[Ik hou van...] Mijn familie

Mijn familie mag natuurlijk niet ontbreken in deze serie. Daarom vond ik het eens de hoogste tijd om hierover te schrijven. Ik heb al vaak over mijn familie geblogd, maar nu zal ik er eens wat dieper op ingaan en de belangrijkste dingen vertellen. Mijn overgrootvader werd geboren in 1914. Mijn overgrootmoeder in 1919. Ze trouwden in 1939 en ze woonden vanaf toen hun hele leven in Nijmegen. In datzelfde jaar werd hun eerste dochter geboren. Daarna volgden er nog acht kinderen. In totaal vijf meisjes en vier jongens. Mijn oma is de vijfde, die zit er dus lekker tussenin. Mijn oma trouwde in 1967 met mijn opa. Omdat opa uit Duitsland komt verhuisde oma naar Duitsland. Ze kregen samen 2 kinderen; mijn moeder in 1969 en mijn oom in 1972. Mijn moeder trouwde in 1989 met mijn vader en in 1990 werd ik geboren. Zo dat is even de belangrijkste geschiedenis in het kort. Zo komt het dus dat ik familie in Nederland heb en dat ik tweetalig ben opgevoed. Van mijn overgrootoma en opa mocht ik gelukkig nog lang genieten. Grote oma overleed in 2000; ik was toen tien jaar. Opa overleed in 2003; een paar dagen voor mijn dertiende verjaardag. Ik heb zelf geen broers en zussen. Nichtjes en neefjes heb ik ook niet. Ik heb ook geen echte tante. De mensen die ik als oom en tante zie zijn in werkelijkheid dus eigenlijk mijn oudooms en tantes. Dat zijn de broers en zussen van mijn oma. Ik heb wel twee echte ooms, maar met de ene hebben we nog maar weinig contact. De neven en nichten van mijn moeder zijn dus mijn achterneven en nichten; ingewikkeld hè? Oma's eennajongste zus is mijn peettante. Een neef van mijn moeder is mijn peetoom. Snappen jullie het nog? Ok, genoeg over de familierelaties... Vroeger was ik bijna elke zaterdag in Nijmegen te vinden. We gingen dan op bezoek bij grote oma en opa Jopie. Dat was altijd feest. Je kon er bijna altijd van op aan dat je de hele familie daar kon vinden. Er werd gekletst, gekaart, gesnoept en gelachen. Ik speelde met iedereen, maar vooral met grote oma. Van haar mocht ik alles, niets was te gek. Ik mocht op tafel zitten en zingen, ik mocht snoepjes en koekjes pakken... het was heerlijk. Rond 1999-2000 werd grote oma ziek. We gingen er nog steeds regelmatig naar toe. Ik verzorgde oma en opa dan. Dat betekende dat ik drinken bracht en de pillen uitdeelde. Dat vond ik echt super om te doen. Grote oma moest ons helaas veel te vroeg verlaten, maar ze zal altijd in mijn hart blijven bestaan! In 2000 begonnen we met de traditie "Familieweekend". Het was de bedoeling dat grote oma en opa allebei mee zouden gaan, maar helaas overleed oma twee weken voor het geplande weekend. Gelukkig hadden ze toen besloten om het weekend niet af te zeggen. Het was dat jaar heel fijn om juist op dat moment bij elkaar te zijn. Tijdens zo'n weekend doen we allerlei spelletjes en activiteiten. Ik heb ook over twee van die weekenden geblogd; dat van 2011 en van dit jaar. Het is elk jaar een feest. Volgend jaar gaan we weer op stap! Daar kijk ik nu al naar uit. Mijn familie is gewoon super! Ik kan altijd op iedereen rekenen. Het is ook fijn dat ze heel normaal met mij omgaan. Ja, ze zijn ook niet anders gewend... maar toch... Ze zijn behulpzaam en ondersteunen me waar dat nodig is. Toch laten ze mij ook vrij en leggen ze me niet in de watten. Dat is goed omdat ik dat ook absoluut niet wil! Als ik ergens mee zit kan ik dat altijd wel aan iemand kwijt. Soms bel ik ook gewoon zomaar voor de lol iemand op. Dan kletsen we gewoon over van alles en nog wat, maar uiteindelijk gaat het over niets interessants. Dat is gewoon heerlijk. Soms krijg ik ook onverwacht een mailtje waarin een specifiek iemand altijd schrijft dat alles zijn gangetje gaat en vraagt hoe het allemaal bij mij gaat. Daar hou ik van! Met mijn peettante kan ik mijn hobby, theater, delen. Daar heb je vast ook regelmatig over gelezen. Wie ik ook niet moet vergeten zijn mijn ouders, oma en opa. Die horen immers ook bij de familie. Aan mijn ouders kan ik ook altijd alles kwijt en ze helpen mij ook met alles. Ik vind eigenlijk dat ik daar eens vaker bij stil moet staan. Er zijn zoveel mensen die mij zoveel dingen geven... Dat is niet altijd vanzelfsprekend! Natuurlijk sta ikzelf ook altijd voor mijn familie klaar. Dat weten ze ook. Toch wil ik ze nu via deze blog even in het zonnetje zetten! Ik ben blij dat jullie er allemaal zijn!