Over Does en nog meer dingen

Vandaag weer eens een blogje met dingen die ik de laatste tijd heb beleefd.

De afgelopen week hadden oma en opa een oppashond van familie. Ze heet Does en ze is heel erg lief. Mijn familie ging namelijk een paar dagen naar de Efteling en dan kun je natuurlijk gden hond meenemen. Op maandag brachten ze haar samen met een hoop speeltjes en voer.

Het was hartstikke gezellig. Ik heb haar veel geaaid en dat vond ze volgens mij erg fijn. Ze is ook een keer bij mij op bezoek geweest toen opa haar ging uitlaten.

Zaterdag werd ze weer opgehaald. Dat was ook gezellig. Ik heb toen met de kinderen gebowld op de wii. Echt erg leuk om te doen. Ik kan nu trouwens ook golfen en tennissen op de wii. Dat is erg grappig. Ik moet dan heel erg goed naar de bal luisteren, maar vaak gaat dat ook op gevoel. Ik heb mijn oom al een paar keer verslagen!

Gisteren kwam er onverwacht bezoek bij oma en opa. Oma's zus met haar zoon en kleinzoon. Ik val in herhaling, maar ook dat was erg gezellig. Tim is nu twee jaar en is al een flinke kletskous. Echt geweldig om dat te zien.

Nadat ze weg waren was het weer tijd voor Life 4 you. Ik vind het leuk dat ze zondag weer in het theater te vinden zijn bij Wicked. Ik geniet extra van die shows omdat ik ook een musicalfan ben. Ik vind het ook leuk als het programma er een keer een beetje anders uitziet. Ik ben benieuwd!

Verder heb ik een paar weken geleden vervelend nieuws te horen gekregen. Mijn zanglerares stopt er in december mee. Dat vind ik erg jammer. Ik krijg al bijna drie jaar les van haar dus je hebt wel een speciale band met elkaar. Waarschijnlijk kan ik bij een vriendin van haar terecht die ook jarenlang bij haar les heeft gehad. Ik hoop dat dat allemaal lukt. Zij zou dan namelijk dezelfde technieken gebruiken en dat zou natuurlijk erg fijn zijn. Wanneer het zover is zal ik dat jullie uiteraard laten weten.

Ik ben de laatste tijd ook druk bezig geweest met het digitaliseren van bandjes van vroeger. Ik had al geschreven over mijn nieuwe cassetterecorder met usb. Het is erg leuk om die oude opnames van 1998 of 2000 te horen. Het leuke is dat ik me vaak precies kan herinneren wat er toen allemaal gebeurde en hoe het toen was. Echt superleuk om te doen.

Inmiddels heb ik ook mijn serie Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN op een aparte pagina geplaatst. Als je iemand weet die het misschien interessant vindt of als je het zelf gewoon allemaal nog eens onder elkaar wilt lezen kan dat natuurlijk.

Binnenkort zal ik een stukje schrijven over een programma dat ik heel erg interessant vind en dat wel even onder de aandacht mag worden gebracht. Wil je weten waar ik het over heb? Blijf mijn blogjes volgen en je komt erachter!

xx

VoiceoverLOL

Iedereen die mijn blogs volgt weet inmiddels wel dat ik met braille en spraak werk. Vorige week heb ik iets grappigs meegemaakt met de voiceover van mijn Iphone.

Iedereen weet wel dat Voetbal international de Gouden Televizierring heeft gewonnen. De afkorting van dit programma is VI. Deze afkorting werd door veel mensen getwitterd.

Toen ik met mijn telefoon de tweets doornam zei mijn spraak steeds 6. Voorbeeld" "Wat jammer/leuk dat 6 de ring heeft gewonnen". Ga zo maar door.

Ik vond het zo raar dat iedereen VI 6 noemde... totdat ik op een gegeven moment door had wat er aan de hand was :).

Romeinse cijfers

Je kent ze wel, de Romeinse cijfers.

1 = I

2 = II

3 = III

4 = IV

5 = V

6 = VI

Nu kan ik dus al stoppen omdat je waarschijnlijk doorhebt wat er gebeurde. Mijn telefoon kent VI dus als Romeins cijfer 6. Daarom zegt de spraak dus geen VI maar 6.

Ik moest er enorm om lachen. Ik had er bijna een tweet over gestuurd: waarom noemt iedereen VI toch 6? #vreemd

Nu weet ik dus wat er aan de hand was en uiteindelijk vond ik het enorm grappig. Zo zijn er misschien nog meer misverstanden door spraaksoftware, maar weet er zo snel geen.

Het blijkt dus maar weer dat je ook met je hulpmiddelen kan lachen :)

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (8)

Vandaag alweer het laatste deel van deze serie blogs. Ik ben erg blij met al jullie reacties. Ik hoop dat ik jullie voldoende informatie over dit onderwerp heb gegeven.

Veel leesplezier!

-----

- Enge dingen

Wanneer er enge dingen op tv zijn zie ik ze niet. Zo hoef ik er niet bang voor te zijn. Het is ook wel weer jammer, want ik weet niet wat mij nou angst aan zou jagen. Soms is het wel fijn dat je bepaalde dingen niet hoeft te zien.

- Geen podiumvrees

Ik hou erg van zingen en trad op school geregeld op. Ik heb ook een keer met Jan Vayne gezongen tijdens de scholierentour in 2009. Hij begeleidde me op piano. Deze tour heb ik niet gewonnen, maar het was een unieke ervaring en daar gaat het om.

Vaak vragen mensen dan of ik het niet eng vind voor zoveel mensen. Neehoor, ik zie ze toch niet ;). Nouja, ik weet natuurlijk dat de mensen er zijn en dat is ook een soort van zien. Het is soms wel leuk om dat als grapje te gebruiken. Zoiets doen wij blinden onderling wel vaker. Er wordt best vaak gezegd "Kijk dan uit schele". Soms moet je de LOL van dingen inzien. Anders is er niets aan.

- Gehoor

Er zijn veel mensen die denken dat blinden beter kunnen horen dan zienden. Dit is onzin! Wij kunnen niet beter horen, maar wij zijn er meer op gefocust. Dat wil zeggen dat we er meer mee doen omdat we een zintuig missen. Het is wel vaak zo dat ik op veel dingen let. Meestal gaat dat onbewust. Dan kijk ik bijvoorbeeld naar een programma op tv en dan hoor ik de achtergrondmuziek ook en weet ik ook meteen om welk nummer het gaat. Anderen zouden daar dus niet op letten. Bij mij gebeurd dat ook onbewust hoor. Er zijn ook veel mensen die beweren dat ALLE blinden muzikaal zijn. Nou, dat is dus totaal niet het geval. Ik ken blinden die heel muzikaal zijn maar ook die het totaal niet zijn.

Volgens mij heb ik nu ongeveer alle voor en nadelen op een rijtje gezet. Ik denk dat ik mijn situatie en die van andere blinden redelijk duidelijk heb kunnen maken. Ik hoop dat anderen nu meer beseffen wat blind zijn eigenlijk is en wat er bij komt kijken. Het is dus niet alleen maar het feit dat je niks ziet.

Heb je vragen over een van de onderwerpen of wil je iets anders aan me kwijt? Dat kan doormiddel van een reactie.

Binnenkort zal ik alle delen onder elkaar op een aparte pagina zetten voor het geval je alles nog eens wilt bekijken.

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (7)

Vooordelen

Ja, je zult het niet denken na al die negativiteit, maar er zijn ook voordelen aan blind zijn.

- Lezen in het donker

Toen ik klein was vond ik het leuk om in bed te lezen. Dat doe ik nu nog steeds, maa nu ben ik volwassen en maak ik mijn eigen keuzes. Bij het lezen van brailleboeken of luisteren naar luisterboeken heb je geen licht nodig. Dat is erg voordelig. Wanneer mijn moeder zei dat ik tien minuten mocht lezen kon ik altijd stiekem wat langer doorgaan. Ze zag toch geen licht branden. Echt erg handig wanneer het boek spannend was.

- Braille

Ik beheers het braille al sinds mijn vijfde. Toen begon ik het te leren. Doormiddel van braille kan ik communiceren en schrijven. Eigenlijk heet het brailleren, maar ik zeg vaak gewoon schrijven omdat dat natuurlijk normaal is. Vroeger deed ik dat op een brailleermachine. Tegenwoordig typ ik op een gewone laptop. Het was trouwens erg handig om blind te leren typen haha.

Ik vond brailleren altijd leuk en ik ben erg blij dat het bestaat. Stel je voor als dat niet zo was. Dan zou ik me niet kunnen uiten en had ik geen opleiding kunnen volgen.

Eigenlijk ben ik een soort analfabeet wat zwartdruk betreft. Ik kan bijvoorbeeld wel mijn eigen naam met een pen schrijven en mijn handtekening. Die heb je immers nodig. Ik vond het vroeger leuk om letters te leren zodat ik ook met pen kon schrijven. Niet dat het nut had, maarja, ik tekende tenslotte ook met stiften. Dat doet iedereen en dat hoort bij kind zijn.

Ik ben op dit moment mijn oude cassettebandjes aan het digitaliseren en daarbij kwam ik een fragment tegen waarin mijn vriendin me vroeg wat er leuk was aan blind zijn. Ik zei toen dat het leuk was om braille te kunnen, maar toen besefte ik nog niet dat dit noodzakelijk is. Ik dacht toen dat het iets bijzonders was, maar nu vind ik het normaal. Zienden vinden een pen toch ook niks speciaals? Als iemand me tegenwoordig vraagt wat braille is wil ik dat best uitleggen, maar wanneer iemand dan zegt "Wat knap dat je dat kan" voelt dat heel erg frustrerend. Ik zeg toch ook niet "wat knap dat je met een pen kan schrijven". Toch zie ik het braille nog als een voordeel omdat ik zonder het braille een stuk minder zou kunnen doen.

- voelen

Voor mij is kijken natuurlijk voelen. Een voordeel hiervan is dat ik heel erg precies voel en heel erg secuur ben. Ik weet vaak precies waar iets ligt of hoe iets in elkaar zit. Een voorbeeld: iemand koopt een nieuwe tas en laat deze aan mij zien. Ik pak deze tas en ga erin voelen. De ziende koper zag een groot vak en een klein vak. Verder keek hij niet. Ik daarentegen vond nog allerlei kleine vakjes in de vakjes. Dingen die de ziende misschien niet had ontdekt, nouja, niet zo snel.  

Morgen alweer tijd voor het laatste deel van deze serie.

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (6)

Hier nog wat andere nadelen op een rijtje. Morgen iets vrolijkers! Dan gaan we naar voordelen. Ja, die zijn er ook...

-----

- Uiterlijk

Ik heb nog het geluk dat ik kleuren zie. Zo kan ik zeggen welke kleding ik mooi vind en welke niet. Een erg groot nadeel is dat ik niet weet hoe ik eruit zie. Nouja, ik weet mijn haarkleur en mijn uiterlijk is voor me beschreven, maar het zou toch fijn zijn als ik mezelf kan zien. Dat zou veel onzekerheden wegnemen. Het zou me misschien ook meer zelfvertrouwen geven omdat je niet altijd op commentaar van anderen hoeft te vertrouwen. Ik zou het leuk vinden om me op te maken, maar dit doe ik niet omdat ik dan altijd hulp nodig heb. Ik zou het wel kunnen, maar dan moet je altijd iemand vragen om het te controleren en daar heb ik geen zin in. Dat vind ik een beetje irritant want dat zorgt weer voor afhankelijkheid. Misschien zou iemand anders het voor me kunnen doen, maarja dat is ook weer zoiets.

- Overig

Er zijn natuurlijk heel veel nadelen. Die kan ik echt niet allemaal opsommen. Hier nog even wat kleine dingen op een rij.

Je weet niet hoe vrienden/familie eruit zien.

Je weet niet hoe voorwerpen er in het algemeen uitzien. Ja, je voelt ze, maar toch.

Je weet niet hoe de natuur eruit ziet. Je voelt wel wat dingen, maar dat is toch anders.

Je krijgt geen echte indruk van je omgeving.

Je weet niet altijd of je kleding vies is omdat je vlekken niet altijd voelt.

Als je schoonmaakt kun je perongeluk met je hand in iets vies terechtkomen.

Als er aan wordt gebeld kun je niet zien wie er voor je deur staat.

Wanneer de vaste telefoon gaat kan ik het nummer niet zien (bij mobiel gelukkig wel).

Ik mis lichamelijke communicatie.

Ik kan niet alleen shoppen.

Ik kan geen foto's bekijken.

Ik kan niet alle huishoudelijke apparaten bedienen door gebrek aan knoppen. Er wordt steeds meer met touchschreen gewerkt.

Ik kan gen houdbaarheidsdatum op verpakkingen lezen.

Zo zijn er vast nog meer dingen die nadelig zijn. Als me er ooit nog een belangrijke te binnen schiet dan lezen jullie het, maar ik heb het allerbelangrijkste nu opgeschreven.

Morgen een paar voordelen. Ja, die bestaan ook :) dan wordt het misschien iets vrolijker.

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (5)

Hier het stuk dat ik in mijn vorige blog beloofde. Een stukje over zielig zijn en ook nog een stukje over lezen en tv kijken.

- zielig

Een ander nadeel is dat anderen je vaak zielig vinden. Dan roepen ze allerlei dingen als: "ooooh wat zielig dat je niet kan zien, ooh wat vervelend, dat arme meisje".

Het is erg vernederend wanneer mensen net doen alsof je ook een verstandelijke beperking hebt. Dan vragen ze aan mijn moeder dingen over mij: "Hoe oud is zij? Wat doet zij"? Alsof ik dat niet zelf kan zeggen! Ik heb alleen twee ogen die het niet doen, mijn lichaam is verder helemaal gezond. Ik heb tenslotte een HAVO-diploma. Dat had ik anders heus niet gehaald.

Het is ook irritant wanneer mensen alle woorden mijden die met "zien" te maken hebben. Kom op zeg! Je zegt toch niet: "Heb je gisteren naar die film geluisterd?" Sommige mensen denken dat dat kwetsend is, maar voor mij JUIST niet. Wanneer mensen zo doen word ik juist aan mijn beperking herinnert en ga ik niet normaal leven. Ik wil een zo normaal mogelijk leven.

Het is jullie denk ik wel opgevallen dat ik nooit het woord handicap gebruik. Dit is bewust. Ik vind beperking veel mooier. Bij handicap denk ik aan iemand die helemaal niets kan. Ik heb alleen een beperking en kan verder alles!

- lezen en tv kijken

- lezen en tv kijken

Ik lees veel boeken. Gelukkig bestaat er de aangepast-lezen bibliotheek. Zij bieden boeken in gesproken vorm en en braille aan. Ik lees ze gesproken. Eigenlijk luister je er dan dus naar, maar ik noem het lezen omdat ik nou eenmaal niet op de gewone manier kan lezen. Het is soms wel jammer dat ik geen "gewone" boeken kan lezen omdat deze soms niet verschijnen in de collectie van de bibliotheek. Het duurt vaak ook erg lang voordat een boek geproduceerd is. Dan hebben anderen het verhaal al lang gelezen en jij zit nog een jaar te wachten. Dat is soms erg nadelig. Gleukkig kan ik ook Duits waardoor ik soms een gewoon luisterboek bestel. Die zijn vaak sneller klaar, maar die zijn neit altijd volledig. Bij de bibliotheek mogen ze geen stukken eruit halen omdat het het hele boek moet zijn.

Ik kijk ook vaak tv. Soms met mijn ouders of anderen. Dan leggen zij de beelden uit. Mijn moeder is hier inmiddels al zo aan gewend dat ze het soms ook bij mijn vader doet ;). Ik kijk ook vaak alleen tv. Programma's waar alleen in gepraat wordt kan ik altijd wel goed volgen. Wanneer het programma's zijn waar veel visuele dingen in zitten snap ik dat natuurlijk niet. Dan kom ik er of later achter wat er gebeurde door wat ze zeggen of helemaal niet. Wanneer ik er niet achter kom dan bedenk ik het zelf. Dan schets ik een eigen beeld dat bij het programma past. Zo creëer ik mijn eigen programma en is het voor mij goed omdat ik het niet beter weet. Wel vervelend, maarja, het is niet anders.

Morgen zal ik jullie iets laten weten over het uiterlijk. Ik ben benieuwd of jullie ooit zo over je uiterlijk hebben nagedacht als ik.

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (4)

In deze blog komen jullie wat nadelen te weten over eigenlijk wat allerdagse dingetjes. Het reizen en de sociale contacten. Ja, twee dingen die voor iedereen erg belangrijk zijn en twee dingen waarvan ik weleens wat dingen mis.

Wil je weten wat? Lees dan verder en kom erachter.

-----

Nadelen

Voor de meesten zou het grootste nadeel aan blind zijn zijn het feit dat je niet ziet. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar er komt zoveel meer bij kijken waar anderen niet bij stilstaan. Hier een klein overzichtje van de nadelen die ik ondervind

- Reizen

Ik kan niet zomaar ergens naartoe. Ja, tuurlijk wel. Ik kan met mijn stok ergens heen lopen, maar dan loop je altijd vaste routes. Je krijgt de routes die je nodig hebt aangeleerd door een mobiliteitstrainer. Ik kreeg mobiliteit op school. Hierbij leerde ik het stokgebruik, routes in Grave en Nijmegen en het reizen met de trein. Okay, ik kan met de trein reizen, maar stel ik wil naar Amsterdam. Ik zou naar het station van Nijmegen kunnen gaan en daar een kaartje kopen. Met hulp van een balimedewerker, die waarschijnlijk ook steeds schaarster worden vanwege de automaten, kan ik bij het juiste perron komen. Als ik de weg weet is dat goed, anders moet ik hulp vragen om naar het perron te komen. De treinreis gaat vanzelf. Je zit tenslotte gewoon. In Amsterdam ben ik dan verloren... Ik heb geen idee waar ik zit, geen idee hoe ik moet lopen, kortom ik ben totaal afhankelijk van iedereen. Ik kan niet zomaar naar aanleiding van plattegronden, straatnaamborden en dergelijke ergens heen. Ik moet het altijd aan iemand vragen en meestal aan meerderen. Vaak heb je pech en kunnen/willen mensen je niet helpen. Vaak is de uitleg te onduidelijk en ga zo maar door. Ik heb ook vaak genoeg meegemaakt dat mensen me niet eens wilden helpen.

Ik zou het ook niet prettig vinden om alleen ergens heen te gaan waar ik de weg niet weet. Dit omdat ik dan zoals ik al zei afhankelijk ben. Naarmate ik ouder word is het steeds frustrerender dat dit niet mogelijk is. Het zou toch leuk zijn als ik zomaar een vriendin op kan zoeken? Het zou toch leuk zijn als ik alleen bij familie langs kon? Nee, dan moet je eerst een route leren. Het is ook moeilijk om op aanwijzingen van een vreemde te lopen als je totaal onbekend bent. Ik heb het hulp vragen op bekende en onbekende stukken geoefend.

voorbeeld:

In Nijmegen heb je een hele lange winkelstraat. In deze straat weet ik de weg en een paar winkels kan ik aanwijzen. Als je dan naar een andere winkel wilt kan het al helpen als iemand zegt: "Die zit naast de V&D".  Als je onbekend bent heb je geen herkenningspunten en dat is erg vervelend. Ik word hier ook onzeker door en ga langzamer lopen. Kortom, het alleen reizen is ingewikkeld en bijna niet te doen. Een groot nadeel dus.

- Sociale contacten

Een nadeel zijn de sociale contacten. Ik heb vrienden en familie die ik regelmatig opzoek, maar dat gaat niet zomaar. Dat heeft allemaal te maken met de nadelen die ik hierboven al opnoemde. Afstand is dus vaak een probleem. Mijn ouders moeten me naar vrienden brengen. Anders kom ik er niet. Dat is vaak irritant. Het is jammer dat je niet zomaar even iets spontaans kan afspreken. Hier in de buurt heb ik geen vrienden. Dit omdat ik in Nederland op school zat en dus bijna nooit thuis was overdag. Mijn leeftijdsgenoten ken ik hier niet. Ik heb wel een vriend van vroeger die ik binnenkort weer op ga zoeken.

Het is ook jammer dat ik niet uit kan gaan. Dit vanwege de drukte en het ontbreken van contacten. Zo is het natuurlijk ook erg moeilijk om nieuwe contacten te sluiten.

Gelukkig is internet uitgevonden. Door de bovengenoemde hulpmiddelen kan ik contact houden met vrienden en voelt het net alsof je elkaar nog ziet.

Volgende keer iets over het "zielig" gevonden worden...

Enquête

Op dit moment is er tot en met aanstaande zondag een enquête te vinden bovenaan mijn blog. Het zou leuk zijn als ik je mening te weten kom via deze enquête.

In de toekomst zal ik misschien vaker een enquête plaatsen. Hou mijn blog dus goed in de gaten als je eraan mee wilt doen.

Ook nieuw: Onder mijn berichten kun je nu ook mijn nieuwste tweets bekijken. Handig als je wilt weten wat ik aan het doen ben en wat me bezig houdt wanneer ik niet blog.

Ik zou zeggen, veel plezier met de nieuwe dingetjes en enjoy!

Morgen weer een nieuw stukje uit mijn Ik ben blind en daarbij komt ... KIJKEN serie.

Gouden Televizierringgala 2011

Op vrijdag 21 oktober werd de Gouden Televizierring weer uitgereikt. Net als de afgelopen jaren keek ik hier natuurlijk ook weer naar.

De genomineerden waren The voice of Holland, Voetbal international en Wie is de mol. Iedereen die mij een beetje kent weer nu meteen al wat mijn favoriet is. The voice natuurlijk.

Het was een heel leuk gala. De opening met Ben was hartstikke gaaf. Ben was natuurlijk de allereerste voice ever. Als Ben begint te zingen heeft hij mij meteen helemaal ingepakt. Hij heeft zoveel kracht en emotie in zijn stem...

De zilveren televizierster man werd gewonnen door Jeroen van Koningsbrugge. Ik vind hem een leuke teamcapten in Ik hou van Holland, maar ik had het ook leuk gevonden als Johny de Mol de ster had gewonnen. Hij maakt echt super goede programma's. Dan heb ik het over Down met Johny en Down met Johny rocks. Hierin staan personen met een verstandelijke beperking, meestal het syndroom van Down centraal. Ik vind dat hij de maatschappij door deze programma's er meer bewust van maakt hoe belangrijk deze personen zijn en dat zij ook iets kunnen.

Het was erg leuk dat de zilveren Televizierster vrouw dit jaar naar Linda de Mol ging. Het verbaasde me dat zij deze ster nog nooit had gewonnen. Ik vind het leuker als verschillende mensen in de prijzen vallen en niet keer op keer dezelfde.

Guus Meeuwis won de Talentaward. Erg goed. Ik moet vaak om hem lachen bij Ik hou van Holland.

De Gouden Stuiver werd dit jaar toegekend aan Taarten van Abel. Een programma dat ik nog nooit heb gezien, maar door alles wat ik erover heb gehoord en gelezen vind ik het een terechte winnaar.

En dan...... De gouden Televizierring werd gewonnen door Voetbal international. Verder eigenlijk niks mis mee, maar ik had echt op The voice gehoopt. Je hebt niet voor niets 3 miljoen kijkers en het programma is overal over de hele wereld te zien. Binnenkort start het ook hier in Duitsland.

Ik hou niet van voetbal dus heb ik het programma ook nooit gezien. Wat ik zo raar vind is de manier waarop Johan Derksen omgaat met zijn nominaties. Okay, het kan dat je niet van gala's houdt en dat je het niet leuk vind om onderscheiden te worden, maar ik vind dat je dan niet op zo'n manier moet reageren. Die opmerkingen die hij maakte vond ik echt niet kunnen. Het publiek stemt op je. Dat betekent dat ze je waarderen. Als je er vervolgens als genomineerde zo raar op reageert vind ik dat persoonlijk ondankbaar tegenover je publiek.

Ik verwacht dat hij zelfs door die naar mijn mening slechte opmerkingen gewonnen heeft. Zoiets vind ik dan echt jammer. Maar goed, daar is niks aan te doen. Ik hoop dat Tvoh volgend jaar gewoon weer opnieuw genomineerd wordt. Dit natuurlijk samen met een programma van mijn helden Carlo en Irene

Het feestje met een speciale soort komkommer als ontbijt

Afgelopen donderdag was ik uitgenodigd voor het feestje van een vriendin van mij. Ik zou er ook blijven logeren. De nadruk ligt op zou, maar hierover later meer.

We hadden elkaar sinds de diploma-uitreiking niet meer gezien dus het was extra leuk om er naartoe te gaan. Er zouden ook nog heel veel andere vrienden komen van school.

's Middags bracht mijn moeder me naar Nijmegen. Daar kreeg ik eerst een rondleiding door haar mooie huisje. Ik ben ook nog in het huisje van een andere vriend geweest. Na wat bijgekletst te hebben kwamen er nog wat andere vrienden bij.

Na een lekker drankje zijn we friet gaan halen. Toen kwamen we meteen twee andere vriendinnen tegen die ook zouden komen. Het was meteen hartstikke gezellig.

Het feestje had een thema: "Big American party". Dit betekende dat iedereen gevraagd werd om iets van eten of drinken mee te brengen. Ikzelf had de dag voor het feest muffins gebakken. Deze vielen erg in de smaak. Dat vond ik natuurlijk erg leuk. Het grappige was dat mijn vriendin zelf ookal veel dingetjes had gekocht dus de kasten liepen over van het eten en de drank.

Rond 23:00 uur was iedereen weg en hebben we de boel wat opgeruimd. Toen hebben we nog wat gedronken en zouden we eigenlijk naar bed gaan, maar opeens werd het al licht ;). We hebben eigenlijk de hele nacht zitten kletsen. Dat was echt ontzettend leuk!

Rond een uur of 4 's nachts kregen we honger. We hadden nog komkommer in de koelkast die ik op mocht eten. Nou, die komkommer kunnen we beter maar een ijskomkommer noemen. De koelkast was perongeluk verkeerd ingesteld en was dus enorm koud. Op sommige plakjes komkommer was echt een ijslaag te vinden. Ooooh wat hebben we daar over moeten lachen. Het was het toppunt van de hele nacht.

Verder hebben we eigenlijk de hele nacht alleen maar zitten kletsen. Het was super gezellig! 's Middags kwam oma me weer ophalen en ging ik weer naar huis.

Binnenkort gaan we zeker nog eens afspreken!

Ik ben blind en daarbij komt ... KIJKEN (3)

In dit deel van deze serie vind je informatie over de overige hulpmiddelen die er voor ons blinden bestaan. Er zijn er natuurlijk nog veel meer, maar die zijn niet voor mij van toepassing. Ik denk ook dat ik zelf niet eens alle hulpmiddelen ken.

Heel veel leesplezier!  

-----

- Taststok

Ik maak zelf gebruik van een taststok. Er zijn verschillende soorten, maar ik zal hier die van mij beschrijven. Wat wel voor elke stok van toepassing is is dat hij wit is met twee rode ringetjes eraan. Dit zodat men weet dat het om een blinde persoon gaat en de stok opvalt. De meeste stokken reflecteren ook. Dat is dus nog een stukje extra veiligheid. Mijn stok heeft een grote bal aan het uiteinde. Hij is groot zodat hij niet overal in blijft hangen. Tijdens het lopen rol je de stok over de grond heen en weer en zo kun je voorkomen dat je tegen opstakels aanloopt of dat je van de stoep valt. Eerst had ik een stok waarmee je moest tikken. Dat betekent dat je de stok telkens even optilt en heen en weer tikt. Ik kwam er later achter dat ik de stok die je moet rollen fijner vind. Dit omdat je dan de structuur van de stoep beter kunt voelen en minder mist.

De stok gebruik ik wanneer ik alleen ergens naar toe ga of wanneer ik ergens ben waar het druk is. Dan hebben mensen vaak eerder in de gaten dat ik blind ben en begrijpen ze het meer wanneer je perongeluk tegen ze aanloopt. Vaak gaan ze ook eerder voor je aan de kant om botsingen te voorkomen. Ik vind de stok vaak irritant. Dit omdat je altijd een hand bezet hebt. Je kunt dus nooit met twee vrije handen lopen. De stok vertraagt ook het lopen omdat je steeds moet voelen of de weg voor je veilig is. Het is ook niet altijd leuk om meteen als blinde op te vallen. Toch ben ik blij dat hij is uitgevonden.

- Vloeistofdetector (pieper)

Dit apparaatje zet je op de rand van een glas en wanneer de vloeistof (het drinken) het apparaat bereikt begint hij te piepen. Dan is het glas dus vol. Altijd handig, dan hoef je niet met je vingers te voelen wanneer het glas vol is. Erg fijn bij warme dranken. Het is ook prettiger wanneer je iets voor anderen inschenkt. Ikzelf gebruik hem niet veel omdat ik vaak op geluid inschenk. De toon veranderd naarmate het glas voller wordt.

Verder zijn er nog veel hulpmiddelen voor het koken. Vaak zijn gewone gebruiksvoorwerpen ook handig voor blinden. Bij de Ikea heb je een heel handig ding waarmee je een appel kan snijden. Dan gaat het klokhuis er precies uit. Echt super! Je moet dan alleen nog de randjes bijsnijden.

Er bestaat ook nog een ding dat gaat rammelen wanneer het water in de pan kookt. Dit is een soort dikke glasplaat die je mee moet koken. Als het water kookt tikt deze op de bodem. Erg handig! Dit heb ik zelf niet, maar heb er op school weleens mee gewerkt. Vaak hoor ik ook aan het water of het kookt of niet.

Volgende keer ga ik verder met een heel ander onderwerp. Ben je benieuwd? Houd mijn blog dan in de gaten!

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (2)

Dit is het tweede deel van het kijkje in mijn leven. Vandaag wordt het iets minder persoonlijk omdat ik wat hulpmiddelen zal behandelen.

In deze blog wat informatie over technische hulpmiddelen die ik gebruik. Als je vragen hebt kan dat natuurlijk altijd.

Veel leesplezier!  

-----

Hulpmiddelen

In het dagelijks leven zijn er heel veel hulpmiddelen die je kan gebruiken. Ik heb er zelf een paar, maar er bestaan er natuurlijk nog meer.

- Brailleleesregel

De brailleleesregel wordt via een usb-kabel aan een gewone laptop/computer aangesloten. Het is een smal apparaat dat voor de computer staat. Op deze computer moet wel speciale software zijn geïnstalleerd. Deze software wordt screenreader (schermlezer) genoemd. Er bestaan verschillende programma's. Dit programma zorgt ervoor dat de tekst die op het beeldscherm staat wordt omgezet in braille op de leesregel. Met knopjes scroll je door de tekst heen. Met andere knopjes kun je dingen aanklikken.

Je werkt dus eigenlijk met een gewone computer net als iedereen, alleen heb je nog extra software nodig.

Ik gebruik zelf ook nog een extra software voor internet. Hierdoor worden afbeeldingen eruit gefilterd en zijn de sites overzichtelijker weergegeven. Tegenwoordig maken veel sites gebruik van bewegende beelden en dit is voor blinden heel erg irritant. Hierdoor springt de cursor steeds na een paar seconden terug naar het begin waardoor je dus niks op de site kan lezen/doen. Dit is erg irritant. Vooral wanneer je de site interessant vindt.

- Iphone

Dit is de gewone Iphone die iedereen gebruikt, maar er zit een voiceoverfunctie in waardoor hij toegankelijk is voor blinden. Het grappige is dat dit in elke Iphone zit, maar dat bijna niemand hiervan weet. Wanneer ik een andere telefoon zou willen moet ik een speciale spraaksoftware kopen en dat kost natuurlijk veel extra. Daarom ging ik voor een telefoon waar dit standaard inzit en waarmee ik meer kan. Wil je hier meer over weten? Check dan mijn blogje over Steve Jobs.

- Daisy-speler

Een daisy-speler is een apparaat dat je kan vergelijken met een mp3-speler. Deze kan speciale formaten lezen die bijvoorbeeld de blindenbibliotheek gebruikt (daisy) Hij kan ook normale mp3-bestanden afspelen.

Mijn apparaat werkt met een sd-kaart. Op deze kaart zet je je boeken, liedjes en dergelijke. Via het apparaat kun je er dan naar luisteren. Het handige is dat hij volledig met spraak werkt. Zo weet je welk nummer je kiest. Je kan ook een bladwijzer in een boek plaatsen zodat je weet waar je gebleven bent. Erg handig om op deze manier een toegankelijke mp3-speler te hebben al is hij wel wat groter.

Volgende keer ga ik het nog over wat andere hulpmiddelen hebben en vervolgens zijn de nadelen van blind zijn aan de beurt. Ik ben benieuwd wat jullie daarvan zullen vinden en of jullie bij die dingen ooit hebben stilgestaan.

Ik ben blind en daar komt ... bij KIJKEN (1)

In deze blogserie zal ik jullie een kijkje laten nemen in mijn leven. Wat komt er allemaal bij KIJKEN als je blind bent? Dan heb ik het niet over het feit dat je een oogafwijking hebt, maar over alle andere dingen die erbij komen kijken. Ik hoop dat ik jullie op deze manier beter kan laten begrijpen hoe het leven voor een blinde werkelijk is en vooral hoe ik het ervaar. Vaak heb ik namelijk het gevoel dat mensen sommige dingen niet begrijpen. Het lijkt dan net alsof ze er niet bij stilstaan dat er meerdere dingen zijn die je niet kan dan alleen maar niet zien, maar ook dat er dingen zijn die je juist wel kan, maar waarvan ze denken dat je die niet kan...

In dit eerste deel zal ik iets vertellen over mijn beperking. Ik hoop dat jullie het interessant vinden en er vooral wat van leren. Reacies en vragen zijn natuurlijk altijd welkom.

-----

In mijn biografie en in mijn eerdere blogs heb je al gelezen dat ik blind ben.

Wat is blind nou eigenlijk?

De beknopte definitie zou zijn dat je niet in staat bent om iets te zien. Je ogen zijn kapot of ziek. Zo verwoord ik het steeds voor kleine kinderen die het nog niet goed begrijpen.

Wat veel mensen echter niet weten is dat blind niet steeds hetzelfde is. De een kan nog licht zien terwijl de andere helemaal niets kan zien. Dan zijn er ook nog slechtzienden. Daar heb je ook zo ontzettend veel vormen van. Ik richt me alleen op blind omdat ik dat zelf ben.

Wat zie ik?

Met mijn linkeroog zie ik helemaal niets, maar met mijn rechteroog kan ik nog licht zien en ik kan kleuren onderscheiden. Als ik loop en er staat bijvoorbeeld iets groots voor me kan ik zien dat er IETS staat. Contrasten kan ik niet herkennen. Het is best handig dat ik nog wat zie want op deze manier loop ik (bijna) nooit tegen auto's aan. Alleen weet ik dan niet dat het om een auto gaat, maar tegenwoordig ken ik de grote wel dus kan ik daaraan merken wat het is.

Volgens mijn oogarts is het een wonder dat ik nog kleuren kan zien. Volgens hem zou dat niet moeten kunnen. Mijn hoornvlies is troebel en operaties hebben helaas niets uit mogen halen.

Toen ik heel klein was heb ik een korte periode iets kunnen zien, maar dat weet ik niet meer. Toen was ik 10 maanden. Ikzelf denk dat een gedeelte van mijn hoornvlies toch nog goed is gebleven waardoor ik de kleuren nog kan zien. Daar ben ik heel erg blij mee.

Mijn moeder kwam er op een gegeven moment achter toen ze met mij aan het spelen was. Ze noemde tijdens het spelen gewoon de kleuren op van de blokjes zodat ik toch het bestaan van kleuren zou leren kennen. Op een gegeven moment noemde ikzelf de kleuren op en het bleek te kloppen! Toen ging ze met mij naar de oogarts en die geloofde dat niet. Toen moest ik bij de oogarts van allerlei dingen de kleur zeggen. Hij was er helemaal verbaasd over.

In het volgende deel lees je over de hulpmiddelen die ik in het dagelijks leven gebruik...

Vermist (part 4, het einde)

Dit is het laatste deel van het verhaal. Het deel waarin alles wordt afgerond. Ik schreef eerder al, wanneer je dit als boek zou publiceren zou je veel meer op de details in kunnen gaan. Het einde vind ikzelf erg verrassend. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Misschien ga ik het verhaal nog uitbreiden als er vraag naar is...

Voor het laatst wens ik jullie veel leesplezier!

-----

Lilly kon niet slapen. De gebeurtenissen van de afgelopen twee dagen spookten door haar hoofd. Opeens ging de kamerdeur heel zachtjes open. "Kun jij ook niet slapen?" vroeg Jamie. "Nee". Jamie ging op het bed zitten en begon te praten. Het was erg fijn en rustgevend. Na een tijdje begonnen ze echt moe te worden. Lilly bood Jamie aan om te gaan liggen. "Anders krijg je het nog koud". Na een tijdje vielen ze in slaap.

Sinds die ene nacht en de dag vol gebeurtenissen zijn Lilly en Jamie een gelukkig stel. Bij elkaar gebracht door verdriet om een gezamelijke vriendin. Uiteindelijk waren er zoveel dingen die ze met elkaar gemeen hadden. Ze vonden het vreemd dat ze eerder nooit bevriend waren.

Het lichaam van Melissa werd onderzocht en de vermoedens werden bevestigd. Melissa werd verkracht en mishandeld. Waarschijnlijk werd ze onderweg naar Jamie overvallen. Haar telefoon werd ook gestolen. Die lag niet meer bij haar spullen. Helaas waren er geen getuigen en kwam men er nooit achter wat het werkelijke verhaal was.

Na een tijdje pakte Melissa's moeder haar gewone leven weer op. Natuulijk bleef ze altijd aan haar dochter denken. Ze volgde een cursus zelfverdediging zodat ze beter voor zichzelf kon opkomen. Ze gaf haar kennis door aan heel veel jonge mensen. Zo kon ze toch nog iets voor Melissa doen. Ze kon ervoor zorgen dat mensen zich beter konden verdedigen en minder onzeker waren. Dat was ze schuldig aan haar dochter.

Melissa werd in stilte begrafen. Haar graf was erg mooi en iedereen zorgde er goed voor. Er branden kaarsjes, er staan bloemen en er liggen knuffels. Iedereen die het graf bezocht wist dat hier een heel bijzonder meisje lag.

Vermist (part 3)

Dit is het derde deel van mijn verhaal "Vermist". Hierna zal nog een deel volgen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Reacties zijn welkom!

-----

De volgende ochtend begon het denken opnieuw. Ze hadden geen gemiste oproepen en er waren ook geen nieuwe mails binnengekomen. Melissa's moeder en Lilly keken elkaar aan. Eigenlijk wisten ze de waarheid al, maar ze wilden er niet aan toegeven.

Uiteindelijk besloot Lilly om een ontbijt te maken. Veel gegeten werd er niet, maar het gaf ze wel enige rust. Na het ontbijt besloot Lilly om het nieuws te bekijken via haar telefoon. Ze kon toch niets meer doen. Hoe oneerlijk het ook was. Ze konden nu alleen maar afwachten. Lilly was blij dat ze de actie via mail en social media was begonnen. Zo heeft ze toch nog het gevoel dat ze iets heeft gedaan. Toen ging de telefoon...

Er was een lijk gevonden in de buurt van Nijmegen. Het was zeer waarschijnlijk dat het om Melissa ging. Ze werd vannacht in de bossen gevonden. Het was duidelijk dat ze verstopt was. Haar tas met kleding lag naast haar. Lilly en Melisa's moeder moesten zo snel mogelijk naar de plek komen om het lijk te identificeren. Ze hadden beloofd om er over een uur te zijn.

De twee waren ontzettend geschrokken. Lilly had al met het ergste rekening gehouden, maar het komt toch hard aan als dat dan ook de waarheid blijkt te zijn. Ze zaten een tijdje huilend en zwijgend bij elkaar. Uiteindelijk verbrak Lilly de stilte. Ze pakte haar telefoon en belde Jamie. Toen hij het nieuws hoorde hing hij meteen op. Een paar minuten later belde hij aan. Hij wilde meteen bij ons zijn en mee naar de bewuste plek.

Na een tijdje gingen ze op weg. Ze werden heel goed opgevangen door de agenten. Het bleek inderdaad om Melissa te gaan. Zwijgend stonden ze bij de plek en keken het meisje aan dat voor alledrie personen iets anders betekende. Een persoon had haar dochter verloren, de andere zijn geliefde en de derde haar allerbeste vriendin.

Later op de dag werd Melissa opgebaard en werd ze naar een rouwcentrum gebracht. Daar mochten ze nog rustig bij haar zijn om haar te bekijken en langzaam te beseffen dat zij geen deel meer van hun leven zou zijn. Aanraken mochten ze haar niet. Ze zouden haar eerst onderzoeken. Misschien kon er een doodsoorzaak worden vastgesteld. De agenten vermoeden dat het om een mishandeling ging waarbij mogelijk ook gebruik werd gemaakt van seksueel geweld.

Lilly en Jamie gingen samen met Melissa's moeder mee naar haar huis. Daar zaten ze met z'n drieën het verdriet te verwerken. Ze aten gezamelijk en vonden steun bij elkaar. Er werd niet veel gepraat.

Na het eten ging Jamie naast Lilly zitten en begon hij met haar te praten. Hij bedankte haar voor al haar inzet voor Melissa en voor alles wat zij voor haar betekende. "Melissa praatte veel over jou. Wanneer ze dat deed straalde ze van top tot teen. Je bent een supervriendin! Een betere vriendin kan iemand zich niet wensen". Dit ontroerde Lilly zo dat ze in huilen uitbarstte. Jamie huilde ook. Lilly kreeg er meteen spijt van dat ze Jamie maar een rare jongen vond. Hij was zo lief en zo zorgzaam voor Melissa dat hij niet eens raar kon zijn. Hoe kwam ze er eigenlijk bij dat hij raar was? Dat doet er niet meer toe. Het zijn gedachten uit een andere wereld. Een wereld waarin ze allebei nog een beste vriendin hadden die samen met hun lachte. Ze bleven de hele avond bij elkaar zitten. Toen het bedtijd was zei Jamie: "Lilly, ik hoop dat wij voor altijd vrienden zullen blijven. Samen weten wij wie de persoon is die we hebben verloren en kunnen wij het verdriet van elkaar begrijpen. Ik vind je heel erg aardig en ik zou het jammer vinden om geen contact meer met je te hebben". "Tuurlijk blijven we vrienden" zei Lilly. Vlak daarna gingen ze naar bed.

(wordt vervolgd)

Vermist (part 2)

Voor de nieuwsgierigen, hieronder kun je het vervolg op het verhaal uit mijn vorige blog lezen. Reacties zijn natuurlijk altijd welkom. Ik beloof dat dit niet het laatste deel zal zijn...

-----

Milissa was dus nooit bij Jamie geweest. Er moet iets zijn gebeurd in de tijd waarin ze van huis vertrok en bij hem aan had moeten komen. Of er gebeurde iets onderweg, of ze was nooit van plan geweest om naar hem toe te gaan. Het laatste kon niet waar zijn. Ze was tenslotte gek op die jongen en ze zou waarschijnlijk geen andere afspraak maken terwijl ze met hem samen kan zijn. Optie één zou meer voor de hand liggen. Lilly besloot om Melissa's moeder nog maar niet in te lichten. Dat zou ze vanavond wel doen. Misschien was er dan meer duidelijkheid.

De eerste stap die Lilly zou zetten was het sturen van een mail naar al haar klasgenoten en overige vrienden van Melissa die zij ook kende. Hoe verwoord je nou dit grote probleem in een klein mailtje? Dat was een hele klus. Uiteindelijk ontvingen alle personen het volgende bericht:

Lieve klasgenoten en vrienden,

Ik ben er vanmiddag tot mijn grote schrik achtergekomen dat Melissa vermist is. We hebben sinds gisterenavond geen enkel contact met haar gehad. Ze zou gaan logeren bij haar vriend Jamie, maar daar is ze nooit aangekomen. We maken ons enorm veel zorgen om haar.

Als jullie Melissa de afgelopen 24 uur hebben gezien of een bericht van haar hebben gehad zou ik het zeer op prijs stellen als jullie dat aan mij laten weten. Alvast hartelijk bedankt.

Groetjes, Lilly

Nu waren er opeens ongeveer 30 mensen meer op de hoogte van Melissa's verdwijning. Na de mail konden Twitter en Facebook natuurlijk niet achterblijven. Op allebei de social networks plaatste Lilly een bericht. Het zag er ongeveer zo uit als de mail.

Vlak nadat de berichten geplaatst werden ging de telefoon. De moeder van Melissa was erg in paniek en vertelde dat ze nog steeds niets had gehoord. Lilly zat heel erg te twijfelen, maar ze ging toch voor de waarheid en vertelde dat Melissa niet bij Jamie is geweest. Ze beloofde dat ze nu meteen langs zou komen. Dat vond Melissa's moeder erg fijn. Dan stond ze er tenminste niet helemaal alleen voor en had ze iemand om mee te praten. Melissa's vader was overleden toen Melissa twaalf was. Ik kon me haar verdriet erg goed voorstellen.

Ze liep naar beneden om alles met haar moeder te regelen. Ongeveer een kwartier later zat ze op de fiets met een rugzak met kleding, laptop en telefoon. Klaar om verder te gaan met de zoektocht naar haar hartsvriendin. De vriendin die ze al vanaf haar tiende kent. Langzaam begon het tot haar door te dringen dat het eens heel anders zou kunnen aflopen dan ze hoopten.

Thuis bij Melissa voelde Lilly zich heel raar. Ze was in het huis van haar beste vriendin, maar zij was er niet bij. Samen met haar moeder zat ze op de bank en startte haar laptop op. Er zat geen bruikbaar mailtje in haar postvak. Alleen mailtjes met sterkte en succeswensen. Dat was fijn om te lezen, maar hielp natuurlijk niets. Toen sprak melissa's moeder de woorden die al de hele tijd door Lilly's hoofd spookten. "Ik denk dat we de politie maar moeten inschakelen."

De politie beloofde naar Melissa te zoeken, maar dat is natuurlijk altijd moeilijk. Gelukkig was ze nu al meer dan 24 uur vermist. Dat betekende dat de zaak serieus genomen kon worden.

Ze waren allebei ontzettend moe, maar van slapen zou er waarschijnlijk toch niet veel terechtkomen. Lilly mocht in Melissa's bed liggen als ze dat wilde, maar daar had ze totaal geen behoefte aan. Ze besloot de logeerkomer te pakken.

Ze dacht de hele nacht aan Melissa. Aan de dingen die ze samen hebben gedaan en de dingen die ze nog zouden kunnen doen. Uiteindelijk viel ze toch in slaap.......

(wordt vervolgd)

Vermist (part 1)

Iedereen heeft het nieuws over de vermiste Jennifer denk ik wel gehoord. Ik denk dat veel mensen net als ik van dit bericht schrokken. De avond voordat er bekend werd gemaakt dat ze helaas was overleden las ik allerlei oproepen op Twitter over haar vermissing. Ik vind dit een goed initiatief. Zo bereik je denk ik meer dan wanneer er alleen een paar mensen alert zijn.

Toch gebeurt het nog veel te vaak dat kinderen plotseling worden vermist en helaas loopt het vaak negatief af. Ik heb er ooit een boek over gelezen van Renate Dorrestein. (Echt sexy) Dit boek was erg maatschappelijk, maar ik vond het erg onrealistisch. Ik vind dat dit soort onderwerpen meer in boeken voor moeten komen, maar dan wel op een goede realistische manier.

Jennifer inspireerde mij tot dit korte verhaal dat hieronder volgt. Wanneer je er een boek van zou maken zou je meer op alles in kunnen gaan en het wat meer toe kunnen lichten, maar ik hoop dat ik jullie toch met dit verhaal kan vermaken. Nouja, het onderwerp opzich is natuurlijk niet vermakelijk.

Veel leesplezier

-----

Lilly zocht in haar tas naar haar mobiel. Ze verwachtte dat het Melissa zou zijn die belde. Na een tijdje zoeken vond ze haar telefoon en tot haar verbazing zag ze het nummer van de moeder van haar allerbeste vriendin. Dat is vreemd... Dan klopt er iets niet was de eerste gedachte die ze had. Ze werd eigenlijk nooit door haar moeder gebeld. Ze had wel een goede klik met haar, maar toch belden ze elkaar nooit. Haar hart begon sneller te kloppen toen ze de telefoon opnam. "Heb jij Melissa vandaag al gesproken?" Oei! Daar klopte inderdaad iets niet. Als Melissa's eigen moeder al aan haar beste vriendin vroeg of ze haar dochter had gesproken? Aarzelend antwoordde ze: "Nee, ik heb nog helemaal niks van haar gehoord. Niet via de telefoon, maar ook niet via een mail, tweet of sms". Het werd stil aan de andere kant van de lijn. "Is er iets aan de hand?" "Ja, ik heb de hele dag nog niks van mijn dochter gehoord. Ze ging gisteravond logeren bij Jamie en sindsdien heb ik niks meer gehoord." Jamie is de vriend van Melissa en ze bleef geregeld bij hem logeren. Lilly mocht Jamie niet. Ze had geen idee waarom, maar om de een of andere reden had ze geen goed gevoel als hij bij haar in de buurt was. Toen ze Melissa er ooit over aansprak hadden de twee bijna ruzie. Sindsdien is er nooit meer iets negatiefs over Jamie gezegd. "Dat is vreemd" was het antwoord dat Lilly gaf. "Sorry, ik kan je denk ik ook niet verder helpen. Ik zal kijken of ik wat informatie kan krijgen van haar vrienden. Als ik iets weet dan bel ik je meteen."

Met een raar gevoel legde Lilly haar telefoon weg en begon als een razende na te denken. Melissa's moeder heeft sinds gisteravond niets meer van haar dochter gehoord en zij even min. Meestal liet Melissa wel iets weten wanneer ze bij jamie was.

Ze zette haar laptop aan en ging naar beneden. Ze zou haar moeder om raad vragen. Misschien zou zij weten wat ze nu het beste kan doen. Ze besloot ook meteen een kopje thee te zetten. Tijdens het thee zetten legde Lilly het hele verhaal aan haar moeder uit, maar die wist het zo gauw ook niet. Het enige wat ze zinvol vond was dat wat Lilly ook al had bedacht. Haar vrienden om hulp vragen.

Ze besloot om met Jamie te beginnen. Gelukkig had ze het telefoonnummer van hem. Ze had hem echter nog nooit gebeld. Toch vond ze dat ze nu voor Melissa al haar negatieve gevoelens over Jamie even aan de kant moest zetten. Met een bonzend hart belde ze Jamie op. Haar hart klopte nog sneller toen ze weer ophing. Milissa was nooit bij Jamie geweest. Hij zag haar twee dagen geleden voor het laatst. Met een zucht legde ze haar telefoon neer en nam een slok van haar thee. "Nadenken Lilly! Je moet nadenken".......

(wordt vervolgd)

Steve Jobs has changed the world

Ik heb er nog niks over geschreven, maar ik vond dat het nu dan toch moest gebeuren. Afgelopen week overleed Steve Jobs, de oprichter van Apple. Heel veel mensen over de hele wereld werken dagelijks op een apparaat dat dit bedrijf en natuurlijk Steve bedacht heeft. Je luistert naar muziek via je Ipod, je belt met je Iphone en ga zo maar door. Ik heb veel artikelen over Steve gelezen en veel reportages gezien. Er kwam steeds één ding terug. Steve heeft de wereld veranderd.

Ikzelf denk dat dit ook het geval is. De (digitale) wereld heeft dankzij hem een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Door de apparaten die ik net al noemde kan men op elk moment van de dag gebruik maken van het web, met elkaar communiceren en het nieuws bijhouden en nog heeeeeeeel veeeeeeeeel meer.

De technische dingen wil ik achterwegen laten. Ten eerste omdat ik er niet echt iets over weet en ten tweede omdat ik het over de verandering van MIJN wereld wil hebben.

Een hele tijd geleden vertelde mijn wiskundeleraar dat er spraak op de Iphone zit. Hierdoor kunnen blinden het touchscreen handig bedienen en is de telefoon erg toegankelijk. Verder hoef je geen dure programma's te kopen voor dat soort functies. Hij liet het aan me horen en het beviel me enorm.

Weer iets later had mijn vriendin een Iphone. Zij is zelf zeer slechtziend en vond het daarom ook fijn dat er vergroting op zit. Ook zij was enthousiast over de toegankelijkheid van Apple. Ik heb toen een tijdje met haar telefoon gewerkt en het was echt super!

Vorig jaar schafte mijn andere vriendin een Iphone aan en ook daar heb ik even mee gewerkt. Ik begon steeds enthousiaster te worden en gunde mijzelf voor mijn afgelopen verjaardag ook een Iphone.

Dankzij deze telefoon kan ik gemakkelijk gebruik maken van mobiel internet, apps en natuurlijk de standaarddingen zoals smsen en bellen. Het is erg lastig om uit te leggen hoe dat precies werkt, maar kort gezegd: wanneer je iets wilt selecteren moet je 2 keer op het icoontje klikken. Soms geeft de telefoon je aanwijzingen hoe je het moet doen. Het is naar mijn mening erg eenvoudig.

Ik vind het echt super dat Apple zo toegankelijk is voor mensen met een visuele beperking. Daar zouden andere merken nog wat van kunnen leren. Apple denkt aan blinden, slechtzienden, mensen die slecht horen, gewoon aan iedereen.

Elke dag lees ik het nieuws via een app op mijn telefoon. Ik neem mijn mail ermee door en korte berichten beantwoord ik er ook mee. Ik verstuur tweets en kijk op websites. Ik bekijk er youtubefilmpjes mee en ik chat via What's app. Ohja, ik bel er ook nog mee.

Mede dankzij Steve is de digitale wereld toegankelijk geworden. Zeg nou zelf, wanneer er nieuwe gadgets zijn en iedereen heeft ze, dan wil je als blinde natuurlijk niet achterblijven? Neem nou bijvoorbeeld de WII. Daar heb ik al ooit over geschreven. Het enige spel voor blinden is voor kinderen! Ik kan alleen bowlen en inmiddels een beetje golfen, maar daarvoor heb ik hulp nodig. Waarom kunnen bedrijven daar niet bij stil staan? Gelukkig is er één bedrijf dat dat wel doet. Ik hoop dat Apple dit door blijft zetten. Een minpuntje van Apple is de Itunessoftware op de pc, maar die vond een ziende apple-werknemer ook enorm lastig. Dus dat zegt genoeg. Nou, daarvoor vraag ik dan soms nog hulp, maar verder kan ik alles alleen. Dit moet de toekomst worden.

Wat ook grappig was was een tweet van Humberto Tan. Hij vroeg wat Steve voor zijn volgers had betekend en een reactie die hij kreeg ging ook over blinden. Ik vond het erg leuk om te zien hoe enthousiast hij hierover was. Goedzienden staan daar vaak niet bij stil, maar als je blind bent betekent dat niet alleen dat je niets ziet... Er komt zoveel meer bij kijken dat je niet kan of wat je mist... Daarom vind ik het erg leuk dat mijn wereld door de Iphone, mijn brailleleesregel en speciale software vergroot is. Anders zou ik deze blog ook niet kunnen schrijven.

Een ander grappig feit is dat veel mensen het nieuws over Steve's dood op één apparaat van hem lazen. Het was dat mijn moeder het aan me vertelde, maar anders was dat bij mij ook het geval geweest.

(Binnenkort een artikel over voor en nadelen van blind zijn)

Gek op jou

Een paar weken geleden las ik een artikel over het programma "Gek op jou". Het sprak me meteen aan. Ik had er meteen een schattig beeld bij.

In het programma schakelen jongeren Yes R in wanneer ze verliefd zijn en dit niet zelf durven te zeggen. Samen brengen zij de dag door en praten zij over de liefde die degene voor het meisje of de jongen voelt. Tijdens deze dag schrijven ze samen een rap waarin deze liefde worden verwoord. Later wordt de jongen (of natuurlijk het meisje) door Yes R overvallen met deze rap. Ze moeten dan raden van wie de rap afkomstig is en ze moeten zeggen of ze deze persoon willen ontmoeten. Het gaat er dan natuurlijk om dat er "Ja" wordt gezegd.

Gisteren was de eerste aflevering op tv. Ik had niet teveel verwacht. Ik vond het echt onwijs schattig en lief. Ik vond het erg leuk om te zien hoe kinderen van twaalf over de liefde denken. De jongen die gisteren centraal stond had geluk. Het meisje zei "Ja". 

Het is natuurlijk wel een kinderprogramma, maar toch vind ik het een aanrader. Het is erg muzikaal. Verder vind ik het erg knap dat de kinderen op deze manier hun gevoelens laten zien. Ik denk dat het jongeren ook aan het denken zet en dat ze zich meer bewust zullen worden van gevoelens. Ik vind het een heel goed programma!

Hello goodbye

Ik heb er sinds kort weer een nieuw favoriet tv-programma bij; namelijk Hello Goodbye.

Ik kende het programma al langer, maar heb er eigenlijk nooit naar gekeken. Geen idee waarom niet.

Ik had het er in ieder gevl laatst met oma en opa over. Zij waren het van plan die avond te kijken en zeiden dat ze het altijd zo mooi vonden. Ik dacht waarom ga ik niet eens ff kijken wat ik ervan vind? Gelukkig bestaan er goede sites waar je programma's terug kan kijken.

De volgende dag bekeek ik dus de aflevering en was ik meteen verkocht. Ik vond de verhalen zo mooi en soms zo indrukwekkend dat ik besloot om het seizoen te volgen. Niet alleen het huidige seizoen, maar ook de oudere seizoenen. Deze kijk ik nu online terug wanneer er niks op tv is. Erg leuk om te doen.

Waar gaat het over?

Joris Linsen staat op Schiphol en voert gesprekken met aankomende of vertrekkende passagiers. Het klinkt zo simpel, maar je moet maar de goede en leuke personen te pakken krijgen. Het is zo mooi om te zien hoe er door een simpele vraag (op wie staat u te wachten?) een heel gesprek ontstaat. Vaak zijn de verhalen errg mooi, grappig, leuk en ontroerend. Een programma met veel variatie dus.

Hou je van programma's waarin mensen centraal staan? Hou je van waargebeurde verhalen? Dan kan ik je het programma zeker aanraden. Ik zal het vanaf nu in ieder geval blijven volgen.

Musical awards gala 2011

Gisteren was het dan eindelijk zover! Het musical awards gala 2011. Dit jaar voor het eerst bij RTL 4 en voor het eerst gepresenteerd door Carlo Boszhard en Irene Moors. Twee presentatoren waar ik een enorme fan van ben. Dat zorgde er al voor dat ik er enorm veel zin in had,.

Alle andere jaren werd het musical awards gala uitgezonden door de AVRO. Het was dus al meteen duidelijk dat het gala dit jaar anders zou zijn. Omdat het nu bij een commerciële zender terecht kwam zou het gala worden onderbroken door reclameblokken en zou het gala in twee delen plaatsvinden.

Om 16:50 uur startte de rode loper show. Een soort inleiding op het gala. Hierin werden artiesten op de rode loper geïnterviewd en werden de jurken beoordeeld. Er werd gevraagd hoe genomineerden zich voelden en er werd zelfs al een award uitgereikt; namelijk die voor beste muziek. Een complete verrassing voor Henny Vrienten, de componist van Petticoat.

Om 17:25 begon dan eindelijk het echte gala. Het werd geopend door de cast van Saturday noghtfever met een spetterend optreden. Deze musical zal vanaf 2012 te zien zijn in de theaters. Eerst wordt er op RTL 4 echter nog naar de hoofdrol gezocht in het programma Sunday nightfever gepresenteerd door Chantal Janzen. Vervolgens waren Chantal Janzen en Jim Bakkum te gast om over Wicked te praten. Een musical die vanaf november in Scheveningen te zien is. Verder hebben zij ook nog twee awards uitgereikt.

In deze liveshow was verder ook nog een optreden van The producers te zien.

Na het nieuws gingen we weer verder met de awards en was er onder andere een stuk uit de nieuwe theatershow van André van Duin te zien. Ook swingden we gezellig mee op nummers van Boney M uit de musical Daddy cool. Vervolgens kwam de vuurdoop voor Next to normal met in de hoofdrol Simone Kleinsma. Omdat ik fan van Simone ben was ik natuurlijk heel erg benieuwd naar dit optreden. Simone en de anderen deden het geweldig! Het lijkt me een hele indrukwekkende musical. Simone speelt een moeder met stemmingswisselingen. De show is vanaf januari te zien en zal door het land reizen. Ik hoop dat ik de kans krijg om Simone te zien tijdens haar nieuwe uitdaging.

Na het optreden reikte Simone nog een award uit. Er werden veel awards uitgereikt, maar ik kan ze me niet allemaal meer herinneren. Ik vond het wel leuk dat Petticoat flink in de prijzen viel. Dit was echt een van de leukste en grappigste shows die ik ooit heb gezien.

Het eerste deel van het gala werd afgesloten met een optreden uit De zangeres zonder naam.

Om 21:30 uur werd het gala vervolgd.

Een enorme indruk maakte het nummer uit Wicked. Ik heb al eerder geschreven hoe goed ik Willemijn Verkaik vind. Gisteren zong ze samen met Chantal Janzen die de andere hoofdrol speelt. Het was echt super! Ik ben erg benieuwd naar deze musical.

Ook was er een nummer uit Miss Saigon te zien. Dit was natuurlijk weer super indrukwekkend.

André van Duin was nu te zien in een serieuze rol. Hij bracht een ode aan John Kraaijkamp, naar wie deze awards genoemd zijn. Er waren natuurlijk ook veel prijzen. De belangrijkste waren wel die voor beste mannelijke en vrouwelijke hoofdrol in een grote musical.

De beste mannelijke hoofdrol ging dit jaar naar Jon van Eerd uit La cage aux folles. Ik heb deze musical niet gezien, maar de stukjes die ik van Jon heb gezien waren super!

De vrouwelijke hoofdrol ging naar Lone van Rosendaal uit Zorro. De verrassing van de avond! Volgens mij had dit (bijna) niemand verwacht. De meesten dachten dat Chantal Janzen de award voor Petticoat zou winnen. Petticoat won wel de publieksprijs. Dat vond ik ook erg leuk! Joop van den Ende droeg de award op aan Chantal, Dat was een mooi moment.

Kritiek

Er is dit jaar veel kritiek op het gala omdat het bij RTL 4 werd uitgezonden. Dit vanwege de reclame en het feit dat er tijdens deze reclame ook awards werden uitgereikt. Ik denk dat de meeste mensen vergeten zijn dat je bij de AVRO ook niet alle awards zag. Sommigen werden voor het gala uitgereikt. Het ging dan voornaam om technische awards. Okay, er waren nu meer awards die niet te zien waren dan anders, maar dat hoort nou eenmaal bij commerciële televisie. Anders zou de uitzending nog langer duren.

Je kunt erover zeggen wat je wilt. Iedereen heeft zijn eigen mening, maar ik vond de show dit jaar veel gezelliger. Er werd meer gepraat met de winnaars waardoor het echte Life 4 you gevoel aanwezig was. Je wist meteen hoe de winnaar reageerde en wat hij ervan vond. De andere keren ging het bijna aan één stuk door en werd er dus nauwelijks nagepraat met de acteurs. Ookal was het jammer dat sommige awards niet te zien waren, ik heb er ontzettend van genoten. De musicals die ik dit seizoen het mooiste vind zijn Next to normal, Wicked, Daddy cool en Miss saigon. Het is jammer dat de kaartjes zo duur zijn en dat het voor mij moeilijk is om in het theater te komen. Anders zou ik er veel meer bezoeken. Ik zou het leuk vinden om er toch wel twee van te bezoeken.

Ik ben benieuwd wie volgend jaar de trotse ontvangers van een award zullen zijn. Misschien eindelijk Chantal Janzen of Willemijn Verkaik? Of toch weer Simone? Misschien is het wel weer een complete verrassing. We zullen volgend jaar meer weten.

Haar wereld

Gisteren kreeg ik bezoek van een meisje dat op mijn oude school zit. Ze is dertien jaar en heeft een verstandelijke beperking. Ze reed dagelijks met mij mee in de taxi. Sinds een paar jaar is er een speciale klas bij ons op school voor leerlingen met een meervoudige handicap.

Het meisje dat bij mij op bezoek was heeft een ernstige verstandelijke beperking. Ze kan wel praten, maar je kunt geen gesprek met haar voeren. Ze kan wel antwoord geven op vragen, maar alleen als ze het antwoord precies weet. Herhaling is voor haar heel belangrijk. Ze zingt steeds dezelfde liedjes en vraagt dezelfde dingen.

In de taxi was zij zeer aan mij gehecht omdat ik altijd met haar zong en speelde. Daarom vonden we het leuk om nog contact te houden. Gisteren kwam ze voor het eerst bij mij op bezoek. Het was erg interessant. Ik heb haar toen voor het eerst buiten een auto beleefd. Het is voor veel mensen moeilijk te begrijpen hoe zij in elkaar zit en wat er allemaal bij komt kijken. Daarom heb ik een klein verhaaltje over haar geschreven. Hiermee wil ik een beetje duidelijk maken hoe het is om met haar om te gaan. Ik hoop dat mensen hierdoor begrijpen dat het niet altijd makkelijk is en dat je er veel geduld voor moet hebben en dat je deze mensen ook moet waarderen.

Veel leesplezier




Haar wereld

We zitten samen aan tafel. Overal liggen blokjes om ons heen. Zij is er druk mee bezig. Zij pakt de blokjes vast en rammelt er even mee. Er zitten namelijk verschillende soorten kraaltjes in zodat ze geluid maken. Nadat zij naar het gerammel heeft geluisterd stopt zij het blokje in een tas. Vervolgens begint het hele verhaal opnieuw.

In de tussentijd zingen we liedjes en praten we een beetje. Zij kan niet zo heel veel zeggen, maar wanneer ik haar iets concreets vraag geeft zij mij het goede antwoord.

Een heel normaal beeld zou je zeggen. Een vrouw speelt met een klein kind. Een kind van een jaar of twee, maar niets is minder waar. Het kind is dertien...

Toen ik dertien was zat ik in de bruglkas. Ik kletste veel met mijn vriendinnen en ik had geen enkel speelgoedje meer in huis. Ik veranderde langzaam in een vrouw. Ik ontwikkelde andere gevoelens en begon anders te denken. Ik vormde een eigen mening en wist wat ik wilde. Naarmate ik ouder werd veranderde ik nog meer. Ik werd verliefd en kreeg teleurstellingen te verwerken. Ik maakte me steeds meer zorgen en kwam steeds meer moeilijkheden tegen. Dat hoort nou eenmaal allemaal bij volwassen zijn.

Het kind is nu dertien en speelt met blokjes... Het kind heeft een verstandelijke beperking. Haar wereld ziet er heel anders uit dan die van mij. Zij zal nooit een eigen mening hebben. Zij zal nooit dezelfde gevoelens hebben als ik. Zal zij ooit verliefd worden?

Zal de grote wereld haar ooit accepteren? Het zal altijd moeilijk blijven... Gelukkig heeft ze veel mensen om haar heen die er voor haar zijn. Mensen die haar beschermen en troosten. Zij heeft zelf niet door hoe de wereld er om haar heen uitziet, maar zij is zelf zo gelukkig. Voor haar bestaat er niets anders. Ze zit veilig in haar eigen wereld en soms pikt ze wat dingen mee van onze wereld. Hoeveel ze begrijpt is niet altijd duidelijk. Ik begrijp haar vaak wel, maar begrijpt zij mij ook? Ik denk het wel...