zo dat is even de belangrijkste geschiedenis in het kort. Zo komt het dus dat ik familie in Nederland heb en dat ik tweetalig ben opgevoed. Van mijn overgrootoma en opa mocht ik gelukkig nog lang genieten. Grote oma overleed in 2000; ik was toen tien jaar. Opa overleed in 2003; een paar dagen voor mijn dertiende verjaardag. Ik heb zelf geen broers en zussen. Nichtjes en neefjes heb ik ook niet. Ik heb ook geen echte tante. De mensen die ik als oom en tante zie zijn in werkelijkheid dus eigenlijk mijn oudooms en tantes. Dat zijn de broers en zussen van mijn oma. Ik heb wel twee echte ooms, maar met de ene hebben we nog maar weinig contact. De neven en nichten van mijn moeder zijn dus mijn achterneven en nichten; ingewikkeld hè? Oma's eennajongste zus is mijn peettante. Een neef van mijn moeder is mijn peetoom. Snappen jullie het nog? Ok, genoeg over de familierelaties... Vroeger was ik bijna elke zaterdag in Nijmegen te vinden. We gingen dan op bezoek bij grote oma en opa Jopie. Dat was altijd feest. Je kon er bijna altijd van op aan dat je de hele familie daar kon vinden. Er werd gekletst, gekaart, gesnoept en gelachen. Ik speelde met iedereen, maar vooral met grote oma. Van haar mocht ik alles, niets was te gek. Ik mocht op tafel zitten en zingen, ik mocht snoepjes en koekjes pakken... het was heerlijk. Rond 1999-2000 werd grote oma ziek. We gingen er nog steeds regelmatig naar toe. Ik verzorgde oma en opa dan. Dat betekende dat ik drinken bracht en de pillen uitdeelde. Dat vond ik echt super om te doen. Grote oma moest ons helaas veel te vroeg verlaten, maar ze zal altijd in mijn hart blijven bestaan! In 2000 begonnen we met de traditie "Familieweekend". Het was de bedoeling dat grote oma en opa allebei mee zouden gaan, maar helaas overleed oma twee weken voor het geplande weekend. Gelukkig hadden ze toen besloten om het weekend niet af te zeggen. Het was dat jaar heel fijn om juist op dat moment bij elkaar te zijn. Tijdens zo'n weekend doen we allerlei spelletjes en activiteiten. Ik heb ook over twee van die weekenden geblogd; dat van 2011 en van dit jaar. Het is elk jaar een feest. Volgend jaar gaan we weer op stap! Daar kijk ik nu al naar uit. Mijn familie is gewoon super! Ik kan altijd op iedereen rekenen. Het is ook fijn dat ze heel normaal met mij omgaan. Ja, ze zijn ook niet anders gewend... maar toch... Ze zijn behulpzaam en ondersteunen me waar dat nodig is. Toch laten ze mij ook vrij en leggen ze me niet in de watten. Dat is goed omdat ik dat ook absoluut niet wil! Als ik ergens mee zit kan ik dat altijd wel aan iemand kwijt. Soms bel ik ook gewoon zomaar voor de lol iemand op. Dan kletsen we gewoon over van alles en nog wat, maar uiteindelijk gaat het over niets interessants. Dat is gewoon heerlijk. Soms krijg ik ook onverwacht een mailtje waarin een specifiek iemand altijd schrijft dat alles zijn gangetje gaat en vraagt hoe het allemaal bij mij gaat. Daar hou ik van! Met mijn peettante kan ik mijn hobby, theater, delen. Daar heb je vast ook regelmatig over gelezen. Wie ik ook niet moet vergeten zijn mijn ouders, oma en opa. Die horen immers ook bij de familie. Aan mijn ouders kan ik ook altijd alles kwijt en ze helpen mij ook met alles. Ik vind eigenlijk dat ik daar eens vaker bij stil moet staan. Er zijn zoveel mensen die mij zoveel dingen geven... Dat is niet altijd vanzelfsprekend! Natuurlijk sta ikzelf ook altijd voor mijn familie klaar. Dat weten ze ook. Toch wil ik ze nu via deze blog even in het zonnetje zetten! Ik ben blij dat jullie er allemaal zijn!

Voorlichting over blind zijn

In mijn vorige blogje vertelde ik dat ik vorige week bij een vriendin was en dat we samen naar een concert zijn geweest. De dag na het concert ben ik met haar mee naar haar werk geweest en dat was heel erg bijzonder. Ze werkt op dit moment bij een school. Daar vangt ze een aantal kinderen op voordat de school begint. Daarna helpt ze soms mee bij groep drie Het leek ons wel interessant om deze kinderen iets uit te leggen over blind zijn. Dit heb ik immers al vaker gedaan tijdens mijn vrijwilligerswerk bij de kleuterschool. Deze kinderen zijn rond de zes en zeven jaar dus dat is weer een hele andere doelgroep. Eerst gingen we naar de voorschoolse opvang. Daar waren een aantal leerlingen erg nieuwsgierig. Het opvallende was dat ze alleen geen vragen durfden te stellen. Een meisje wel; zij was echt heel erg open en enthousiast. Ze vroeg van alles! Van dat soort kinderen hou ik; die kun je tenminste de dingen goed uitleggen zodat ze geen verkeerd beeld van iemand met een beperking krijgen. Ik vertelde ze dingen over mijn dagelijks leven. Hoe je met een stok loopt, waar deze voor bedoeld is, wat een geleidehond doet (ook al heb ik die zelf niet), hoe ik lees/schrijf en ga zo maar door. Ik vind het echt grappig dat kinderen meteen aan een geleidehond denken als je het over blind zijn hebt. Ze begrepen alles heel erg goed. We hadden het ook over het brailleschrift. Dat vonden ze ook interessant. Helaas had ik er niet aan gedacht om voorbeelden in braille mee te nemen. Dat moet ik dan maar onthouden voor een volgende keer. Het meisje waar ik het net over had was echt super grappig. We hadden het ook over het schrijven met een pen. Ik vertelde dat ik met een pen wel mijn eigen naam kan schrijven. Zij ging daar direct op in. Dat was zo leuk om mee te maken. Dat heb ik nog nooit eerder beleefd. Ze liep naar de kast, pakte een blaadje en een pen en vroeg gewoon aan me of ik mijn naam wilde opschrijven. Echt zo leuk en spontaan! Dit deed ik dan ook en ze waren helemaal onder de indruk. Daarna begon de les en zijn we naar de klas gegaan waar mijn vriendin op dat moment moest zijn. De juffrouw wist al dat ik zou komen. Na een kort gesprekje met haar begon de les dan echt. We begonnen in een kringgesprek. Ik vertelde wat over mijzelf en de kinderen mochten vragen stellen. Er kwamen weer interessante dingen langs hoor... Echt zo fijn om met kinderen te praten! Ik praat liever met kinderen dan met volwassenen als het over mijn beperking gaat. De kinderen zijn ongeremd en durven echt de dingen te vragen waar het op aan komt. Dat is zo heerlijk. Volwassenen zijn bang om je te kwetsen en stellen de vraag dan maar niet. De gevolgen zijn dan dat ze vervolgens met een verkeerd beeld van je rondlopen... Na het kletsen hebben we nog wat spelletjes gedaan. Bij een spel had de juffrouw een geluiden cd opgezet met geluiden uit het dagelijks leven. De kinderen moesten raden wat het geluid was. Dat vonden ze erg leuk om te doen. Daarna gingen we weer richting huis. Het was echt een interessante belevenis. Het is ook iets wat ik vaker zou willen doen. Gewoon dingen over je beperking uitleggen. De gewone standaarddingen. Als je het goed aan de kinderen uitlegt zullen ze als volwassene beter met mensen met een beperking omgaan. Dit geldt niet alleen voor een visuele beperking, maar zeker ook voor andere beperkingen. Het is gewoon iets waar veel meer aandacht aan besteedt zou moeten worden. Eigenlijk zou je dit soort dingen ook bij volwassenen moeten doen. Die kunnen er misschien even goed iets van leren.

Die ärzte; Das comeback

Afgelopen woensdag ben ik voor het eerst bij een concert van Die ärzte geweest. Dat is een Duitse rock/popband. Ze zijn heel erg bekend. Ik kende ze ook van de radio, maar had er verder eigenlijk nooit belangstelling voor. In Düren heb ik iemand leren kennen die een enorme ärzte fan is. Ze weet echt alles over ze en gaat naar heel veel concerten. We zijn inmiddels goede vriendinnen geworden en van het een kwam het ander. Ze had voor het concert van afgelopen woensdag nog een kaartje over en vroeg of ik met haar mee wilde gaan. Dat leek me wel een keertje leuk. Het is tenslotte iets wat je niet zomaar mee zult maken... Zo kwam het dus dat mijn moeder me woensdag naar Düsseldorf bracht. Daar hebben mijn vriendin en ik eerst heel lang gekletst en alles voor de avond voorbereid. Toen zijn we naar het station gegaan om m'n vriend op te halen. Die mocht ook mee als mijn begeleider; dat hadden we nog geregeld. Na een drankje en veel geklets gingen we op weg naar de Iss dome. Daar moesten we nog een hele tijd wachten voordat we naar binnen mochten. Omdat we nog een kaartje op moesten halen en vanwege mijn stok mochten we zomaar doorlopen op het moment dat de deuren open gingen. Dat was echt fijn. Het was namelijk erg druk. Er kunnen 11000 mensen in en het was uitverkocht. Wij hadden hele mooie plaatsen in het midden. Gelukkig stonden we bij een hek. Daar kon je je tenminste een beetje aan vasthouden. Na ongeveer anderhalf uur wachten begon het voorprogramma. Daar wil ik verder geen woorden aan vuil maken. Dat was namelijk echt HERRIE!! Volgens ons vond niemand die gasten leuk! Gelukkig hebben we die band overleefd. Toen moesten we nog een halfuur wachten voordat het echt begon. Het was een ontzettend leuk concert! Ik verbaasde me er zelf over hoe leuk ik het vond! Die gasten weten wel hoe je een publiek moet entertainen. Alleen al het geklets van die drie is de moeite waard. Ik kwam er ook achter dat ik meer liedjes ken dan ik dacht. Ze speelden drie-en-een-half uur. Het was echt onbeschrijfelijk en het is zeker voor herhaling vatbaar!! Wat echt super is, is dat je het concert na afloop op usb-stick mee naar huis kunt nemen. Een deel van het concert staat er al op en de rest kun je naderhand zelf downloaden via een speciale code. Ik vind het echt leuk om een concert te hebben waar ik zelf bij was. Na afloop hebben we de sticks opgehaald en gingen we richting huis. Omdat mijn vriend niet meer terug naar Düren kon bleef hij ook bij ons. We hebben toen met z'n drieën de hele nacht doorgehaald. Lekker veel gekletst en muziek geluisterd. Nadat we mijn vriend terug naar de bus brachten gingen we naar het werk van mijn vriendin. Daar volgt binnenkort nog een apart blogje over. Toen we weer bij haar thuis waren hebben we meteen de liedjes van het concert geluisterd. Dat was echt leuk. We hadden het gevoel dat we weer bij het concert waren. Toen hebben we nog wat foto's uitgezocht en natuurlijk (hoe kan het anders) gekletst. 's Middags werd ik weer door mijn moeder opgehaald. Het was een hele leuke dag! Je raadt het nooit; vanmiddag werd ik alweer uitgenodigd om mee te gaan naar een concert van hun! Ga er maar vanuit dat ik dat aanbod niet afsla!!

Intouchable

Een hele tijd geleden vroeg iemand aan mij hoe ik als blinde een film kijk en hoe ik deze dan beleef. Ik schreef er toen een blog over. Hierin schreef ik ook over televisie. Gisteren heb ik voor het eerst een nieuwe ervaring opgedaan die te maken heeft met film kijken. Ik denk dat de meesten de film Intouchable kennen. Misschien heb je hem zelf nog niet gezien, maar dan heb je er misschien wel van gehoord. Er werd namelijk veel aandacht aan deze film besteed. Dat is ook zeer terecht als je het mij vraagt. De film gaat in het kort over Philippe en Driss. Philippe heeft een dwarslaesie en is ontzettend rijk. Hij heeft heel veel personeel, maar is op zoek naar een nieuwe verpleger. Er komen heel veel mensen solliciteren, maar Philippe kiest uiteindelijk voor de (zwarte) Driss die de baan eigenlijk helemaal niet wil. Hij kiest voor Driss omdat hij het fijn vind dat hij totaal geen medelijden met hem heeft en hem behandelt als een normale persoon en niet als de gehandicapte. Ze doen de gekste dingen samen en er ontstaat een hechte vriendschap. Deze film heb ik een hele tijd geleden samen met mijn ouders gekeken. Natuurlijk legden zij de gebeurtenissen aan mij uit. Een tijdje geleden heeft mijn oom de dvd gekocht. Hij zei dit weekend tegen mij dat er ook een audiobeschrijving bij zit. Dat is eigenlijk het omgekeerde van ondertiteling. De film wordt gewoon beschreven zodat je hem als blinde/slechtziende ook goed kan volgen. Je kunt dan dus alleen naar een film kijken en je hebt helemaal geen uitleg nodig. Ik heb het zelf al een paar keer gezien, maar ik heb nog nooit op deze manier naar een film gekeken. Ik was toen zo onder de indruk van Intouchable dat ik dacht: "Dit is de kans; ik ga nu eens lekker ALLEEN naar een film kijken." Dit klinkt misschien raar omdat de meesten het juist leuk vinden om samen naar een film te kijken, maarja, als je dat nauwelijks zelf kan is het natuurlijk erg leuk. Ken je dat? Je hebt een dvd en wilt de film starten. Voordat je kunt beginnen met kijken wil je nog van alles instellen waarvoor je in het menu moet kijken. Zo'n menu is voor mij al moeilijk te doen. Als ik een nieuwe dvd koop moet ik eerst uitleg krijgen over het menu omdat ik anders zelf niet met de dvd overweg kan. Bij de dvd van Intouchable was dit allemaal niet nodig. Je stopt de dvd in de dvd-speler en wacht. Vervolgens wordt er gezegd dat de film ook met audiodiscription beschikbaar is. Als je deze versie wilt zien moet je op dat moment op enter drukken. Dan start de film. Geen last van allerlei menu's; heerlijk!! Als je geen gebruik wilt maken van de audiodiscription laat je het gewoon lopen en dan krijg je het gewone menu. Ik vind dit zo super bedacht!! Gisteren heb ik de volledige film ALLEEN gekeken. Het was echt super mooi! Mijn ouders hadden me alles wel goed uitgelegd, maar op die manier is het toch anders. Je vangt nog meer details op waar je anders niet bij stil zou staan. Het was gewoon heerlijk om eens een film te kijken zonder de afhankelijkheid van iemand die de boel uitlegt. Ik hoop dat er in de toekomst veel meer films met audiodiscription komen. Zo kun je als blinde ook op een normale manier van alle films genieten.

Shoppen

Vooral meisjes zijn er gek op. Lekker met vriendinnen door de stad lopen. De ene winkel in, eventjes rondkijken, misschien iets passen en daarna misschien iets kopen, de winkel uit en dan de andere winkel weer in. Tussendoor is er tijd voor iets lekkers en daarna begint alles weer opnieuw. Ik heb het natuurlijk over shoppen. Iets wat de meeste meiden graag doen. Ikzelf ook wel hoor, maar bij mij is het toch weer iets anders... Hoe shop je eigenlijk als je blind bent? Nou, eigenlijk is er niet zo heel veel verschil. Je bekijkt alle spullen en dan beslis je of je iets leuk vind of niet. Het grootste verschil is denk ik dat jullie het met je ogen bekijken en ik met mijn handen en de omschrijvingen die ik van degene krijg die met mij meegaat. Toch vind ik shoppen niet altijd leuk. Ik haat het bijvoorbeeld als het erg druk is. Dan voelt het allemaal minder prettig en kan ik niet echt de rust vinden om iets goed te bekijken. Ik vind het ook niet prettig als er allemaal mensen om je heen staan en je de hele tijd weg duwen. Verder vind ik het ook altijd vervelend dat ik nooit echt zelf kan shoppen. Daarmee bedoel ik dat ik echt alles alleen kan bepalen. Tuurlijk bepaal ik uiteindelijk zelf wat ik wel of niet koop. Als iets niet prettig voelt koop ik het natuurlijk niet. Toch is het altijd zo dat ik op de mensen die met mij meegaan moet vertrouwen. Zij zien tenslotte of het me staat en of het goed bij mij past. Ze zien ook welke dingen bij elkaar passen en wat er allemaal leuk uitziet. Toch blijf ik het vervelend vinden dat ik het niet zelf kan. Ik heb me al vaak afgevraagd hoe ik erbij zou lopen als ik het wel zelf zou kunnen. Zou ik er dan totaal anders uitzien of juist niet? Wat voor dingen zou ik zelf uitkiezen? Tja, dat zal ik nooit weten... Daarom is vertrouwen bij shoppen voor mij heel belangrijk. Ik zou niet zomaar met iemand gaan winkelen. Ik vind het belangrijk dat diegene mij ook echt goed kent en eerlijk tegen me is. Je koopt tenslotte dingen waar je vaker in rond zult lopen en dan moet het natuurlijk ook goed zijn. Shoppen is niet altijd makkelijk als je blind bent, maar het is zeker wel te doen en natuurlijk ook hartstikke gezellig!

Three times a lady met Simone Kleinsma

Zaterdag mocht ik samen met mijn peettante genieten van het Three times a lady concert van Simone Kleinsma. Three times a lady is een concertreeks waarin Karin Bloemen, Simone Kleinsma en Pia Douwes een klein en intiem concert geven. Vorige week heb ik in mijn Ik hou van... serie al over mijn liefde voor Simone verteld en ik zei ook al dat ik hier naartoe zou gaan. Zaterdag was het dus zo ver. We vertrokken met z'n drieën naar Ermelo. De man van mijn peettante ging ook gezellig mee. Hij ging alleen niet naar het concert. Het concert vond plaats in hotel De Heerlijkheijd. We waren lekker op tijd. Daarom hebben we van te voren nog iets gegeten. We waren ook lekker op tijd in de zaal. Er was geen plaatsindeling. De zaal was ingedeeld in 3 rangen. Wij hadden kaartjes voor rang 1 en zaten uiteindelijk op rij 4. Dat was nog lekker dichtbij het podium. Het concert was heel erg mooi! Simone werd begeleid door pianist Bernd van den Bos. Meer was er niet; alleen Simone samen met Bernd. Dat was heel erg bijzonder. Daardoor ontstond er een hele mooie sfeer. Je had bijna het gevoel dat ze alleen voor jou speelden. De liedjes die ze ten gehore brachten waren typische Simone liedjes. Van Doris Day tot Abba en van Robert Long tot een vrolijke Annie M.G. Schmidt medley. Ik vond één ding alleen erg jammer en dat was dat het heel erg op de solovoorstellingen (Songs from the heart en Simone's songbook) van Simone leek. Sommige stukken kon ik gewoon letterlijk mee praten omdat ze precies hetzelfde tijdens deze shows zei en dit ook op de cd's te horen is. Ook de volgorde van de liedjes was vaak gelijk. Ze zong gelukkig ook andere liedjes. De Annie M.G. Schmidt medley was bijvoorbeeld aangepast. Dat vond ik dan weer leuk. Toch verveelde het niet. Doordat Simone deze keer alleen door de piano begeleid werd was er een hele andere sfeer dan tijdens de solovoorstellingen. Het concert was sowieso heel erg intiem en ik had echt het gevoel dat Simone het bijna rechtstreeks tegen mij had wanneer ze iets vertelde. Helaas was het concert al vroeg afgelopen. Ik had best nog een poosje langer willen luisteren en van de humor van Simone willen genieten. Volgens mij was de hele zaal het daar wel mee eens. Het applaus was in ieder geval overtuigend. Het was een enorm leuke belevenis. Ik zou het erg leuk vinden als deze concertreeks een vervolg krijgt. Omdat het zo klein en intiem is, is de sfeer heel anders dan in de schouwburg. Wie weet... Mocht het een vervolg krijgen dan wil ik daar zeker bij zijn!!

Thoughts of an angel bij Bnn

Vorige week donderdag gebeurde er iets heel bijzonders... Ik zat gewoon achter de computer en was met allerlei dingen bezig. Opeens kreeg ik een melding van Twitter binnen. Iemand wilde mij namens Bnn iets vragen... Ooh? Dat klinkt interessant! Toch eerst maar even checken of het ook serieus is; iedereen kan wel zeggen dat hij/zij van de tv/radio is. Na een aantal berichtjes stuurde ik haar mijn telefoonnummer en werd ik ook direct gebeld. Het was iemand die voor de radio een item maakte over blind zijn. De aanleiding was het bericht dat er binnenkort een speciale Ov Chipkaart voor visueel beperkten op de markt komt. Ze wilde eens ervaren hoe het is om als blinde met de trein te reizen. Daarnaast wilde ze graag wat informatie over hulpmiddelen die je als blinde in het dagelijks leven gebruikt. Na wat research kwam ze bij mijn blog terecht en dus ook bij al mijn artikelen over blind zijn. Ze dacht dat ik haar misschien wel verder kon helpen en heeft daarom contact met me gezocht. Ze vroeg of ik een top 5 van de belangrijkste en nuttigste hulpmiddelen samen wilde stellen. Dat wilde ik natuurlijk wel. Dit hebben we dan ook tijdens het telefoongesprek gedaan. We spraken af dat ze mij de volgende dag terug zou bellen om het op te nemen. Dit hebben we dan ook gedaan. Het ging heel erg goed!! Ik vertelde over elk hulpmiddel waar het voor diende en waarom het voor mij erg belangrijk is. Het item werd afgelopen zondagochtend uitgezonden op Radio 1 in het Bnn programma Start. Ik vond het heel erg leuk om hieraan mee te werken. Dit heb ik dan ook aan Thoughts of an angel te danken. Het grappige is dat ik vorige maand nog een artikel plaatste waarin ik schreef dat het me leuk leek om mijn kennis en ervaringen met iedereen te delen via artikelen in een tijdschrift of iets dergelijks. Nou, het is dan ook echt toevallig dat dit op mijn pad terecht kwam. Als je het fragment waarin ik over de hulpmiddelen vertel wilt beluisteren klik dan op de link: http://www.youtube.com/watch?v=eWu06W9-Dso

Düren update... weer een stukje dichterbij

Vandaag is het weer tijd voor een kleine Düren update. Vandaag zou ik namelijk een afspraak hebben gehad bij het arbeidsbureau... Helaas ging deze afspraak niet door. Afgelopen vrijdag werd ik gebeld met het nieuws dat de mevrouw waarmee ik een afspraak zou hebben ziek is. De afspraak werd dus afgezegd. Ze zouden wel mijn papieren naar een collega van haar sturen. Zij zou me dan zo snel mogelijk verder helpen. Ik heb toen aangegeven dat het allemaal best dringend is omdat ik in januari graag met de vooropleiding wil beginnen. De mevrouw aan de telefoon zei toen dat ze het zo snel mogelijk zou regelen en dat de collega misschien dinsdag al zou kunnen bellen. Dat zou natuurlijk fijn zijn! Jahoor, vandaag belde ze ook!! Gelukkig maar... Ze vroeg of ik de vooropleiding en daarna de gewone opleiding in Düren wilde gaan doen. We zeiden dat ik dat graag zou willen. De instelling in Düren wil mij ook graag aanmenen. Vervolgens zei ze dat ze het zo snel mogelijk zou proberen te regelen. Ze zou naar Düren bellen en me daar aanmelden. Nu moet ik wachten totdat ik de officiële bevestiging krijg. Ik hoop dat dat niet zo lang duurt. Dan ben ik officieel aangenomen en kan het echte werk beginnen. In de tussentijd kan ik alvast wat dingen voorbereiden. Ik moet natuurlijk nog het een en ander kopen. Van servies tot handdoeken en beddengoed. Eigenlijk nog van alles en nog wat. Gelukkig heb ik al best veel en kan mijn oma mij ook met wat dingen van dienst zijn. We gaan binnenkort een lijstje maken met alles wat ik nog nodig heb of aan moet vragen. Ik heb nu nog twee maanden de tijd. Wat zou het raar zijn om vanaf 7 januari niet meer iedere dag thuis te zijn... maar ik denk dat het ook heel erg leuk en leerzaam zal zijn. Ik heb er in ieder geval veel zin in!

Het feestje (één jaar later)

Afgelopen zaterdag was ik bij een vriendin in Nijmegen. Ze vierde haar verjaardag. Ja, dat is de vriendin waar ik vorig jaar ook ben geweest precies op dezelfde datum, dat feestje met die bevroren komkommer. Je kunt het nog teruglezen in het blogarchief. Het is echt toevallig, maar dit jaar vierde ze haar verjaardag ook weer op 20 oktober. Ik werd 's middags door mijn moeder gebracht. Na een tijdje arriveerde ook een andere vriendin. Eerst moesten we natuurlijk even bijkletsen. Nou, zeg maar gerust dat dat het hele weekend gebeurde. Toen zijn we boodschappen gaan doen voor die avond. Toen we terug kwamen hebben we friet gegeten. Dat was lekker en gezellig. Na de afwas kwam de eerste gast. Het was heel erg gezellig! Ze had haar hondje meegenomen. Echt een schatje. Hij kan allerlei trucjes en hij is echt heel erg lief. Verder kwamen er nog andere vrienden die ik ook nog van vroeger ken. Natuurlijk hadden we allemaal veel te vertellen. Er werd gedanst, gezongen en heel veel gelachen. Het bleef nog lang gezellig. De volgende dag hebben we alles opgeruimd en hebben we natuurlijk (nog steeds) gekletst. We hebben ook veel herinneringen opgehaald aan het feestje precies één jaar geleden. Dat was echt super grappig. Toen hadden we komkommer in de koelkast gezet. De temperatuur van de koelkast was alleen erg laag. Waarschijnlijk is dat per ongeluk gebeurd. Toen hadden we de volgende dag onderhand bevroren komkommer. Achja, je moet altijd iets nieuws proberen toch? Ik ben benieuwd of we volgend jaar weer een feestje op 20 oktober hebben :)

[Ik hou van...] Simone Kleinsma

Simone Kleinsma, ik denk dat iedereen wel weet wie ik bedoel. Simone Kleinsma is een actrice en zangeres. Ze schitterde in heel veel musicals en ook op tv was ze al vaak te zien. Verder zingt ze ook en heeft ze een aantal cd's uitgebracht. In deze blog gaat het niet om Simone zelf, maar natuurlijk om de redenen waarom ik van Simone hou en dus ook waarom zij een plekje in deze serie verdient. Ik maakte voor het eerst kennis met Simone door de musical Mamma mia. Ik ging er in 2005 samen met familie naartoe. Voordat we naar de show gingen had ik de cd van de musical gekregen. Zo kon ik al wat naar de liedjes luisteren. Zo maakte ik dus kennis met de stem van Simone. Via via kwam ik erachter dat het om Simone Kleinsma ging. Ik verheugde me er erg op om haar live on stage te zien, maar helaas speelde zij die dag niet. De musical was desondanks toch superleuk! Ik ben me toen steeds meer in het repertoire van Simone gaan verdiepen. Ik zocht liedjes en filmpjes van haar op zodat ik nog meer van haar kon bewonderen. In maart 2006 speelde Simone in het toneelstuk One flew over the cucckoo's nest. Dit toneelstuk bezocht ik samen met mijn peettante en het was één van de indrukwekkendste voorstellingen die we hebben gezien. Op die dag in 2006 ontmoette ik Simone ook voor het eerst. Dit gebeurde backstage in haar kleedkamer. Ja, echt waar! Ik kreeg toestemming om het decor te bekijken en toevallig ontmoette ik toen ook heel veel acteurs waaronder Simone. Ik had een brief voor haar geschreven en haar naam in braille meegenomen. Dat vond ze erg leuk om te zien. We zijn ook samen op de foto gegaan. De volgende show waar Simone in schitterde was Aan het einde van de regenboog. Hierin speelde zij Judy Garland. De voorstelling ging over haar leven. Ook hier mocht ik weer het decor bekijken. Het was echt super dat ik Simone weer tegenkwam. Het leuke was dat ze mij ook nog herkende van de vorige keer. Ze heeft die keer een foto van haar en mij gesigneerd. Deze foto hangt nu op mijn kamer en is echt speciaal voor me. De volgende keer dat ik Simone zag was tijdens haar eerste solovoorstelling Songs from the heart. Hierin zong ze allemaal liedjes die voor haar een speciale betekenis hebben. Deze show was erg mooi. Simone weet me altijd te raken met haar stem. Ze kan op één avond echt verschillende emoties bij je oproepen. Dat vind ik zo bijzonder aan haar. Daarna speelde ze in Sunset boulevard. Ook prachtig! Heel erg mooi om te zien. De liedjes zijn supermooi en het verhaal is heel erg indrukwekkend. Toen zag ik Simone weer tijdens haar tweede solovoorstelling Simone's songbook. Dit was het vervolg op Songs from the heart. Echt een supermooie avond! Na deze voorstelling heb ik Simone ook ontmoet. Ze signeerde de cd. Ze herkende me weer en we hebben eventjes gekletst. Echt superlief! Simone is heel erg open en gaat echt superlief met haar fans om. De laatste keer dat ik Simone zag was bij Next to normal. Dit vond ik één van de heftigste, maar tegelijk ook mooiste voorstellingen die ik van Simone heb gezien. Ik denk dat het wel duidelijk is waarom ik fan van Simone ben. Ze heeft een prachtige stem en weet je altijd te raken. Natuurlijk vind ik de comedyserie kees & co ook helemaal geweldig. Dat is weer een totaal andere kant van Simone. Het is prachtig om naar haar te kijken en te luisteren. Volgende week ga ik weer naar een voorstelling van haar. Dit keer is het Three times a lady; een concertreeks waarin Karin Bloemen, Pia Douwes en Simone samen met een pianist allemaal liedjes ten gehore brengen. Het is een eenmalig concert in Ermelo. Ik ben echt heel erg benieuwd! Ik zit op rij één!! Misschien ziet ze mij wel zitten....

Tweeten met bekende Nederlanders

Ik denk dat iedereen het Social Network Twitter wel kent. Dit is een Social Network waar je berichtjes plaatst over wat je doet of wat je bezighoudt. Deze berichtjes zijn maximaal 140 tekens. Ikzelf gebruik het al 3,5 jaar. Het bevalt me erg goed. Je bent snel op de hoogte van allerlei zaken. Je weet hoe het gaat met je vriendinnen, maar je bent ook weer op de hoogte van het laatste musicalnieuws. Echt een ideale methode om alles bij te houden wat je interessant vind. Ik merk wel dat ikzelf steeds minder plaats. Dit is waarschijnlijk zo omdat ik sinds een paar maanden ook op Facebook actief ben. Via Fb bereik ik toch meer mensen die me boeien en heb ik toch een groter publiek. Toch heb ik dankzij Twitter een aaltal leuke dingen meegemaakt. Ja, de titel geeft het eigenlijk al aan; ik heb een aantal keren met bekende Nederlanders getweet. Niet dat het veel voorstelt, maar ik vind het toch heel erg bijzonder. De allereerste keer was met Ben Saunders. Wie kent hem niet? Hij won de eerste editie van The voice of Holland. Tijdens één van de liveshows zong hij het nummer Soulman. Van alle nummers die de kandidaten zongen kwam na de uitzending ook een singleversie beschikbaar. Dat was het geval bij iedere uitzending, maar niet bij de show waar Ben Soulman zong. Dat vond ik jammer en daarom zei ik dat ook op Twitter. Tot mijn grote verbazing reageerde Ben op mijn tweet. Ik vond het die middag al zo raar dat ik zoveel berichtjes had. Ja, maar dat verklaart natuurlijk een hoop. Het was echt superleuk om mee te maken. De andere bekende Nederlander waarmee ik getweet heb is Maurice Wijnen. Hij houdt me op de hoogte van veel musicalnieuws, maar ook rond het Eurovisie Songfestival moet je bij hem zijn voor alle ins en outs. Tijdens die shows leverde hij zo'n goed commentaar dat ik veel visuele dingen dankzij zijn tweets kon begrijpen. Dit heb ik dan ook naar hem gestuurd en kreeg er ook reactie op. Hij vond dat heel erg leuk. Het jaar daarna deed ik hetzelfde en ik kreeg weer reactie. Vorige week tweette Maurice dat de nonnen uit de musical Sister act vorige week zaterdag zouden optreden bij Strictly come dancing. Dit vond ik natuurlijk interessant omdat Simone Kleinsma ook in die musical speelt. Ik ben fan van haar. Zelf volg ik Strictly niet en ik heb ook geen zin om het alleen voor het optreden te kijken. Ik dacht: ik zal Maurice eens vragen of Simone zaterdag ook meedoet. Zo gezegd, zo gedaan... Is Simone Kleinsma zaterdag ook te zien? Nog geen twee minuten later: nee, zaterdag niet..... Echt zo geweldig!! Zo zie je maar dat de wereld dankzij Social Media steeds kleiner wordt en je soms achter bepaalde dingen kunt komen die je anders niet zou weten.

Het glazenmysterie

Vorige week gebeurde er weer eens iets hilarisch... Mijn oma was bij ons op visite. Ze vertelde dat haar zus een cadeautje voor mij had meegegeven. Ik vroeg aan haar wat het was en ze vertelde me dat het een glas was. Ze zei dat ze zelf ook zes van die glazen heeft. Daarna ging ik met mijn moeder boodschappen doen en we moesten ook een aantal dingen voor haar meebrengen. Daarom besloten we even bij haar langs te gaan om de spullen af te leveren. Dan zou ik meteen het glas mee kunnen nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal thuis aangekomen pakte ik het cadeautje uit en er bleek inderdaad een glas in te zitten. Ik verbaasde me alleen heel erg. Volgens mij ging het namelijk niet om een drinkglas zoals oma zei, maar om een glas waar je een waxinelichtje in kan zetten. De vorm was zo vreemd en het glas zelf was zo dun dat ik me niet voor kon stellen dat je daar uit zou drinken. Hmmm, wat moest ik er nou mee beginnen? De volgende dag besloot ik om oma's zus maar eens te bellen en het hele gebeuren uit te zoeken. Toen moest ze heel hard lachen. Ik vertelde dat ik me niet voor kon stellen dat je uit dat glas zou kunnen drinken. Zij vertelde me dat dat ook niet de bedoeling van het glas was. Het ging inderdaad om een glas voor een waxinelichtje. De zes glazen die oma zelf had zijn wel drinkglazen. Waarschijnlijk is er daardoor een misverstand ontstaan. Later die dag belde ik oma op om te vertellen dat het niet om een drinkglas ging, maar om een ander soort. Ze moest er ook erg om lachen. Ik vond het zelf ook heel grappig. Het is weer typisch iets wat bij onze familie past. Zo maak je altijd weer iets grappigs mee.

Düren update... Dag 12

Vrijdag 28 september 2012 Vandaag hoefde ik me pas om 10 uur te melden. Dat betekende dus dat ik genoeg tijd had om al mijn spullen in te pakken. Ik stond lekker op tijd op zodat ik alles af kon krijgen. Toen zijn we nog even een stukje gaan wandelen omdat de zon zo heerlijk scheen. Dat was erg lekker en natuurlijk ook gezellig. Toen moesten we ons melden voor de eindgesprekken. Het vervelende was dat deze gesprekken om de beurt waren. Dat betekende dus weer eens veel wachten. Gelukkig had ik genoeg te doen. Ik kon nog heel wat blogjes van een vriendin bijlezen. Daar was ik al die tijd niet aan toegekomen. Dat was wel fijn. Gelukkig heb ik ook altijd de social media die ik kan updaten. Het gesprek ging erg goed. Eigenlijk kwam er niets nieuws uit. Ik wist alles al. Ik mag op 7 januari in Düren beginnen met een soort vooropleiding waarin ik de dingen kan leren die ik nog nodig heb. Dan zou ik in juli met de echte communicatieopleiding kunnen beginnen. Ze zijn heel erg tevreden en willen me graag een kans geven. Ik moet er nu rustig over nadenken. In oktober heb ik weer een gesprek bij het arbeidsbureau. Dan zien we verder. Na het gesprek was mijn moeder er al. Ze kwam me weer ophalen. We hebben de spullen in de auto gezet en daarna van iedereen afscheid genomen. Dat was wel even moeilijk. Gelukkig zie ik de meesten waarschijnlijk in januari terug. Tot die tijd blijven we in contact via Fb en andere media.

Düren update... Dag 11

Donderdag 27 september 2012 Vandaag moest ik een brief schrijven. Ik kreeg een opdracht en moest een bestelling verzenden. Ze waren er erg tevreden over. Verder hebben we besloten dat we vanavond eten halen. Gewoon als afsluiter. Ja, echt? Het voelt echt niet zo dat die twee weken zo snel voorbij zijn gevlogen. Dat had ik echt nooit gedacht. Maarja, dat is ook weer positief. Vanmiddag had ik ook een gesprek met de persoon die de testen afnam. Hij adviseert mij om eerst een half jaar te komen waarin ik bepaalde vaardigheden bij kan spijkeren. Denk bijvoorbeeld aan de Duitse spelling/grammatica en het verkorte brailleschrift waar ik het over had. Vervolgens adviseerde hij mij om de opleiding communicatie te doen. Dit houdt in dat je veel met telefonie en tekstverwerking bezig bent. Wel pittig hoor, maar het is de beste opleiding die bij me past. 's Middags zijn we nog even een stukje gaan wandelen. Daarna hebben we zoals ik al zei het eten besteld. Het was een erg gezellige avond. Ik vind het nu aan de ene kant echt jammer dat ik morgen weer naar huis moet. Ik zal iedereen hier vreselijk missen. Toch is het ook weer fijn om naar huis te gaan. Lekker weer in je eigen bed en met je eigen spullen. Morgen heb ik alleen nog een eindgesprek, dus ik ben benieuwd.

Düren update... Dag 10

Woensdag 26 september 2012 Vandaag was een hele leuke dag! 's Morgens tijdens de les moest ik eerst een heel stel juridische teksten doornemen. Nou, dat was niet zo leuk hoor.... Dat was juist heel pittig. Eigenlijk ben ik daar zowat de hele testperiode van die dag mee bezig geweest. De anderen zijn die middag naar de stad gegaan. Ik niet; ik had een afspraak met een meid van twee deuren verder. We zouden gaan showdownen. Ja, dat ken ik natuurlijk van school en het was dan ook een hele tijd geleden dat ik het voor het laatst speelde. Het was dus best wel leuk om dit weer een keer te doen. In totaal heb ik maar twee potjes gespeeld. Dit omdat er ook een piano aanwezig was. Daar begon mijn vriendin op te spelen en ik begon mee te zingen. Na een tijdje stopte iedereen met spelen en luisterden ze naar ons. Dat was echt heel erg leuk! Uiteindelijk hebben we geen showdown meer gespeeld, maar dat vond ik niet erg. Ik vond het juist leuk om weer lekker muziek te maken met een goede pianiste. Toen ik weer terug was, was het tijd voor het volgende muziekproject. Ja, M en M wilden weer met me spelen. Dat betekent dus dat zij gitaar spelen en ik zing. Dat is echt zooo leuk om te doen en het klikt gewoon heel erg goed tussen ons drieën. Ze maken al plannen voor de tijd dat ik hier kom! Echt zo geweldig. Het was een erg leuke dag!

Düren update... Dag 9

Dinsdag 25 september 2012 Vanochtend moest ik dus de test doen waar ik het gisteren over had. Ik mocht nog vrij lang leren; ik dacht dus dat het wel goed kwam. Nou, het viel flink tegen. De vragen waren supermoeilijk en ik ben niet gewend aan de Duitse economie. Ja, je kunt alles leren hahaha, maar economie is sowieso niet mijn lievelingsvak. We gaan het morgen bespreken. Ik ben erg benieuwd. Vandaag mocht ik echt iets super gaafs doen. Ik mocht een uurtje meedraaien bij de telefooncentrale. Het is eigenlijk een soort nep bedrijfje. Je werkt met echte apparatuur en belt echt mensen op, maar je belt dan dus met iemand in dezelfde ruimte. Eigenlijk is het allemaal toneel spelen, maar het was wel hartstikke leuk. Ik mocht ook een keertje de receptioniste spelen. Het ging best redelijk vond ikzelf. Er komt wel veel bij kijken hoor: nummers kennen, nummers opbellen, gesprekken aannemen, doorverbinden... noem maar op. Je hebt dan ook nog te maken met andere programma's die je nodig hebt zoals je mail en tekstverwerker. De baan wordt dus flink onderschat denk ik. Na het werken zijn we gaan wandelen in het bos. Dat was erg fijn! Vooral omdat het weer zo mooi was. Na het eten wilden de anderen nog even op internet kijken in de computerruimte. Ik zat er gezellig bij. Toen hebben we iets geks gedaan. De BFW sightseeingtour!! Dat hield in dat we met de lift naar de zevende verdieping gingen. Daar gingen we kijken hoe het er allemaal uitzag en dan met de trap naar de zesde. Vervolgens die verdieping bestuderen en daarna met de trap naar de vijfde. Zo gingen we het hele gebouw door. Dit omdat elke verdieping wel een beetje anders is. Het was erg grappig om te doen. Verder heb ik nu even wat tijd voor mijzelf. Lekker aan wat blogjes werken en straks alle social media updaten. Dan lekker slapen en morgen de testen doornemen. Ooooh help!! Morgen ga ik ook beginnen aan iets op juridisch gebied. Ben benieuwd. Lijkt me lastig.

Düren update... Dag 8

Maandag 24 september 2012 Jajaja, wie heeft het kunnen denken. Vandaag zit ik hier al precies een week en het is echt heel erg snel gegaan. Natuurlijk dankzij alle leuke mensen die ik ontmoet heb en doordat we nu echt een klik met elkaar hebben als groep. We voelen elkaar gewoon letterlijk aan en lachen precies op de goede momenten. 's Ochtends moest ik eerst even verder met de rekenopdrachten van vrijdag. Ik had er maar drie fout!! Ja, van de acht; dus kan eigenlijk beter!!! Maargoed, ik was tevreden. De drie foute opdrachten heb ik uiteindelijk ook opgelost. 's Middags moest ik theorie over de loonbelastingen en dat soort dingen doornemen. Nee, niet echt mijn ding... Achja, ik zou morgen een toets krijgen, maar kon er dan nog wel even naar kijken. Wel raar om in één paar uurtjes zo'n hele lap tekst te leren. Pfff, niet meer gewend, maar ook een beetje raar gedaan vind ik. Je kunt dit beter stukje bij beetje doen, maar daar is in die twee weekjes natuurlijk geen tijd voor. 's Middags wilde iemand van ons nog wat te drinken halen. We zijn maar allemaal meegegaan, want het weer was heerlijk. Dan kun je beter die laatste paar dagen genieten. De avond was eigenlijk een avond als alle anderen. Gewoon gezellig!

Düren update... Dag 7

Zondag 23 september 2012 Ja, zondag... Een dag waarop er niet veel gebeurde. We hebben eerst lekker ontbeten. Daarna was ik eigenlijk van plan om wat verslagjes voor mijn blog te schrijven, maar daar is het niet van gekomen. Ik kreeg bezoek van de jongen met de gitaar; zo zal ik hem maar even noemen. Het was een gezellige middag! 's Avonds hebben we nog wat muziek gemaakt. Dat was erg leuk! Ja, verder is er niet echt iets bijzonders gebeurd. Lekker met iedereen gekletst en mentaal op de maandag voorbereid....

Düren update... Dag 6

Zaterdag 22 september 2012 Ja, je leest het goed. Het is zaterdag en ik zit nog steeds in Düren. Dit zal alleen niet lang meer zijn. We zijn op zaterdag namelijk naar Keulen gegaan. Gewoon met ons groepje. We arriveerden om 12 uur in Keulen. Daar hadden we afgesproken met een meisje dat de eerste week ook bij ons in de groep zat. Zij had alleen een testperiode van één week. We vonden het erg jammer dat ze weg moest en daarom besloten we dat we elkaar nog in Keulen zouden ontmoeten. We gingen eerst naar de Dom. Die staat vlak bij het station. Het was er erg druk en het wemelde er van de toeristen. Het was toch wel leuk om er te zijn. Later die dag heb ik ook een model van de dom gevoeld die je in een souvenirwinkel kunt kopen. Dat was wel heel bijzonder. Zo weet ik ook een beetje hoe hij eruitziet. Toen hebben we wat door de stad gelopen. We zijn gaan lunchen en toen weer verder gaan lopen. Het was heel erg gezellig. We hebben ook nog gezellig iets gedronken. Rond 16:45 uur moesten we weer met de trein mee. Het was een hele leuke en gezellige middag!! Later die dag wilde een vriendin wat kleding wassen. Ja, toen begon het eigenlijk. Ze wist niet precies hoe de wasmachine werkte. Heel toevallig liep er een jongen langs. Hij hielp haar met de wasmachine en had blijkbaar een gitaar bij zich. Deze ontdekte ik en begon ernaar te vragen. Zo ontstond er een leuk gesprek en vertelde ik natuurlijk dat ik zing. Hij wilde dat ik een keer mee zou gaan naar de ruimte waar hij met een vriend muziek maakt. Dat heb ik meteen die avond gedaan en er ontstond al meteen een klik tussen ons drieën op muzikaal gebied. Ze waren helemaal enthousiast over mijn stem en wilden graag met mij verder werken. Dat is natuurlijk erg leuk!! Dan heb ik in ieder geval al leuke mensen ontmoet mocht ik hier heen gaan. Verder heb ik 's avonds nog met de jongen en een vriendin zitten kletsen. Het was heel erg gezellig!

Düren update... Dag 5

Vrijdag 21 september 2012 Ja, vandaag mocht ik eindelijk iets anders doen!! Ik mocht namelijk rekenen. Voor mij best goed te doen. Ik ben best goed in procenten, bedragen berekenen en dat soort dingen. Ik moest acht opdrachten maken. Toen ik ze inleverde hoefde ik er nog maar drie te bekijken omdat die waarschijnlijk fout waren. We gaan het maandag geloof ik bespreken. Ik ben benieuwd. Vandaag hadden we maar een kort dagje. Dit omdat veel mensen op vrijdag naar huis gaan en ver moeten reizen. We hebben dus lekker vroeg weekend. Na het eten hebben we buiten in de zon gezeten. Het was echt super mooi weer. Toen wilde iemand boodschappen doen en zijn we ook maar meegegaan, gewoon om van het weer te genieten. Het was gezellig. Op de menukaart stond dat we vandaag appelpannenkoeken zouden krijgen. We hadden er allemaal zin in! Toen we gingen eten bleek het alleen niet zo te zijn. Nee, we kregen sla... Ja echt!! Heel iets anders hahaha. Na het eten ben ik naar mijn kamer gegaan en daar zit ik nu nog. Ik heb mijn ouders even opgebeld. Ja, ik wilde het maar even doen, maar het werd een gesprek van veertig minuten. Gezellig hoor! Toen heb ik gedoucht en ben ik begonnen met dit blogje. Ik werd net opgebeld door familie uit Nederland. Echt super leuk om weer eens vloeiend Nederlands te praten hahaha. Straks ga ik nog even naar de groepsruimte. Ze wilden iets op tv kijken en vroegen of ik mee wilde kijken. Daarna ga ik nog even alle mails bijwerken en dan lekker slapen. Morgen wordt een leuke, drukke en gezellige dag. We gaan met ons groepje naar Keulen!!

Düren update... Dag 4

Donderdag 20 september 2012 Vandaag moest ik weer werken aan de opstellen. Het begon me na een tijdje wel te vervelen, maar ik heb er wel veel van geleerd. De leraar nam de tijd en heeft me goed geholpen met de Duitse grammatica. Het was alleen vervelend dat je heel veel moest wachten. De leraar zei altijd dat hij zou komen, maar je wist gewoon dat dat nog wel een kwartier kon duren. Maarja, we hebben de dag overleefd!! Ik heb die dag ook nog iets ontdekt wat ik nog niet wist. Er bestaat ook een korte vorm van het brailleschrift. Ik weet niet hoe ze dat in Nederland noemen. Het betekent dat je veel afkortingen voor bepaalde woorden gebruikt en soms letters samenvoegt. Hierdoor heb je minder tekens op je brailleregel en kun je ook sneller lezen. Als je op de brailleermachine zelf werkt is dat ook makkelijker omdat je dan met veel teksten te maken hebt. Ze kunnen het verkorte braille hier aan mij leren. Dat betekent dus dat ik hier een halfjaar naartoe ga. Dan kan ik ook mijn Duits verbeteren. Hoho, niet nu meteen denken dat alles definitief is he? Het is allemaal nog misschien en waarschijnlijk. Na de les hebben een meisje en ik samen cappuccino gedronken. Helaas moet zij morgen al naar huis. Ze bleef maar één week. Erg jammer... Daarna zijn we naar mijn buurvrouw van twee deuren verder gegaan. Van haar heb ik de Wifi-code gekregen. We hebben met z'n drieën een pizza besteld en die gezellig opgegeten. Natuurlijk ook lekker gekletst. 's Avonds hebben we nog gezellig bij elkaar gezeten. Ik besloot om rond een uur of negen naar mijn kamer te gaan. Daar heb ik nog heerlijk gedoucht, Social media gecheckt en wat programma's teruggekeken. Daarna ben ik naar bed gegaan. Nog even over de Wifi: het lukt me niet om het op mijn computer te activeren. Waarschijnlijk is er iets niet goed met de instellingen, maar ik durf niet te veel te prutsen omdat ik bang ben dat ik alles verander... Maakt niet uit, gelukkig heb ik mijn telefoon!

Düren update... Dag 3

Woensdag 19 september 2012 Vandaag kon ik om zeven uur opstaan. Ik werd pas om acht uur verwacht. Nu kon ik dankzij de wifi heerlijk snel mijn mail en social media checken. Echt gaaf!! Vandaag moest ik de opstellen die ik gisteren moest brailleren overtypen op de computer. Pff, echt rotwerk, maarja, het hoort erbij. Zo kan hij immers zien wat mijn vaardigheden zijn. 's Middags hebben we het ene opstel besproken. Omdat mijn Duitse spelling (logisch door mijn Nederlandse opleidingen) slechter is, is het belangrijk dat ik op allerlei dingen gewezen wordt. Dat heeft hij dan ook gedaan. Hij kan het erg goed uitleggen waardoor ik het begrijp. Vervolgens moest ik het opstel weer verbeteren met de nieuwe informatie. Zo leer je de spelling wel. Toen was het al tijd. Morgen gaan we hetzelfde bij de andere twee opstellen doen. Deze week is om te kijken wat je kunt en wat je eventueel nog moet leren. Het kan zijn dat ik hier misschien nog een cursus Duits moet volgen om alles grondig te leren. Hier weet ik het fijne alleen nog niet van. Dat hoor ik in het eindgesprek en het is ook pas van belang als ik zeker weet dat ik hier naartoe wil. Vanmiddag hebben we weer boodschappen gedaan. Ik heb wat lekkere dingen gekocht, maar ook heerlijke gezonde bananen. We hebben ook een aantal kant-en-klaar maaltijden gekocht die je snel en makkelijk kan bereiden. Je moet er water bij doen en dan moet het vijf minuten staan. Deze maaltijden zijn te doen. Het is makkelijker dan het avondeten hier. Dat bestaat namelijk alleen maar uit brood en dat is niet echt prettig. De tijd is ook niet zo fijn. Daarom hebben we het zo opgelost. Verder heb ik vandaag lekker lang met mijn moeder gekletst via de telefoon. Ja, de verbinding was redelijk stabiel! Verder werk ik nu, rond half tien, aan dit verslagje en kijk ik op de achtergrond via mijn Iphone het Nederlandse nieuws terug. Echt chill. Ik ga zometeen nog even een paar minuten naar de meiden en dan lekker douchen en op tijd naar bed.

Düren update... Dag 2

Dinsdag 18 september 2012 Vandaag ging de wekker al om kwart over zes... pffffffff, dat is vroeg zeg..... Ik moest namelijk om half acht aanwezig zijn. We hebben de avond ervoor nog boodschappen gedaan. Ik heb broodjes gekocht die ik als ontbijt heb gegeten. Ik vind het fijner om 's morgens mijn eigen ding te doen. In de eetzaal is het altijd druk en op die manier heb ik 's morgens ook meer tijd. Ik heb mijn eigen waterkoker meegebracht, dus ik kan ook een lekker kopje thee zetten. Je hebt ook een waterkoker op je verdieping, maar dat is toch anders. De anderen hadden een afspraak bij de oogarts. Ik hoefde dat niet omdat bij mij alles al duidelijk is. Eerst wilde de leidinggevende een gesprek met mij. Gewoon uit interesse. Hij wilde weten wat ik kwam doen, hoe ik deze instelling gevonden heb en dat soort dingen. Hij gaf me, natuurlijk, ook nog wat informatie. Toen moest ik bij de psychologe een aantal psychologische testen doen. Dit waren testen op allerlei gebieden. Ik moest van vier verschillende figuren zeggen welke er niet bij hoort, dingen onthouden en later herhalen, hoofdrekenen en ook nog algemene vragen beantwoorden. Opzich wel goed te doen. Daarna maakte ik kennis met de man waarmee ik de komende tijd ga werken. Hij gaat testen wat mijn capaciteiten zijn en wat ik aankan. Hij is zelf ook slechtziend en begrijpt de mensen hier erg goed. Ik moest beginnen met het schrijven van drie opstellen. Ik moest ze eerst lekker ouderwets brailleren. Op die manier wil hij kijken hoe braillevaardig ik ben. Daar was ik eigenlijk de hele dag mee zoet. Verder hebben we weer heel erg veel en gezellig gekletst. We zijn ook naar de recreatieruimte gegaan om een lekkere kop chocomel te drinken. Daar raakten we druk in gesprek over de netwerkverbindingen van hier. Ik vertelde over het netwerk wat ik had gevonden, maar waar ik geen code van heb. Toevallig wist diegene van wie dat netwerk was. YEAH!!! We zijn meteen naar die meid toegegaan. Ze woont twee deuren van mij vandaan. Het is een hele lieve en gezellige meid. We hebben er verder de hele avond gezeten. Het fijne is dat ik nu wifi op mijn kamer heb... Ik weet niet of het me lukt om het ook op de computer te activeren. Daar heb ik minder ervaring mee. Achja, als dat niet lukt gooi ik deze dagboeken gewoon later online. We hebben ook lekkere pizzabroodjes besteld. Die worden dan op je kamer bezorgd. Echt top!! Ik ging erg laat naar bed... maar het was het waard. Nu heb ik fatsoenlijk internet en kan ik makkelijker communiceren met iedereen. Het is ook leuk dat ik nu weer een soort van maatje heb gevonden voor deze tijd.

Düren update... Dag 1

Maandag 17 september 2012 Vandaag begint dan mijn Dürenavontuur. De wekker ging om 8 uur 's morgens af. Na nog een lekker ontbijtje thuis heb ik de laatste spulletjes bij elkaar gezocht. We vertrokken rond half tien. De reis zou ongeveer anderhalf uur duren. De rit ging goed. We hebben in geen enkele file gestaan. Gelukkig maar. We waren dan ook ruim op tijd in Düren aangekomen. Toen hebben we ons bij de balie gemeld. Na eventjes gewacht te hebben mocht ik dan eindelijk naar de kamer waar ik twee weken verblijf. Ik was erg verrast en dat in positieve zin. De kamer is erg groot en heel erg mooi. Er zijn heel veel kasten en vakjes waar je dingen op kunt bergen. Er is zelfs een kast die je op slot kunt doen. Altijd handig voor waardevolle dingetjes. Ik heb zelfs een eigen badkamertje. Echt super lux en fijn. Toen was het lunchtijd. Aan tafel leerde ik de andere testpersonen kennen. Ze leken me heel erg aardig en het klikte al redelijk goed met een aantal van hun. Dat belooft veel goeds. Na het eten hadden we een inleidend gesprek. We kregen allerlei informatie over de beroepen die ze hier aanbieden en over nog heel veel meer dingen. We kregen echter zoveel informatie dat het na een tijdje een beetje onoverzichtelijk werd. Daarna had ik mobiliteitstraining. Dat betekent dat ik een paar routes in het gebouw geleerd kreeg. Zo leerde ik de weg naar mijn kamer, naar de informatieruimte, de eetzaal en het gebouw waar de opleidingen plaatsvinden. Er zijn twee gebouwen. Eentje is het internaat met eetzaal en recreatieruimtes en het andere gebouw is voor de opleidingen en het werken. Daarna had ik een gesprek met de psychologe die voor deze twee weken een soort mentor van me is. We hebben besproken wat ik allemaal ga doen en ze heeft me nog het één en ander uitgelegd. Ja, nog meer info...... Vervolgens hadden we een informatiemoment bij de afdeling van het wonen, jaja, serieus alweer en alles op dezelfde dag.... We kregen informatie over het wonen, de dingen die je wel en niet mag en nog wat andere dingen. Ik moet zeggen, je mag hier erg veel. Je wordt echt als een volwassene behandeld en dat is zoooooooo super fijn. Dan waren de officiële dingen eindelijk voorbij. We gingen avondeten en leerden elkaar nog beter kennen. We zijn met z'n zessen en we hebben al echt een leuke groep gevormd. Er zijn ook twee meisjes waarmee ik al een erg goede klik had. Verder hebben we de hele avond zitten kletsen. Het was heel erg gezellig. Er is hier alleen één groot probleem. Je hebt hier met je mobiel heel erg slecht bereik. Iedereen heeft hetzelfde probleem. Internetten ging dus ook niet zoals gewenst. Ik vond wel een gesloten Wifi op mijn kamer, maar ik wist niet van wie het netwerk was. Dat was jammer en ik zou ook niet weten hoe ik die persoon kan vinden. Het zou zo fijn zijn om eens een fatsoenlijke verbinding te hebben met mijn telefoon. Later heb ik nog al mijn spulletjes uitgepakt. Daarna ben ik naar bed gegaan.

Düren update... Intro

Degenen die mijn blog hebben gevolgd weten dat ik op 17 september naar Düren ben gegaan. Daar zou ik een testperiode van 2 weken meemaken om te kijken hoe me dat bevalt. Ik heb aan heel veel mensen beloofd om ze op de hoogte te houden. Dat wil ik nu via deze blog gaan doen. Het is dan wel 2 weken geleen, toch heb ik natuurlijk aan jullie gedacht. Ik heb iedere dag een kort verslagje gemaakt zodat jullie van alles op de hoogte blijven. Aangezien er wat internetproblemen waren plaats ik de hele boel nu pas. Ik doe het niet in één keer, maar wil er echt een dagboek van maken. gewoon net zoals het toen was, maar dan 2 weken later. Ik hoop dat ik jullie op deze manier goed op de hoogte kan houden. Als jullie vragen hebben zijn die natuurlijk altijd welkom.

[Ik hou van...] Schrijven

Schrijven.... Ja, je kunt denk ik wel stellen dat ik daarvan hou. Anders zou het me niet gelukt zijn om nu al meer dan een jaar geregeld een blog te plaatsen.

Als kind vond ik het altijd al leuk om te schrijven. Bij mij moet je het eigenlijk brailleren noemen, want schrijven met een pen dat gaat een beetje moeilijk....

Op mijn vijfde begon ik met het leren van braille. Mijn eerste woordjes waren: aal, aak, kaas, bal, aan, en raam. Hier kan ik me nog heel erg goed aan herinneren. Mijn juffrouw las toen een verhaaltje voor waarin een bepaald woord centraal stond. Dat woord moest ik dan leren. Je zult wel denken: "Wat een rare woorden om mee te beginnen." Ja, dat is het ook wel, maar het zijn de eenvoudigste woorden als het om brailleren gaat. Dit vanwege het leren van de toetscombinaties die de letters vormen. Zo is de a maar één puntje en dus het makkelijkste te leren. Daarom leer je eerst veel worden met een a erin. De l bestaat uit drie puntjes. Deze drie puntjes maak je met één hand, dus met drie vingers. Je kunt dus met één hand het woord aal brailleren. Daarom zijn we denk ik met dat woord begonnen. De k bestaat uit twee punten die je ook met dezelfde hand maakt. Daarom was dat mijn tweede woordje.

In groep drie begon ik gewoon met boom, rroos, vis, vuur, Pim enzovoort. Volgens mij bestaat dat rijtje ook al niet meer op de basisschool.

We hadden altijd een schrijfles waarin je bepaalde dingen moest schrijven. Het ging er dan om dat je de combinaties voor elke letter goed beheerste en natuurlijk dat je netjes brailleerde. Er werd natuurlijk ook op de spelling gelet. Je moest immers gewoon een taal leren net als iedereen.

Wij mochten tijdens de schrijfles vaak zelf verhalen bedenken. Dat deed ik dan ook erg graag. Naar aanleiding van die verhalen leerde je heel veel. Het werd nagekeken en je werd op je fouten gewezen. Een hele leuke manier om het schrijven onder de knie te krijgen.

Later schreef ik nog steeds kleine verhaaltjes. Dit waren vaak fantasie dingetjes. Soms schreef ik ook over dingen die ik meemaakte. Ja, toen is eigenlijk het basisprincipe van deze blog gelegd.

Op de middelbare school hoefde ik eigenlijk niet meer zo heel creatief te schrijven. Het ging dan meer om het schrijven van brieven, opdrachten, samenvattingen en verslagen.

Soms schreef ik zelf nog wat gedichten of andere verhalen.

Eigenlijk ben ik pas echt weer gaan schrijven toen ik begon met bloggen. Ik heb ook ontdekt dat ik het nog steedds leuk vind om te doen. Ik zou best nog wat vaker verhalen of gedichten willen maken, maar daar komt vaak niks van terecht. Dan heb ik wel ideeën, maar dan wil het even niet lukken. Als ik echt het idee heb dat er iets goeds uitkomt schrijf ik het meestal allemaal achter elkaar op. Als ik dan eenmaal bezig ben lukt het vaak wel. Soms maak ik er ook te weinig tijd voor vrij omdat het natuurlijk meer aandacht vraagt dan het schrijven van mijn blogjes over gebeurtenissen. Toch denk ik dat je ooit wel weer een verhaal op deze blog kunt verwachten. Ik zeg alleen niet wanneer, want daar hou ik niet van. Het moet vanzelf komen en je moet het echt willen.

Verder heb ik ook ontdekt dat ik het erg leuk vind om over mijn beperking te schrijven. Niet dat die beperking leuk is; nee, ik vind het leuk om mensen er informatie over te geven. Ik merk ook dat er behoefte aan is en dat veel lezers er ook dingen van leren. Blijkbaar zijn dat soort dingen nog hard nodig. Ik vind het fijn dat ik mensen op deze manier dingen kan vertellen, maar ook kan vermaken.

Een familielid vroeg laatst aan mij of ik al een keer contact met een tijdschrift heb opgenomen. zij vond mijn blogjes zo boeiend dat ze zich voor kon stellen dat sommige tijdschriften misschien interesse in dat soort teksten hebben. Geen idee! Daar heb ik eigenlijk nooit zo over nagedacht en als ik het zou willen zou ik nu sowieso niet weten hoe ik dat aan moet pakken en of het werkelijk goed genoeg is.

Ik hoop dat ik nog heel lang door kan gaan met het schrijven van teksten. Realistisch, fantasie, fictie... het maakt mij niet uit. Als ik het maar leuk vind en als ik andren er een plezier mee kan doen.

Wat vinden jullie er eigenlijk van? Zou er vraag zijn naar het soort artikelen dat ik schrijf? Dan gaat het om de artikelen waarbij het label "Blind" staat.

Reacties zijn wekom.

Toeval of niet?

Vandaag gebeurde er echt iets grappigs, tenminste ik vond het grappig.

Vanmorgen belde oma mij op en vroeg me vervolgens: "Ruik eens..." Ze wilde dus eigenlijk alleen maar dat ik zou raden wat we zouden eten. Ik dacht na en zei voor de grap zuurkool. Nou, dat bleek dus juist te zijn...

Is dit gewoon toeval? Ja, waarschijnlijk wel. Het grappige is alleen dat het nu echt leek alsof ik het via de telefoon kon ruiken.

Het zou wel grappig zijn als dat echt zou kunnen. Of nouja, of het altijd leuk is om alles te ruiken weet ik ook niet. Ik vond het wel lol dat ik het meteen had geraden.

Mijn oom beweerde meteen dat ik het al lang wist, maar dat was echt niet zo. Ik ben benieuwd of ik het nog eens mag beleven. Dan zullen we zien of het toeval is of niet :)

Zwemmen

Zwemmen, het is heerlijk als het buiten warm is. Lekker ronddwalen in het water en je helemaal vrij voelen. Ja, je denkt dat dat zomaar zou kunnen, maar dit is helaas niet zo in het leven van een blinde.

Als ik naar een zwembad ga vind ik dat nooit echt fijn. Waarom niet? Nou, gewoon vanwege de drukte. Ik kan niet doen wat ik wil en ik kan niet mijn eigen gang gaan. Er moet altijd iemand bij mij zijn die mij helpt. Niet bij het zwemmen, want dat kan ik best goed vind ikzelf, maar bij het ontwijken van andere mensen. Als ik namelijk een stukje wil gaan zwemmen moet er altijd iemand in de buurt zijn die zegt: "een beetje naar links/rechts." Anders kunnen er echt ongelukken gebeuren.

Dit is de reden waarom ik niet van zwemmen in een zwembad hou. Je moet je altijd concentreren en je kunt je niet vrij uit bewegen. Dat vind ik erg vervelend omdat het juist heel lekker is om zomaar ergens naartoe te zwemmen. Dat kan dus niet.

Toen ik vorig jaar op vakantie was in Oostduinkerke hebben we daar ook gezwommen. We zijn toen even naar het buitenbad gegaan en het leuke was dat daar op het moment niemand anders was. Dat was echt zooooo ongelooflijk fijn! Zo kon ik ook eens mijn gang gaan en elke kant op zwemmen die ik wilde. Dat was heerlijk.

Helaas duurde het niet zo lang voordat er weer andere mensen kwamen... Jammer, maarja dat is nou eenmaal zo bij openbare zwembaden.

Gelukkig hebben wij een zwembad in onze tuin. Zo kan ik lekker zelf bepalen wat ik wil doen. Het is echt heerlijk. Vooral als het buiten warm is. Lekker eventjes afkoelen...

Ik heb geen druk en chaotisch zwembad nodig. Gelukkig maar! Op deze manier kan ik toch ook een beetje vrij zijn.

Düren update

Aankomende maandag zal ik naar Düren vertrekken voor een testperiode van twee weken. Ik heb hier al eerder over geblogd, maar ik zal het nog een keertje kort uitleggen voor diegene die het nu voor het eerst lezen.

In Düren (Duitsland) zit een beroepsopleidingencentrum voor mensen met een visuele beperking. Ik ga daar twee weken meelopen om te kijken of zij misschien een leuke en geschikte opleiding voor me hebben. Tegelijkertijd kijken zij wat mijn kansen en goede kwaliteiten zijn en of zij mij verder kunnen helpen. Hier even een kleine update.

Gisteren heb ik contact gehad met Düren. Ik blijf er ook tijdens het weekend. Dit omdat het ongeveer 1,5 a 2 uur reizen is, maar ook omdat ik deze extra reis niet vergoed krijg. Ik krijg alleen de heen en terugreis aan het begin en het einde van de periode vergoed. Nu is het maar voor twee weken, dus heb ik niet zoveel zin in gedoe. Daarom zal ik er gezellig het weekend blijven.

Ik zeg nu wel MAAR twee weken.... in werkelijkheid vind ik het best even vreemd en spannend om aan één stuk zo lang van huis te zijn. Dit ben ik niet gewend. Als ik zo lang van huis ben dan is het meestal naar een omgeving waar ik de mensen ken of samen met mensen die ik ken. Achja, we zullen het wel overleven.

Ik heb ook gehoord dat ik op een kamer kom die speciaal voor deze testperiodes gebruikt wordt. Dat wil zeggen dat ik op de kamer zelf niet over wifi (draadloos internet) beschik. In de gewone standaardkamers valt dit volgens mij wel te regelen. Zal ook wel moeten vind ik want ik kan niet meer zonder haha.

Gelukkig heb ik mijn telefoon en heb ik een abonnement met onbeperkt internet. Ik kan dus gelukkig wel gewoon op Facebook en Twitter om jullie op de hoogte te houden. Misschien kan ik toch nog ergens een verbinding vinden. We zien het wel. Blogs zullen er waarschijnlijk niet gepost worden. Dat is zo'n gedoe met je telefoon...

Ik heb me wel voorgenomen dat ik aantekeningen maak van alle dingen die ik meemaak. Dan kan ik het naderhand allemaal plaatsen zodat jullie ook weer op de hoogte zijn.

Wil je toch tijdens die periode op de hoogte blijven? Dan raad ik je aan om me op Social media te volgen of een mailtje te sturen. Dan zal ik het (in het kort) proberen te beantwoorden.

Verder heb ik eigenlijk geen idee wat er op me af zal komen. Ik laat het dan ook lekker over me heenkomen. Ik stap er open in en probeer zoveel mogelijk informatie in me op te nemen. Dan kan ik later een goede keuze maken. Welke keuze dat is dat maakt niet uit. Het moet iets zijn waar ik me prettig, gelukkig en op mijn gemak bij voel.

Familieweekend 2012

Afgelopen weekend vond alweer het dertiende familieweekend plaats. Een traditie waar iedereen altijd erg veel zin in heeft en waar iedereen altijd enthousiast naartoe leeft.

Dit jaar waren we alweer voor de derde keer te gast in Geijsteren in een hele mooie accommodatie.

Aan het begin wist nog niemand, behalve diegenen die de boel organiseerden, wat er allemaal ging gebeuren. Meestal vormen vier of vijf familieleden de organisatie. Zij bedenken het programma en de activiteiten. Dit jaar was het wederom erg gezellig en erg geslaagd!

Vrijdagavond is eigenlijk elk jaar standaard de kaartavond. Dat hoort gewoon zo en daar mag eigenlijk niks aan veranderd worden. We zijn allemaal groot geworden met het spel Amerikaans jokeren. Helaas is dat voor mij niet echt te doen, maar ik heb me natuurlijk uitstekend vermaakt met iedereen.

Dit jaar hadden we voor het eerst een kampvuur. Dat was erg gezellig en lekker warm.

Ik heb ook een koffiedouche gehad. Dat was wel grappig. Iemand verschoof iets op de tafel en stootte per ongeluk een kop koffie om. Die ging dus helemaal over mijn broek. Gelukkig was de koffie lauw en niet gloeiend heet. Dan had het gevaarlijk kunnen zijn. Gelukkig had ik genoeg kleding bij me dus het kwam allemaal goed.

Dit jaar was het thema "Vroeger; terug in de tijd." We deden dus allemaal spelletjes van vroeger met soms een beetje een modern tintje.

De organisatie heeft lekker veel naar RTL 4 gekeken. Dit is maar goed ook, want op die manier hebben ze leuke spelletjes kunnen maken.

We startten de zaterdag met een lekker ontbijt. Toen was het tijd voor het eerste spelletje. Dit was "Minute to win it" jaja, van RTL 4.

De familie werd opgesplitst in twee groepen en die groepen moesten tegen elkaar strijden. Er waren twaalf spelletjes. Je kreeg per spel één minuut de tijd. Daarna moest je concurrent uit de andere groep hetzelfde doen. Dit leverde veel gelach op.

Ikzelf moest vijf appels op elkaar stapelen. Nou, dat was dus niet te doen. Verder dan drie kwam ik niet. Dit omdat de appels allemaal verschillende vormen hebben.

Toen was het tijd voor wat ontspanning en de lunch. Ik ben samen met een aantal familieleden gaan wandelen in het bos. Erg fijn en heerlijk met het zonnige zomerweer dat we hadden.

Na de lunch speelden we bingo. Niet zomaar een bingo, maar een bingo met heel veel prijsjes. De prijzen hadden allemaal iets met vroeger te maken. Het waren dus heel veel oude dingen die ze vroeger gebruikten of mooi vonden.

Ik kon zelf niet meedoen met de bingo omdat er geen aanpassingen waren. Dat is natuurlijk lastig om te doen. Ik heb me toch wel heerlijk vermaakt. Mijn peettante speelde voor mij en ik heb zelfs een keertje bingo gehad. Mijn prijsje was een telraam. Zo'n ding waar je vroeger op school mee rekende. Ik heb dat op de basisschool ook nog moeten gebruiken. Ik heb het aan mijn peettante gegeven omdat zij het nog wel ergens voor kon gebruiken. Ik zou er zelf namelijk niks mee kunnen beginnen... Het was wel een geinige en originele prijs. Beter dan een oud strijkijzer. Die stond er ook nog tussen.

Later was het tijd voor het "letterpakkenspel" uit De jongens tegen de meisjes; ja, van RTL 4. Dit was ook hilarisch! Het gaat zo:

De spelers hebben ieder aan de voorkant en aan de achterkant een letter. Je speelt het met z'n vieren. In totaal heb je dus acht letters. Vervolgens worden er vragen aan de spelers gesteld en zij moeten het antwoord vormen. Het antwoord bestaat uit vier letters en dus uit de acht letters die ze om hebben. Het was dus heel veel heen en weer geren en gezoek naar degene met de goede letter. Moest hij nou zo of zo staan? Heel veel lol.

Helaas kon ik daar niet echt aan mee doen omdat het te chaotisch is. Ik heb wel alle antwoorden gegeven. Dus ik was nog ergens goed voor hahaha. Onze groep had het spelletje zelfs gewonnen.

's Avonds hebben we heerlijk gegourmet. Het was heel gezellig en natuurlijk ook heel lekker.

Toen kreeg ik een hele belangrijke taak van de organisatie. Ik voelde me zeer vereerd; hahahaha. Ik moest op de entertoets van de laptop drukken zodat de muziek gestart werd. De organisatie ging namelijk optreden. Ik had toen nog geen idee waarmee, maar ik vond het wel leuk dat ze mij de verantwoordelijkheid gaven dat de boel zou beginnen. Niet dat het zo moeilijk is hoor....

Het thema was dus "Vroeger." De organisatieleden waren verkleed als oude mensen. Ze zagen er erg grappig uit. Iemand herkende zelfs niet wie iemand was. Dan is het wel geslaagd denk ik. Ze zongen allemaal oude liedjes. Daarbij gebruikten ze ook enkele attributen. Het was erg leuk en hilarisch.

Daarna trokken ze zich terug om de gewone kleding weer aan te doen. Wij moesten nog even bijkomen van het hele gebeuren!! Helaas is er geen video-opname gemaakt. Er was iets misgegaan waardoor de filmcamera het niet deed. Achja, er zijn ergere dingen.

Vervolgens deden we weer een aantal spelletjes in de twee groepen.

Het eerste spel was dat je zo veel mogelijk titels, artiesten en attributen uit het eerder omschreven optreden op moest schrijven. Dat was geen makkelijke klus. Het is uiteindelijk toch nog redelijk gelukt.

Het tweede spel was eigenlijk een visueel spel. Het ging om foto's van familieleden. Deze foto's waren bewerkt. Dat betekende dus dat je meerdere personen in een foto zag. De neus van die, de mond van de ander. Wij moesten opnoemen welke personen je in iedere foto kon onderscheiden. Dit leverde veel gelach op.

Het derde spel ging als volgt: op de slaapkamers werden allemaal oude dingen neergezet zoals een fluitketel, een beeldje en noem maar op. Iedere groep kreeg vijf minuten de tijd om zoveel mogelijk objecten op te schrijven. Dit was erg grappig.

Op zondag deden we nog een spel uit De jongens tegen de meisjes. Het grappige was dat ik het eigenlijk al een beetje had geraden. Ik zei zaterdag voor de gein dat we eigenlijk ook het spel "Op het matje" moesten doen. En jahoor, dat gebeurde dus ook.

Bij dit spel moet je met z'n tweeën bepaalde lichaamsdelen op het matje krijgen, bij ons op het grasveld in een afgezet vak, Bijvoorbeeld twee voeten en één knie. Dat wil dus zeggen dat je flink over elkaar heen moet hangen en belachelijke houdingen aan moet nemen.

Gelukkig is het allemaal wel gelukt. Onze groep verloor dit spel.

Uiteindelijk werd onze groep tweede. Ik was nog nooit zo blij dat ik in de groep zat die laatste werd.

De winnaars uit groep één kregen namelijk nog prijsjes van de bingo. Oude zooi dus waar je niet veel mee kan beginnen. Onze groep kreeg allemaal lekkere dingen die nog over waren zoals chips en nootjes en dat soort dingen.

Na het spelletje hebben we nog lekker geluncht. Toen hebben we alle spullen opgeruimd en zijn we naar huis gegaan. Het was echt een topweeekend en een super organisatie!!

De datum en locatie voor volgend jaar staan al vast. Volgend jaar vindt het weekend plaats van 6 tot en met 8 september en we gaan weer naar Geijsteren. Ik verheug me er nu alweer op!