29 februari

Vandaag is het 29 februari. Een dag die maar één keer in de 4 jaar voorkomt. Daarom vond ik het leuk om op deze speciale dag een blogje te plaatsen. Het zou pas weer in 2016 kunnen, dus vond ik het leuk om dit jaar aandacht aan deze dag te besteden.

Gisteren las ik een artikel over allerlei dingen die met 29 februari te maken hebben. Zo zijn er in Nederland ongeveer 10.000 mensen jarig. Er zijn 5 mensen die 100 jaar geleden geboren zijn. Omdat ze officieel om de 4 jaar jarig zijn worden ze dus eigenlijk pas 25.
Ik vraag me af hoe deze mensen in "Gewone" jaren hun verjaardag vieren. Ik denk dat ze dat op 1 maart zullen doen.

Ik weet niet of het leuk is om op schrikkeldag jarig te zijn. Het is natuurlijk wel iets speciaals, maar of je het als kind echt begrijpt is nog maar de vraag. Ik zag net een stukje op de Duitse televisie waarin mensen vertelden dat ze hoopten dat hun baby op 28 februari of 1 maart zou worden geboren. Ik begrijp dat wel. Het is toch een lastige dag.

Ik las ook dat de vrouw op 29 februari de man ten huwelijk mag vragen. Hetzelfde geldt ook voor dansen. Op 29 februari mag de vrouw de man ten dans vragen. Ik vind het wel grappig dat de tradities op deze dag omgedraaid zijn.

Waarom is er eigenlijk een schrikkeldag? De aarde draait niet precies in 365 dagen om de zon, maar in 365 dagen, 5 uur 48 minuten en ruim 45 seconden. Wanneer de extra dag er niet zou zijn zouden de seizoenen niet meer kloppen met de afgesproken tijden. Dan zou het voorjaar bijvoorbeeld in de winter vallen.
Het is dus wel een slim idee om het schrikkeljaar in te voeren.

Ik denk dat deze dag leuk is om iemand te verrassen. Als je van plan bent om iets speciaals voor iemand te doen zou het leuk zijn om het ook op een speciale dag te doen. Gewoon wanneer iemand het totaal niet verwacht. Ik zou zoiets origineler vinden dan 14 februari, de dag waarop IEDEREEN dat soort dingen doet.


Hier

kun je het artikel zelf lezen als je wilt.

50 feiten over je lichaam

Dit kwam ik gisteren op internet tegen. Ik vond het heel interessant en verbaasde me echt over sommige dingen. Sommige dingen zijn leuk om te weten, maar van sommige dingen denk je ook "Ok, wil ik dit weten?"

Ik vond het in ieder geval leerzaam en interessant genoeg en wilde het daarom met jullie delen. Sommige dingen wist ik al, maar het meeste was nieuw voor mij.

Ik hoop dat jullie het leuk en interessant vinden.

----------

50 feiten over je lichaam

die je zullen verbazen
Odd Stuff Magazine komt met de volgende lijst van feiten over het menselijk lichaam:
1. Het is mogelijk om te leven zonder een groot aantal van onze organen. We zouden niet heel gezond zijn maar we zouden kunnen leven.
2. Gedurende ons leven produceren we zoveel speeksel dat we hiervan twee zwembaden zouden kunnen vullen.
3. Eén van de grootste cellen in het menselijk lichaam is de eicel. De kleinste is de spermacel.
4. De sterkste spier van het lichaam is de tong. Het sterkste bot is de kaak.
5. Onze voeten bestaan uit 52 botjes. Dit is een kwart van alle botten in het lichaam.
6. Voeten hebben 500.000 zweetklieren en produceren meer dan een glas vol zweet per dag.
7. Het zuur in je maag is sterk genoeg om scheermesjes te kunnen oplossen.
8. De linker long is kleiner dan de rechter om zo plek voor het hart te maken.
9. De snelheid van een nies kan oplopen tot 160 kilometer per uur. De hoest tot ongeveer 96 kilometer per uur.
10. Het lichaam geeft in een half uur zoveel warmte af om ongeveer 2 liter water aan de kook te kunnen brengen.
11. Het lichaam bevat zoveel ijzer als een spijker van 7 centimeter.
12. Oorsmeer is nodig om je oren in een goede staat te houden.
13. Iedereen heeft een uniek reukvermogen met uitzondering van een eeneiige tweeling.
14. Je tanden beginnen al met groeien 6 maanden voordat je bent geboren.
15. Het hoofd van een baby is één vierde van zijn lichaam. Tegen de tijd dat we volwassen zijn is het hoofd nog maar één achtste van de totale lichaamslengte.
16. Baby’s worden geboren met 300 botten. Zodra we volwassen zijn is dit aantal geslonken tot 206. Dit komt omdat sommige botten (bijvoorbeeld in de schedel) samengroeien.
17. Je kunt jezelf niet kietelen. Dit komt omdat je precies weet waar en wanneer je gekieteld wordt. Dit in tegenstelling tot wanneer iemand anders jou kietelt.
18. Twee op de drie mensen ziet niet perfect.
19. Je neus kan 50.000 verschillende geuren onthouden. Vrouwen hebben een betere reuk dan mannen.
20. Je hebt ongeveer 100.000 kilometer aan bloedvaten
21. Zwangere vrouwen schijnen het meest te dromen over kikkers, wormen en planten.
22. Een haar leeft ongeveer drie tot zeven jaar. Elke dag verliest een mens 60 tot 100 haren.
23. De hersenen registreren de pijn die we elders in het lichaam hebben. De hersenen zelf kunnen geen pijn voelen, maar bijvoorbeeld de bloedvaten die meer aan de buitenrand van de hersenen lopen kunnen dat wel.
24. Tanden kunnen zichzelf niet repareren.
25. Je ogen blijven vanaf je geboorte dezelfde grootte, maar je neus en oren zullen nooit stoppen met groeien.
26. We zijn ’s ochtends iets langer dan ’s avonds omdat ons kraakbeen gedurende de dag inzakt.
27. Wanneer we 60 zijn snurkt 60% van de mannen tegenover 40% van de vrouwen.
28. De hersenen zijn ’s nachts actiever dan overdag.
29. Seintjes van de zenuwen naar de hersenen en terug gaan met 273 kilometer per uur.
30. Mensen die vaker en levendiger dromen hebben gemiddeld een hoger IQ dan mensen met minder levendige dromen.
31. De middelvingernagel groeit het snelst.
32. Gezichtshaar groeit sneller dan ander haar op het lichaam.
33. De mens heeft evenveel lichaamshaar per vierkante centimeter als een chimpansee.
34. Een foetus krijgt na drie maanden vingerafdrukken.
35. De meeste mensen hebben van hun zestigste nog maar de helft van hun smaakpapillen.
36. Er zitten ongeveer 32 bacteriën op je huid.
37. Hoe kouder de kamer waarin je slaapt, hoe groter de kans op een slechte droom.
38. Onze lippen zijn zo rood door het grote aantal haarvaatjes op die plek onder de huid.
39. 300 miljoen cellen sterven in het menselijk lichaam per minuut.
40. Net als vingerafdrukken heeft ieder mens ook een unieke tongafdruk.
41. Het hoofd blijft 15 tot 20 seconden bij bewustzijn na onthoofding.
42. Je gebruikt 17 spieren om te lachen en 43 om te fronzen.
43. Mensen kunnen langer zonder eten dan zonder slaap.
44. Het meest voorkomende bloedtype in Nederland is O+.
45. Nadat een eicel is bevrucht leeft de embryo een half uur als één cel. Hierna gaat de cel zich verder delen.
46. Rechtshandige mensen leven gemiddeld langer dan linkshandige.
47. Je oren produceren meer oorsmeer als je bang bent.
48. Koala’s en apen zijn naast de mens de enige dieren met unieke vingerafdrukken.
49. Mensen zijn de enige zoogdieren die tranen in hun ogen krijgen uit emotie.
50. Het hart creëert zoveel druk dat het bloed negen meter de lucht in kan spuiten.

Bron: Oddstuffmagazine

Nationaal songfestival 2012

Ik volg het Eurovisie songfestival al sinds mijn achtste. Het leuke is dat ik de keuze van het lied van twee landen erg goed kan volgen.

Ik schreef al over het lied van Duitsland. Gisteren heeft Nederland ook een lied gekozen.

Toen ik hoorde over de opzet van de show was ik meteen enthousiast. Ik vond het leuk dat iedereen een nummer in kon sturen. Dit leek me ook eerlijker.

Toch vond ik de show een beetje vaag opgezet. Er werden 6 kandidaten geselecteerd die vervolgens tegen elkaar moesten strijden. Er zouden 3 battles zijn. De samenstelling van deze battles werd vorige week tijdens Life 4 you bepaald.

Ik vroeg me af in hoeverre dit eerlijk zou zijn. Je zou als kandidaat in de ene battle meer kans hebben dan in de andere. Persoonlijk denk ik dat het leuker zou zijn zonder, maar dan zou de show natuurlijk te lang duren. Ze hadden er ook meerdere weken aan kunnen besteden zoals in Duitsland het geval was. Dat vond ik heel erg leuk. Zo krijg je echt het gevoel dat je een geschikte kandidaat zoekt. Je hoort meer van de kandidaat waardoor je een beter beeld van die persoon krijgt.

Gisteren was het dan zover. Ik vond het leuk dat je ook via social media kon stemmen. Dit gaf mij de mogelijkheid om ook te stemmen.

Ik was het altijd eens met de internationale jury. Dat was wel bijzonder. De mening van de vakjury deelde ik meestal ook. Gek genoeg stemden de kijkers thuis totaal anders.

Mijn persoonlijke favoriet was Ivan. Zijn nummer was swingend en het refrein bleef lekker hangen. Dit is een goed teken.

Tijdens de tweede halve finale waarin Nederland zichzelf moet vertegenwoordigen treden geloof ik meer dan 20 deelnemers op. Je kan pas na afloop van de optredens stemmen. Het is dan belangrijk dat je je de deelnemers nog goed kan herinneren.

De vakjury en de internationale jury kozen ook voor Ivan. Het publiek stemde echter op Joan.

Ik heb alleen naar de show gekeken en volgde de Tweets van allerlei mensen nauwkeurig. Doormiddel van de tweets kan ik me toch een beetje een beeld vormen van de kleding en dat soort dingen.

Ik las dat Joan er nogal opvallend uitzag met haar hoofdtooi. Iedereen had het over het sturen van een indiaan.

Ik denk dat haar kleding wel op zal vallen, maar ik weet niet of het lied goed genoeg is.

Ik denk dat je erg aan het lied moet wennen en dat je er pas inkomt na een paar keer luisteren. Dit is echter niet mogelijk. Je hoort het maar één keer en verder alleen in de terugblik voor het stemmen. Het lied van Ivan bleef me al na één keer luisteren bij. Ik denk dat dit een sterke eigenschap van zijn nummer is.

Helaas gaat het tegenwoordig meer om kleding en gekke dingen dan om zingen. Wat dat betreft had Nederland beter Raffaëla kunnen sturen. Dan was de kans echt groot geweest dat Nederland in de finale zou komen. Zij zou erg opvallend zijn geweest. Vooral voor de mannelijke kijkers.

De liedjes van alle landen komen ook op YouTube te staan. De echte songfestivalfreaks kunnen dus al voor de halve finales naar de muziek luisteren. Ik denk dat dit voor Nederland voordelig zal zijn.

Ik zou niet weten of Nederland een plaats in de finale kan bemachtigen. Ik denk dat we gewoon moeten afwachten. Op 24 mei zullen we meer weten.

Dit is het nummer van Joan. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Hier is ook nog het nummer vanIvan.

Welk nummer is jullie favoriet?

Ik wil toch nog even kwijt dat ik Pearl qua zang de beste vond. Ik vond het nummer erg mooi, maar niet geschikt voor het songfestival. Liedjes die wat sneller zijn scoren vaak beter. Ik denk dat dit inderdaad het geval is. Ik heb ook weleens meegemaakt dat een rustig liedje won, maar als je van het gemiddelde uit gaat scoort uptempo vaak beter. Ik denk dat we met Pearl hetzelfde verhaal zouden krijgen als bij Glennis Grace. Een topzangeres, maar niet opvallend genoeg voor Europa.

We zullen zien hoe Nederland het ervan afbrengt.

Overvallen

Dit avontuur beleefde ik precies één week geleden.

Mijn buurvrouw en ik waren van plan om te gaan wandelen. We wilden eigenlijk al op zaterdag gaan, maar toen werd het weer opeens minder. We zouden kijken of het op zondag zou kunnen.

Zondag was het prachtig weer en we hadden er allebei veel zin in. Ik las 's ochtends wel dat het zou gaan sneeuwen, maar we konden dat eigenlijk niet geloven.

Aan het begin van de middag gingen we dus op pad. Het was inderdaad heerlijk buiten. Daarom besloten we ook om een lange route te pakken. Deze route gaat voor een deel door het bos.

Toen we in het bos liepen werden we overvallen door ijzel. Dat was echt heel onverwacht. We moesten er allebei heel erg om lachen. Alles werd wit...

Door de bomen werden wij gelukkig niet zo nat. We begonnen snel een plan te maken. Doorlopen of teruggaan? Hmmm, terug zou langer duren dan verder lopen. Wanneer we het bos uitlopen komen we langs een kapelletje. We besloten om daar naartoe te gaan en daar te wachten. Dan zouden we altijd nog mijn moeder kunnen bellen zodat zij ons op zou kunnen halen.

We liepen stevig door. Gek genoeg vonden we het leuk om door de ijzel te lopen. Het voelde echt heel erg grappig.

We vroegen ons ook af of mijn moeder ons voor zou zijn met bellen.

Jahoor, de telefoon ging al...

Het zou geen zin hebben gehad om de route af te maken. Na het gedeelte in het bos zouden we gewoon in de open lucht lopen en dan zou het niet te doen zijn. We spraken dus af dat mijn moeder naar het kapelletje zou komen.

We zijn toen naar huis gegaan. Mijn kleren waren hartstikke vies.

Het was weer een heel leuk avontuur en een leuke belevenis. Zo maak je nog eens wat mee als je gaat wandelen.

We hebben het trouwens maandag goedgemaakt. Toen hebben we de route opnieuw gelopen en kwamen we droog thuis.

Azure-etoile

Vandaag ga ik weer een blog bespreken. Ik wil het hebben over de blog van Tristin.

Ik leerde Tristin een paar jaar geleden kennen. We hebben samen heel veel lol gehad en goede gesprekken gevoerd. We houden allebei van muziek en daar zijn we samen veel mee bezig geweest. Ik vind het erg leuk dat zij ook is gaan bloggen. Ze is namelijk heel erg creatief.

Haar blog heet Azure-etoile. Dit is Frans en betekent hemelsblauwe ster. Het is afgeleid van haar naam. Haar naam betekent twinkelende ster. Daar heeft ze de kleur hemelsblauw bij bedacht.

Ze schrijft over heel veel verschillende dingen. Zo publiceert ze elke eerste van de maand een artikel met de naam: "Circulation the way of"

Hierin bespreekt ze allerlei onderwerpen die haar boeien. Het zijn eigenlijk dingen waar iedereen een mening over heeft. Zo heeft ze het al over rijkdom, de liefde en wijsheid gehad. Ik vind het heel interessant en leuk om haar kijk op deze dingen te lezen. Ze kan zich heel goed uiten en haar mening ook duidelijk verwoorden.

Een ander vast onderdeel is de "Creatieve maandag." Dit wil zeggen dat ze elke maandag een gedicht plaatst. Het gedicht kan Nederlands of Engels zijn.

Ik vind haar gedichten erg mooi. Ze kan zoals ik al zei alles heel goed verwoorden en dat geldt ook voor emoties. Het is toch prachtig wanneer iemand gedichten schrijft en daar alles in kwijt kan?

Een nieuw onderdeel is de "top 5."

Elke vijfde van de maand schrijft ze haar top 5 op van een bepaald iets. Zo heeft ze deze maand haar top 5 van haar favoriete liedjes gepost.

Verder plaatst ze ook weleens verhalen die ze zelf schrijft. Dit zijn voornaam fantasieverhalen. Het is erg leuk om te zien wat je met fantasie allemaal kunt creëren.

Soms schrijft ze ook over dingen die ze meemaakt of dingen die ze gewoon interessant vindt. Ze bekijkt het dan wel vaak van een totaal andere kant.

Ik vind haar blog leuk en origineel. Als je haar blog nog niet kent kan ik je alleen maar aanraden om er eens een kijkje te nemen.

Mijn eerste dag bij de therapie

Vandaag werkte ik voor het eerst bij de therapie. Daar had ik echt heel veel zin in! Dit betekent namelijk dat ik maar met één kindje werk. Dit kind heeft een speciaal aandachtspunt waarop de therapie gericht is.

Vandaag kwam er een jongen aan de beurt. Hij wordt bijna 5 en heeft veel moeite met praten. Soms heeft hij ook concentratieproblemen waardoor het voor hem moeilijk is om een aantal handelingen tegelijkertijd te doen.

We begonnen eerst met een liedje. Daarna deden we een spelletje.

Je hebt verschillende vormen. Een vierkant, driehoek en cirkel. Deze vormen hebben allemaal een andere kleur. Het sorteren op kleur ging al goed. Daarom hebben we vandaag aandacht aan de vormen besteedt.

We hadden 3 bakjes op tafel gezet. In het eerste bakje moest hij de rondjes doen, in het tweede de vierkanten en de derde de driehoekjes. Ik gaf de vormen steeds aan hem waarna hij ze in het goede bakje deed. Meestal ging dat goed. De fouten hebben we steeds samen verbeterd.

Daarna hebben we een toren van bekers gebouwd. Eerst een hele grote en toen een paar kleintjes. We speelden toen dat het ijsjes waren en doormiddel van het praten leerde hij de namen goed uit te spreken.

De trommel was ook een succes. Het doel was het duidelijk maken van volume, hard trommelen en zacht trommelen. Dit was erg leuk. We hebben toen ook stoffen zakjes met bijvoorbeeld macaroni op de trommel gelegd. Dit was spannend want hij wist niet wat er zou gebeuren. Hij ging helemaal uit zijn dak doen het zakje door de trillingen bewoog en sprong.

als laatste gingen we een balspel doen. We gingen in een kring zitten en rolden de bal steeds naar elkaar toe. Hierbij oefenden we het woord "Rollen."

Toen was het alweer tijd en brachten we het jongetje terug naar zijn groep. Hij wilde helemaal niet terug. Hij wilde met mij en de therapeut verder spelen. Dat vond ik erg leuk om te horen.

Volgende week nemen we andere kindjes mee. Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. De therapeut was heel erg enthousiast over mij.

Gisteren was het ook erg leuk. Toen was ik weer bij de olifanten. De kinderen komen steeds meer op mij af. Dat is echt leuk om mee te maken. Het meisje van vorige week wilde weer de hele tijd met me spelen en hielp me overal mee.

Een jongetje van 3 wilde de hele tijd met me knuffelen. Hij zij bijna niets. De leidster zei dat hij bijna nooit naar iemand toe gaat en dat hij mij waarschijnlijk erg vertrouwt. Het is mooi om te zien op welke manier elk kind zich opstelt: de ene begint heel veel te praten, de ander zegt niets omdat hij het niet durft en weer een ander zoekt het contact doormiddel van knuffelen. Dat is echt heel speciaal.

Ik heb gisteren ook met andere kindjes gespeeld. We hebben geluidenmemorie gedaan. Dat vonden ze erg leuk.

Toen ik naar huis wilde gaan kwam de moeder van een ander meisje naar me toe. Ik had nog niet met het meisje gespeeld. De moeder vertelde mij dat ze thuis veel over mij had verteld en dat ze graag met me wilde praten maar het niet durfde. Ze was heel erg verlegen en durfde mij bijna niet gedag te zeggen. Dat was echt heel schattig. Ik heb haar beloofd om volgende keer met haar te spelen en dat vond ze erg leuk! Ze knikte alleen maar. Ik ben benieuwd of ze volgende keer wel zelf iets zegt. Nu weet ik in ieder geval dat ze met me wil spelen en kan ik haar opzoeken.

Ik heb heel veel plezier tijdens het werken en het geeft me heel veel voldoening.

The voice kids

Ik neem aan dat iedereen The voice wel kent. Het programma is nu volgens mij in 40 landen te zien. Ik heb al vaker verteld dat ik het een leuke talentenjacht vind. Vooral omdat de stem in deze talentenjacht het belangrijkste is. Hier wil ik het nu niet over hebben.

Ik wil het hebben over The voice kids. Deze versie van het programma is bedoeld voor kinderen. Kinderen tussen de 6 en 14 jaar konden zich hiervoor opgeven.

Het programma werkt precies zoals de gewone voice. De beste kinderen mogen op Blind Audition. Als ze doorgaan komen ze in The Battle terecht en daarna in de finale. Het enige verschil is dat er maar één liveshow is. Dat is de finale.

Ik denk dat dit zo is omdat de kinderen te jong zijn om elke week live op tv te mogen komen. Jonge kinderen mogen maar een bepaalde tijd op tv te zien zijn. Het zou dus moeilijk zijn om een twee uur durende show te vullen. Opzich een goede oplossing.

Ik schreef een tijd geleden al een blog over de winnaar van Holland's got talent. Dit was een meisje van elf. Ik vroeg me toen af of het niet te heftig is voor deze jonge kinderen.

Je bent plotseling beroemd. Je moet optreden, interviews geven en ga zo maar door. In de tussentijd moet je ook nog naar school. Dit vind ik echter het belangrijkste. Het is logisch dat deze kinderen gewoon naar school gaan. Toch ben ik bang dat dit ooit zal veranderen. Het zou kunnen gebeuren dat kinderen steeds meer gaan denken dat het normaal is om op tv te komen en om beroemd te zijn. Ze zullen zich steeds meer voor dit soort programma's opgeven. Misschien komen er nog meer kinderversies van programma's.

Ik vraag me af in hoeverre kinderen dit aankunnen. Het is natuurlijk leuk om te doen, maar ik denk dat het soms ook te ver kan gaan.

Ik vind het programma eigenlijk een beetje dubbel. Het is leuk om die kinderen te zien. Ze zingen erg goed. Ze zijn eerlijk en open. Tegelijkertijd vind ik het programma minder leuk om de redenen die ik hierboven heb genoemd. Ik vraag me ook af of ouders de kinderen niet beter moeten beschermen. Tijdens de shows wordt er vaak met de ouders gesproken en dan lijkt het net of de ouders het allemaal stimuleren en leuk vinden. Denken zij ook aan de negatieve dingen van de showbizzwereld?

Toch blijf ik het leuk vinden om naar het programma te kijken. Ik zag laatst een interview met Babette Labeij, de zangcoach van het programma. Aan haar werden precies dezelfde vragen gesteld waar ik het hier over heb. Het is fijn om te horen dat de kinderen goed begeleid worden. Zo zie je toch dat de programmamakers daar ook bij stilstaan.

Wat vinden jullie ervan dat kinderen steeds sneller mee gaan doen aan tv-programma's die eigenlijk voor volwassenen bedoeld zijn? Ik denk dat mijn standpunt wel duidelijk is. Ik vind dat je pas mee mag doen aan een talentenjacht als je alle voor en nadelen van zo'n programma goed begrijpt. Ik denk niet dat je dit op je tiende al doorhebt. Daarom vond ik het toen zo goed dat je pas vanaf je achttiende mee mocht doen aan The voice. Dan weet je zelf waar je aan begint en heb je meer levenservaring en weet je wat je aan kunt.

[Ik hou van...] Introductie

Er zijn veel dingen waar ik van hou. Dit kunnen verschillende dingen zijn. Muziek, tv, boeken... ga zo maar door.

Iedereen heeft wel bepaalde dingen waar hij of zij van houdt. Het kunnen ook dingen zijn die je een goed gevoel geven. Je kan echt vanalles bedenken waar je dol op kan zijn.

Dit bracht me op het idee om de serie "Ik hou van..." te starten. Ik zal één keer per maand een artikel plaatsen waarin ik iets vertel over dingen die ik leuk vind.

Het kan dus vanalles zijn. Houden van moet dus niet letterlijk worden gezien. Je kunt het ook zien als leuk vinden of dol op zijn.

Ik hoop dat jullie dit een leuk idee vinden. Ik stel geen eisen aan mezelf. Dit betekent dus dat ik er zomaar opeens mee kan stoppen of er misschien weer mee kan gaan beginnen.

Volgende maand start ik met het eerste deel. Reacties en vragen zijn natuurlijk altijd welkom.

Unser Star für Baku is geworden...

Gisteren was de grote finale van Unser Star für Baku. Daar heb ik al een paar keer eerder over geschreven. Ik schreef toen voornaam over de manier van stemmen, maar daar ga ik het vandaag niet meer over hebben.  

Ik heb de hele competitie met veel enthousiasme gevolgd. Het leuke aan deze wedstrijd was dat iedereen kon zingen. Niet altijd even mooi, maar het was wel een serieuze zoektocht.

Tijdens de laatste shows kon ik heel moeilijk inschatten wie de winnaar zou worden. Ik was altijd een enorme Shelly fan. Yana en Roman waren altijd sterk en stonden altijd bovenaan. Ik vond ze ook super goed.

Een grote verrassing was Ornella tijdens de kwartfinale. Ze zingt erg goed, maar ik vond dat ze vaak veel te hoog zong waardoor ik het niet altijd mooi vond. Tijdens de kwartfinale zong ze "Love the way you lie" van Rihanna. Dat nummer vind ik sowieso mooi, maar haar versie ontroerde me echt.

Het was echt een grote verrassing dat ze door ging naar de halve finale. Dat vond zij zelf ook. Shelly moest er helaas uit tijdens de halve finale, maar dat was te verwachten. Ik dacht namelijk dat Roman en Yana wel door zouden gaan naar de finale. Neehoor, iedereen was volgens mij verbaasd. Ornella en Roman gingen door.

De finale ging als volgt: Roman en Ornella zongen drie nieuwe liedjes. Twee van de liedjes waren voor allebei hetzelfde. Ze hadden wel allebei hun eigen versie, dus er was wel wat verschil. Het derde lied verschilde.

Het publiek moest vervolgens stemmen met welk lied de kandidaat naar Baku moet gaan. De artiest maakte nog niks uit. Je koos een lied voor Ornella en een lied voor Roman. Vervolgens zongen ze allebei het winnende lied en daarna kon het publiek stemmen voor de artiest, de ster voor Baku.

Quietly

is het winnende nummer van Ornella. Ik vind het een super mooi nummer, maar ik vind het persoonlijk niet geschikt voor het songfestival. Meestal doen snellere liedjes het beter. Die blijven ook beter hangen. Toch past dit lied het beste bij haar. De kijkers hebben dus een goede keuze gemaakt. Standing still

werd het nummer waarmee Roman Duitsland zou gaan vertegenwoordigen. Ik vond dit ook het bestel nummer voor hem. Qua Eurovisionfeeling vond ik dit nummer ook beter dan Quietly.

Vanaf het begin had ik al voorspeld dat Roman de winnaar zou worden. Bij alle stemrondes stond hij altijd bovenaan. Hij zong elke keer zuiver en heel erg mooi. Toch verraste Ornella mij keer op keer weer. Zo deed ze één van de nummers bijvoorbeeld beter dan Roman. Het was dus toch nog wel spannend.

Om een lang verhaal kort te maken: Roman werd Unser Star für Baku. Ik vind het volkomen terecht. Ik ben benieuwd op welke plaats hij zal eindigen. Ik heb gisteren al wat voorstukjes van andere landen gezien. Sommige zijn wel aardig. Ik denk dat Cyprus en Malta wel hoog zullen eindigen. Zij hadden leuke liedjes met het typische songfestivalgevoel. Er zaten ook dingen bij waarvan ik dacht: "Hier zal ik nooit vrijwillig naar luisteren." Het lied van Albanië is hier een voorbeeld van. Ik vond het alleen maar geschreeuw.

Ik ben benieuwd wat voor een lied Nederland volgende week kiest. We zullen op 26 mei weten wie de winnaar van het ESC zal zijn.

Hondenpoep

Ja, ik weet het! Dit onderwerp is absoluut niet smakelijk, maar voor mij wel erg noodzakelijk om te behandelen.

Toen ik een tijd geleden met mijn moeder de weg naar mijn werk oefende merkten we dat er op bepaalde stukken altijd hondenpoep ligt. Het ligt niet alleen in het gras, maar ook midden op de stoep. Je hoeft niet lang na te denken. Je weet meteen al wat dat betekent. Als ik alleen zou zijn zou ik er zo inlopen...

Ik vind het echt heel smerig! Niet alleen het feit dat mensen de poep laten liggen, maar ook de consequenties ervan voor bijvoorbeeld iemand zoals ik. Doordat ik het niet kan zien kan ik ook niet aan de kant gaan. Ik kan mezelf ook niet aanleren om eromheen te lopen. Het ligt immers niet steeds op dezelfde plek.

Het gevolg is dus dat ik dus altijd wanneer ik binnenkort alleen naar mijn werk ga lopen mezelf moet laten controleren. Ik vind dat echt heel erg. Je kunt je voorstellen hoe het voelt wanneer je aan iemand moet vragen: "Zit er misschien poep onder mijn schoen of aan mijn stok?"

Ik hoop dat het weinig voor zal komen. Ik probeer toch zo goed mogelijk bij de stoeprand te lopen zodat ik er geen last van heb. (hoop ik) Ik vind het toch iets waar mensen rekening mee moeten houden. Anderen kunnen er tenslotte ook in stappen.

Het zou echt vervelend zijn wanneer ik bij de kindjes zit en we er dan achterkomen dat ik erin ben gaan staan. Achja, misschien heeft het ook iets positiefs. Misschien leren de kinderen hierdoor wel dat ze zoiets altijd op moeten ruimen en kunnen ze anderen er misschien op wijzen.

Toen ik jonger was gebeurde het ook al perrongelijk tijdens mobiliteit. Het was echt niet leuk om er in de klas achter te komen.

Het zou leuk zijn wanneer deze mensen worden betrapt. Wanneer het om geleidehonden gaat is het natuurlijk een ander verhaal. Ik snap dat het moeilijk is om het op te ruimen als je het niet kan zien. Verder vind ik dat iedereen voor zijn dier verantwoordelijk is en anderen geen last van hun dier moeten hebben. Ik hoop dat ik een keer één van die mensen tegenkom met een hond en dat ze dan zien wat ze aanrichten. Iets wat heel erg onnodig is.

Mijn eerste werkdag als kleuterjuf :)

Ik heb lang op deze dag gewacht, maar vandaag was het dan eindelijk zover!! Mijn eerste werkdag als vrijwilligster!! Ik denk dat de meesten van jullie mijn blogjes over dit project wel hebben gelezen. Ik mag bij mijn oude kleuterschool vrijwilligerswerk gaan doen. Vandaag begon ik bij de olifantjes. Dit is een groep van 22 kinderen. Sommige kinderen waren ziek. Ze waren dus niet helemaal compleet. In deze groep zitten geen (zoals ik ze niem) bijzondere kinderen. Hiermee bedoel ik kinderen die een beperking of andere aandoening hebben. Deze kinderen zitten in twee andere groepen.

Vanmorgen kwam ik om 10:00 uur aan. Ik werd al ontvangen door de leidinggevende, de leidster van de olifanten en een klein olifantenmeisje. Ze namen me mee naar de groep. Daar kwamen veel kinderen op me af. Ze gaven me allemaal een handje en zeiden hun naam. Omdat ze toen nog druk aan het spelen waren heb ik niet alle kinderen kunnen zien. We zouden later die ochtend iets gezamelijk gaan doen.

Een meisje kwam meteen op me af. Ze liet me voor de rest van de dag niet meer alleen. Dat was echt heel grappig. Ze leidde me samen met een ander meisje door de groep rond. Ze deden dat echt heel erg goed. Ze lieten me alles voelen. Daarna zijn we op de bank gaan zitten met de stagiaire. De kinderen stelden heel veel vragen aan me. Het meisje waar ik het net over had vroeg of ik het erg vond dat ik niks kon zien. Ja, dan ga je echt wel even nadenken over je antwoord. Ik had tegen haar gezegd dat er niks aan te doen is en dat ik ook leuke dingetjes kon doen. Ik vertelde dat ik kan luisteren en kan voelen en dat soort dingen. Toen vroeg ze me iets waar ik hard om moest lachen. Ze wilde weten of ik ook kon afwassen. Dus toen heb ik haar maar uitgelegd dat zij zelf ook kan voelen of iets vies of schoon is.

Ze wilde mij een verhaaltje uit een boek vertellen en zei toen: "Ik weet dat je de plaatjes niet kan zien, maar ik vertel het wel aan je." Dat vond ik echt geweldig.

Er kwamen steeds meer kinderen bij die vanalles wilden weten. Ik vond het echt fijn dat de kinderen zulke oprechte vragen stelden. Ik had echt het idee dat ze het begrepen. Voor het grootste deel dan. Een ander kindje vroeg ook waarom ik niet kon kijken. Ja, dat is natuurlijk ingewikkeld...

Toen gingen we memory spelen. We hadden het met minder kaarten gedaan zodat het overzichtelijk was. Het meisje liet me altijd voelen waar de kaarten lagen zodat ik ze ook terug kon vinden. Ze had het eerste potje gewonnen. Ze zei: "Wil jij ook een keer winnen?" Te schattig gewoon.

Toen gingen we met z'n allen in een kring zitten en deden we een spelletje. Ze vertelden me dat ze dit spelletje gisteren ook deden. Hierdoor begrepen ze hoe het is als je niet kan zien. Het gaat als volgt: één kind gaat op de grond onder een deken liggen. Het kan dus niks zien. Dat kind is het ezeltje. Vervolgens gaat een ander kindje op het ezeltje zitten en vraagt of de ezel weet wie er op hem rijdt. Het kind moet dan zeggen wie het is. Op deze manier horen ze alleen de stem en herkennen ze elkaar daar dus aan. Zo herken ik ook mensen. Ik vond het wel origineel bedacht. Nu begrijpen ze hoe ik weet wie er tegen me praat.

Daarna zongen we nog twee liedjes. Het meisje waar ik het steeds over had zat de hele tijd naast me. Ze vroeg of ik vaker kom. Echt heel lief. Ze wilde namelijk dat ik de volgende keer ook weer naast haar kwam zitten. Rond het einde begon ze weer over het afwassen. Dit keer wilde ze weten of mijn moeder de afwas deed. Een heel interessant onderwerp. Ze vond het heel vreemd dat de afwas bij ons door de vaatwasser wordt gedaan. Ze vroeg zich af of we wel een gootsteen hebben. Echt heel erg grappig.

Volgende week woensdag ga ik er weer heen. Dan ga ik ook op donderdag bij de therapie werken. Daar heb ik heel veel zin in. Dat is echt één op één. Misschien kan ik daar volgende week wel over schrijven.

Als ik iets bijzonders beleef zal ik dat natuurlijk met jullie delen. Ik zal niet van elke werkdag zo'n uitgebreid verslag geven. De eerste dag en de eerste indruk is natuurlijk iets speciaals. Ik zie vanzelf wel wat ik zal beleven. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.

Valentijnsdag

Vandaag is het Valentijnsdag. Een dag waar veel mensen dol op zijn. Geliefden zetten elkaar nog eens extra in het zonnetje. Opzich wel een mooi gebaar zou ik zeggen. Toch vind ik het een beetje vreemd.

Is het niet een beetje doorgeslagen? Ik heb het idee dat het steeds commerciëler wordt. In de winkel wordt je doodgegooid met dingetjes voor valentijn. Leuke hartjes of dingen met een boodschap. Op tv zie je veel reclame met valentijnsacties. Allemaal leuk en aardig, maar ik heb er persoonlijk niks mee. Misschien omdat ik geen vriend heb? Ik weet het niet. Ik zou eigenlijk zeggen dat je ook op "gewone" dagen elkaar mag verwennen en aan elkaar mag vertellen hoeveel je van elkaar houdt.

Het is leuk dat er een dag is die in het teken van liefde staat. Toch vind ik dat het wat minder commercieel en overdreven kan. Natuurlijk is het leuk dat je vriend/vriendin je verwent en leuke dingen voor je bedenkt. Toch vraag ik me af of het dan niet als een "moeten" voelt omdat iedereen het doet. Volgens mij is het juist origineel om je geliefde op een gewone dag in het zonnetje te zetten. Dan komt het echt onverwacht. Ik zou zoiets misschien op 13 februari doen ;)

Toch ben ik wel dol op al die hartjes. Ik heb toevallig vorig jaar een hartvormig kussen gekregen en dit jaar een valentijnskopje. Ik ben precies één week voor valentijn jarig. Ik heb ook heel veel andere dingen waar hartjes op staan. Ik hou gewoon van het symbool. Ik heb het dus ook allemaal rond valentijn gekocht... Ja, zo zie je dat iedereen erin mee kan gaan ook al ben je niet verliefd.

Je zal het maar hebben

Dinsdag begon een nieuw seizoen van het programma Je zal het maar hebben.

Ik vind dit programma heel erg interessant. Hierin staan mensen centraal die een aandoening of beperking hebben. Bij sommigen is het aangeboren en bij anderen is het later ontstaan.

Ik volg dit programma al een aantal jaren en ik heb er veel van geleerd. Er zijn al allerlei dingen aan bod gekomen. Het ging weleens over ziektes die je wel van naam kent maar waarvan je niet echt weet wat de gevolgen zijn en hoe deze personen leven.

Het gaat ook vaak om een onbekende ziekte of aandoening. Ik heb altijd bewondering voor de mensen die zich zo kwetsbaar voor dit programma opstellen. Je vertelt namelijk niet zomaar over deze dingen.

Ik heb ook al een paar keer blinden en slechtzienden gezien. Het leuke was dat ik heel veel dingen herkende. De hulpmiddelen die ze gebruikten en op welke manier ze dingen deden. Dit vond ik natuurlijk extra interessant omdat het zo herkenbaar voor me is. Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe afleveringen. Ik vind dat dit programma nog wel een tijdje door kan gaan. Nouja, eigenlijk zou het natuurlijk fijner zijn als dit niet zo was. Dat zou namelijk betekenen dat er minder mensen met beperkingen zouden zijn.

Spontane actie

Maandag startte ik mijn computer op. Ik had een mailtje gekregen van een vriendin. Ik had hem al via mijn telefoon gelezen, maar het antwoord zou lang worden. Het is dan makkelijker om het via de computer te doen.

Ik had op dat moment niet veel te doen en daarom besloot ik om het mailtje maar te beantwoorden. Ik zette op de achtergrond een tv-programma aan. Een situatie die bij mij vaak voorkomt.

Toen ging de deurbel. Ik hoorde de overbuurvrouw en dacht: "Ze komt toch voor mijn moeder." Ik vond het dan ook apart dat ze opeens mijn naam riep.

Toen ik naar beneden wilde gaan stond ze al voor mijn deur en vroeg of ik zin had om met haar mee te gaan. Ze wilde gaan wandelen.

Ik had dit totaal niet zien aankomen, maar vond het toch heel erg leuk. Ik sloot mijn computer af en deed wat andere kleding aan. Toen gingen we op pad.

Een paar jaar geleden hebben we vaker gewandeld. Dat was altijd erg leuk. Door mijn examens en haar werk is het er eigenlijk al heel lang niet meer van gekomen. Ik zei ooit tegen mijn moeder dat ik het leuk zou vinden om weer eens met haar op pad te gaan. Toen ze een keer aan het koffie drinken waren had mijn moeder dit blijkbaar al aan haar verteld. Daarom wist ze dat ik het leuk vond om mee te gaan.

Het was echt heerlijk. De frisse lucht en de kou. De zon scheen. De kou viel dus wel redelijk mee. We hebben ongeveer 3 kwartier gewandeld en heel vel bijgekletst.

Toen ik weer thuis kwam voelde ik me echt super. We hadden afgesproken dat we het weer vaker wilden gaan doen. We vinden het allebei namelijk erg leuk.

Gisteren zat ik ook weer achter de computer en wilde een paar filmpjes terugkijken. Toen ging de telefoon en werd er weer een spontane wandeling afgesproken. Een halfuur later waren we onderweg. We liepen gisteren één uur. Het was warmer dan maandag en het was net zo gezellig.

We hebben ook al plannen gemaakt voor de tijd waarin het wat warmer wordt. Dan willen we een keer met de auto weggaan en langs de Rijn gaan lopen. Ik vind het echt super leuk om te doen.

We gaan nu proberen om weer wat vaker af te spreken. Zo zie je wat voor leuke dingen er ontstaan door een spontane actie.

Sharon knows

Vandaag ga ik het weer hebben over een blog van een vriendin. Dit keer de blog van Sharon.

Sharon is al een aantal jaren een goede vriendin van mij. Ik leerde haar op school kennen. Ze is heel erg begripvol en meelevend. Ik heb veel goede gesprekken met haar kunnen voeren en ze heeft me vaak met dingen kunnen helpen. Ik vind het leuk dat ik nu nog steeds contact met haar heb en dat we binnenkort een keertje gaan afspreken.

De titel van haar blog is Sharon knows. Nu zul je wel denken: "Weet Sharon dan zoveel?" Ik vind dat zij op heel veel gebieden wel veel weet. Zo weet ze heel veel van koken omdat ze daar hartstikke dol op is. Af en toe plaatst ze dan ook een lekker recept.

Verder plaatst ze weleens gedichten. Deze vind ik altijd erg mooi.

Een ander leuk onderwerp is De uitspraak van de week. Elke maandag plaatst ze om 22:22 uur een mooie uitspraak. Dit kan vanalles zijn: dingen uit een lied of boek of gewoon iets wat ze ergens heeft gevonden. Bij deze uitspraak schrijft ze dan waarom ze hem zo mooi of bijzonder vindt. Vaak betekenen de uitspraken best veel. Ze wil haar lezers echt iets meegeven en dat vind ik zo mooi aan haar blog.

Sharon had eerst een andere blog, maar door problemen heeft ze nu een nieuwe gemaakt. Ik vind hem nu al net zo leuk als de oude.

Ik ben erg benieuwd naar haar blogjes en andere projecten in de toekomst. Ik zou zeggen: neem snel een kijkje.

(Dit artikel is bewust om 22:22 geplaatst)

Brailleburgers

Dit kwam ik tegen bij de nieuwsberichten van de aangepast-lezen website. Dit is een website die boeken, kranten en tijdschriften en veel meer aanbiedt aan mensen met een visuele beperking.

Een fastfoodketen in Zuid-Afrika heeft een brailleburger ontwikkeld. Dit was voor een reclamestunt. Op de broodjes staat een boodschap in braille. Deze is gemaakt van sesamzaadjes.

Ik moest hier heel erg om lachen en de blinden in Zuid-Afrika ook. Ik vind het een heel origineel idee.

Ik herinner me dat ik vroeger al zei dat ik op dat soort broodjes kon lezen. Dit was altijd als een grapje bedoeld. Ik vind het echt grappig dat het nu ook echt kan.

De keten wilde een nieuwe doelgroep bereiken. Ik vind het een origineel idee. Het is leuk dat men zo humoristisch met het braille omgaat. Op deze manier laat je ook aan andere mensen zien hoe braille eruit ziet en dat wij ook gewoon kunnen lezen. Veel mensen beseffen dit niet. Ze kennen het woord braille wel, maar zien het eigenlijk nooit. Het is ook leuk dat wij ook eens iets weten wat anderen niet weten. Vaak is het namelijk zo dat zienden iets kunnen lezen of zien en wij blinden daar de LOL niet van in kunnen zien of het soms niet goed begrijpen. Nu is het eens een keertje andersom. Ook weleens leuk toch?

Klik hier

om het bijbehorende artikel te lezen. Het zou echt een stunt zijn wanneer je deze burgers ook in Europa kan kopen.

Mijn verjaardag 2012

Gisteren werd ik 22 jaar. Ja, wat gaat de tijd toch snel... Ik heb een hele leuke verjaardag gehad.

Eigenlijk begon hij al afgelopen zondag. Toen kwam er al familie op bezoek omdat ze de komende tijd niet kunnen. Het was heel erg gezellig. We hebben veel gekletst en gelachen. Het was ook leuk om hondje Does weer een keertje te aaien.

Ze bleven gezellig eten en daarna zijn ze weer naar huis gegaan.

Gisteren begon de dag rustig aan. Eerst de standaard dingen: ontbijten, mail checken, Twitter bij lezen en het nieuws lezen via mijn telefoon.

Toen heb ik samen met mijn moeder een lekkere taart gebakken. Het was een taart met een glazuurlaag van amandelen. Hij is heel erg goed gelukt en hij smaakte fantastisch!!

's Middags kwamen opa, oma en mijn oom op de koffie. Ze waren allemaal gek op de taart. Oma vroeg ook of we deze wilden bakken. Ze hebben me flink verwend. Ik kreeg een hele lekkere parfum.

Later kwamen mijn peettante Yvonne en haar man Hans. Ze bleven ook gezellig eten. Ook zij hebben me flink verwend. Ik ga zoals ik gisteren al schreef met Yvonne naar Next to normal. Ik mocht heel even de kaartjes vasthouden. Ik kreeg ook een heel mooi stenen engeltje. Je kunt hem ophangen en dan hangen de voetjes eronder. Hij lijkt een beetje op een bel. Echt heel grappig en origineel.

Van mijn ouders heb ik ook hele mooie dingen gekregen. Het laatste seizoen van Kees & co, de nieuwste dvd van Kinderen geen bezwaar, de dvd van Zie ze vliegen, de cd die naar aanleiding van het programma De tiende van Tijl is uitgekomen en ik mag naar de musical Wicked! Daar ga ik ook samen met Yvonne naar toe. Ik ben blij dat zij musicals ook leuk vindt.

Van Nellie heb ik ook nog een hartvormig doosje met snoepjes gekregen. Verder nog twee pakjes thee, crème en een kopje met leuke hartjes erop.

Verder heb ik nog leuke kaartjes, mailtjes, telefoontjes, What's app berichtjes en sms'jes gekregen. Echt heel erg lief. Iemand smste mij zelfs al op zaterdag en dacht dat ik 2 of 3 februari jarig was... Nee, dat is niet het geval. Ze schreef gisteren dat ze mijn echte verjaardag ook bijna was vergeten. Echt heel grappig en leuk.

Het was een hele leuke verjaardag. Ik denk dat het een heel mooi jaar gaat worden met leuke dingen. Als de tijd net zo snel gaat? Voordat je het weet ben ik al bijna 23.

21-22

Het is zover!!! Ik ben nu 22 jaar, bijna dan... Ik ben 's middags om 12:10 geboren dus over 12 uur en 10 minuten ben ik echt jarig!! haha

De meeste mensen blikken dan wel even terug op het afgelopen jaar. Dit doe ik natuurlijk ook, maar ik vind het wel een beetje saai om weer alle gebeurtenissen op te schrijven. Dit komt namelijk erg overeen met het blogje over het jaar 2011. Daarom doe ik het nu een beetje anders.

Ik heb in het afgelopen jaar veel over mijzelf geleerd. Ik heb geleerd dat ik onder grote druk toch kan presteren. Daardoor heb ik mijn HAVO diploma gehaald. Ik heb ook geleerd dat het belangrijk is om eens stil te staan bij jezelf. Daarom heb ik na de HAVO even een stap op de plaats gezet. Dit heeft me heel erg gelukkig gemaakt.

Ik heb nu veel tijd voor mezelf en kon dus ook veel over mezelf nadenken. Hierdoor ben ik erachter gekomen wat ik nog allemaal wil leren. Niet op het gebied van een opleiding, maar op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en zelfstandigheid. Dat is er de laatste tijd erg bij ingeschoten omdat ik tijdens mijn schoolperiode nauwelijks tijd had. Gelukkig heb ik deze tijd nu wel.

Ik ben er ook achtergekomen dat ik schrijven toch wel heel erg leuk vind. Dat is altijd al zo geweest, maar ik was er nooit zo intensief mee bezig. Binnenkort wil ik ook weer een zelfgeschreven verhaal gaan maken. Dit komt natuurlijk weer online. Ik heb geen idee wanneer dus laat je verrassen. Ik moet wel de juiste inspiratie hebben.

Ik heb ook gemerkt dat er behoefte is aan uitleg en beschrijvingen over mijn visuele beperking. De reacties op deze artikelen vind ik altijd heel erg leuk en bijzonder. Ik zou het eigenlijk leuk vinden om hier iets mee te doen. Denk bijvoorbeeld aan het voorlichting geven op scholen of praten met mensen die later blind/slechtziend zijn geworden.

Ik zal de komende tijd ook geconfronteerd worden met mijn bepeking op mijn nieuwe werk met kleine kinderen van 2 tot 6 jaar. Ze zullen veel aan me vragen. Waarom ik iets niet zie of niet kan? Ik vind het belangrijk dat kinderen leren dat er ook mensen met beperkingen zijn en wil ze daarom alles uitleggen. We gaan misschien ook een project doen over blind zijn. Op deze manier zullen de kinderen begrijpen wat het precies is en zullen ze er in hun verdere leven misschien nog wel aan terugdenken wanneer ze iemand anders zien die blind/slechtziend is.

Dan nog mijn vrijwilligerswerk. Ik ga volgende week woensdag beginnen. Ik heb er echt heel veel zin in en ik heb er veel energie voor.

Het is iets wat ik heel graag wil doen. Voor iemand die blind is is het heel moeilijk om een opleiding tot kleuterleidster of juffrouw te volgen. Dat is ook wel logisch. Ik ben dus heel erg blij dat ik deze kans krijg. Ik vond het altijd al leuk om iets met kinderen te doen, maar dit heb ik eigenlijk altijd weggestopt omdat het meestal niet mogelijk is. Nu dus wel en daar ben ik heel blij mee.

Een jaar is heel erg lang, maar ik herinner me nog steeds mijn verjaardag van vorig jaar. Zo zie je maar dat de tijd heel snel kan gaan. Ik hoop dat dit jaar net zo leuk en interessant wordt als het voorgaande jaar. Ik beloof dat ik jullie ervan op de hoogte zal houden.

Er staat voor het jaar al één hele leuke gebeurtenis gepland. Daar heb ik heel veel zin in. Ik ga op 19 april met Yvonne naar de musical Next to normal!! Ik ben heel erg benieuwd. Ik plaats er natuurlijk een blogje over!

Persoonlijke lijst

Vorige week schreef ik al iets over een vriendenboekje. Zo'n boekje hebben kleine kinderen vaak. Vrienden en vriendinnen vullen een lijstje in met allerlei dingen die ze leuk vinden. Zo'n lijstje is eigenlijk best interessant. Op deze manier kom je allerlei dingen over je vrienden te weten. Ik dacht: waarom maak ik niet eens een lijstje voor mijn lezers? Op deze manier komen ze nog meer persoonlijke dingen te weten. veel dingen zullen jullie wel weten, maar ik denk sommige dingen ook niet.

Veel leesplezier!!

Naam:

Tatjana

Geboortedatum:

7 februari 1990

Opleidingen:

- 2003-2008: VMBO-T

- 2008:2011: HAVO economie en maatschappij

Werk:

Vrijwilligster bij een kleuterschool

Hobby's:

- Zingen

- Schrijven

- Lezen

- Muziek luisteren

- Tv kijken

- Kletsen

- afspreken met familie/vrienden

Lievelingseten:

- Chinees

- Friet

- En veel meer

Lievelingssnoep:

- Chips

- Drop

- Chocolade

- Zelfgebakken taart (ja, dat tel ik bij snoep)

Lievelingsdrinken:

- Water

- Allerlei soorten thee

- Citroenlimonade

Lievelingsplek:

Mijn eigen kamer

Idolen:

- Carlo Boszhard

- Irene Moors

- Simone Kleinsma

- Adele

- Celine Dion

- Amy Winehouse

- Ben Saunders

- Ik hou eigenlijk van vanalles

Lievelings tv-programma's/series:

- Talentenjachten

- Carlo en Irene: Life 4 you

- Unter uns (Duitse soap)

- The king of Queens

- Friends

- Gilmore girls

- Kees & co

- Kinderen geen bezwaar

- Het zonnetje in huis

- De tv kantine

- Zie ze vliegen

Lievelingsboeken:

- Harry Potter (J.K. Rowling)

- The Twilight saga (Stephenie Meyer)

- De Outlander serie (Diana Gabaldon)

Lievelingsdier:

Does (hond van familie)

Lievelingswebsites:

- www.twitter.com

- www.carloirene.nl

- www.nu.nl

- www.youtube.com

- www.tvblik..nl

- www.augustbutterfly.wordpress.com

- www.sharonknows.wordpress.com

- www.azure-etoile.blogspot.com

- www.carminosje.blogspot.com

Lievelingsgame:

Wii sports

Wat zou er meer moeten zijn:

- Toegankelijke voorzieningen

- Positieve mensen

Waar heb ik een hekel aan:

Mensen die geen rekening houden met anderen

Wensen:

- Gezondheid voor iedereen

- Geluk voor iedereen

- Dat al mijn dromen en de dromen van anderen uit mogen komen

- Een geldboom haha

Wil je nog meer weten? Vragen zijn altijd welkom.

The winner is

Jahoor, er is er weer één!! Een talentenjacht. Dit keer bij SBS6. Het programma heet The winner is...

Het is een zangwedstrijd vermengd met het programma Deal or no deal. Er zijn acht categorieën. In elke categorie strijden twee kandidaten tegen elkaar. Ze zingen allebei een lied en daarna mag de kandidaat kiezen of hij een deal sluit of niet. Als hij een deal sluit mag hij €2500,- mee naar huis nemen en is de tegenstander door. Sluiten de kandidaten geen deal dan bepaalt de jury wie er doorgaat. De jury bestaat uit 101 onafhankelijke mensen. Deze jury brengt een stem uit en wie de meeste stemmen heeft is door.

Iedereen die mij kent weet dat ik dol ben op talentenjachten. Natuurlijk heb ik dan ook naar dit programma gekeken. Er werd tenslotte veel reclame voor gemaakt en ik wilde eens weten wat het is.

Ik vond het wel een vernieuwend programma. Aanvankelijk vond ik het erg chaotisch. Dit omdat ik de opzet nog niet helemaal begreep en het ging allemaal nogal snel. Toen ik het systeem begreep vond ik het wel grappig en begon ik voor mezelf ook een beetje mee te spelen.

Ik vind het leuk dat het programma zo divers is. Jong, ouder, groepen, familie, jeugd... alles komt langs. Het is leuk dat iedereen hier een kans krijgt. Er gaat wel een strenge selectie aan vooraf. De kandidaten zijn namelijk redelijk goed of heel goed.

Ik vind het een leuk en vermakend programma. Leuk om een zangwedstrijd weleens op een andere manier te zien. Toch vind ik dat het in dit programma vooral om het geld gaat wat ook wel logisch is. Hoe verder je komt, hoe meer geld je krijgt. Ik ben bang dat men later geen rekening meer houdt met het talent.

Mijn conclusie: het is leuk om een paar keer te zien. Soms is het heel druk waardoor het soms onoverzichtelijk is. Ik zei het al: ik hou van talentenjachten, maar soms vind ik het een beetje veel. The voice is immers net afgelopen en The voice kids is ook bezig. Ik denk dat de kijkers er op een gegeven moment wel genoeg van hebben. Zo heeft X factor bijvoorbeeld bewust een seizoen overgeslagen. Hier ben ik het wel mee eens. Hoe leuk ik het ook vind, soms weet je gewoon niet meer wie welke editie won en of diegene eigenlijk nog wel muziek maakt... Je kunt beter wat minder talentenjachten uitzenden waardoor je je de artiesten beter herinnert en ze minder snel vervagen. Ik denk dat dit voor de artiesten ook beter is. Ik vraag me af of iemand nog weet wie de eerste X factor, Idols, Hollands got talent, The voice, Popstars, So you wanna be a popstar en ga zo maar door won...

Winter (part 2)

Een tijd geleden schreef ik een blogje over de winter. Hierin vertelde ik over de dingen die ik leuk vind aan dit seizoen. De kou, de gezelligheid, de warmte in huis...

Op dat moment was het echter niet zo koud. Het was eerder warm voor de tijd van het jaar. Als ik dat had geweten had ik die blog vandaag geplaatst. Nu kun je wel zeggen dat het winter is.

Het vriest al een aantal dagen en op de weer app van mijn telefoon komt de tempetatuur de komende dagen niet boven de 0 graden. Gisteren sneeuwde het zelfs. Er ontstond meteen een grote chaos op de wegen. Iedereen is enthousiast en wil het liefste meteen de schaatsen aandoen. Ik niet hoor... Ik hou van andere dingen.

Afgelopen woensdag ging ik winkelen met mijn moeder.  We wilden eerst niet gaan vanwege de kou, maar ik ben blij dat we toch nog zijn gegaan. Ik vond het heerlijk buiten. De frisse en heldere lucht. Het is extra lekker wanneer je een winkel ingaat of thuis komt. Dan voel je alles echt warm worden. Heerlijk gewoon (vind ik).

Donderdag wilde ik nog even met mijn moeder de route naar mijn werk lopen. Dit hebben we uiteindelijk toch maar niet gedaan omdat de wind best wel koud was. Wanneer ik me op een route concentreer kan ik niet vlug doorlopen en ben ik vooral bezig met het uitzoeken en bekijken van de weg. Normaalgesproken ren ik ook niet, maar dan gaat het wel iets sneller waardoor je warm blijft. Ik hou sowieso niet van snel lopen als ik alleen ben. Dan ben ik veel te onzeker en denk ik dat ik tegen vanalles aan knal.

Wat ik nog meer fijn vind met dit weer is het drinken van thee. Ik vind thee altijd lekker, maar in de winter is het extra speciaal. Vooral als je van buiten komt. Soms drink ik ook warme chocolademelk. Daar word je ook lekker warm van.

Wie houdt er niet van een goed boek? Ik wel. Maakt niet uit of het nou lente, zomer, herfst of winter is. Toch voegt de winter nog iets toe. Ik vind het heerlijk wanneer het buiten koud is en de verwarming aanstaat. Ik ga er dan lekker voor zitten met een boek en ben blij dat ik op dat moment niet buiten hoef te zijn. Dit geldt vooral als er sneeuw ligt. Dan kan ik me niet oriënteren zoals jullie weten.

Ik ben dinsdag jarig. Zondag komt alvast wat visite langs en op dinsdag komt ook nog familie langs. Ik hoop dat de sneeuw niet erger wordt waardoor ze niet kunnen komen. We zullen het zien. Ik zal in ieder geval het gevoel hebben dat ik echt in de winter jarig ben.

Blind in een soap

Ik volg al ongeveer tien jaar een Duitse soap. Iedereen kent het wel. Er komen allerlei onderwerpen aan bod. Verlieft, zwanger, huwelijk, vreemdgaan en ga zo nog maar even door...

In de soap die ik nu volg speelt op het moment het onderwerp blind. Het is te ingewikkeld om de gebeurtenissen uit te leggen, maar het komt erop neer dat iemand een hersenbeschadiging heeft opgelopen waardoor de oogzenuw is aangetast. Hij is nu dus helemaal blind.

Ik vind het nogal interessant. Natuurlijk omdat ikzelf ook blind ben. Ik vond het interessant hoe ze het "blind zijn" neerzetten. Is het wel realistisch? Daar kan ik natuurlijk als geen ander over oordelen. Zoals men weet is het in een soap zo goed als realistisch, maar soms merk je natuurlijk dat het spel is.

Tot nu toe vind ik dat ze het heel goed brengen. Het was wel grappig dat deze jongen na twee dagen al een stok kreeg en er opeens al mee kon lopen en precies wist hoe hij ermee om moest gaan. Normaalgesproken heb je daar les voor nodig. Stoktechniek en dat soort dingen. Maargoed, het maakt niet uit.

Wat ik erg grappig vond is dat ze het hele huis meteen gingen herinrichten. Alles waar hij over kon vallen moest weg. Hieronder viel ook een vloerkleed. Wat heb ik toen gelachen.

Ik snap natuurlijk waarom ze het doen. Het is ook wel logisch. Ik kan me ook voorstellen dat het er anders aan toe gaat wanneer je net blind bent en altijd hebt kunnen zien. Bij mij is dit niet zo dus ik weet precies waar alles staat en ligt. Het grappige is dat ik het precies merk wanneer men bijvoorbeeld een stoel een paar centimeter verschuift.

Toch wel slim bedacht vind ikzelf. Verder zit er nu natuurlijk heel veel verdriet bij. Dit is natuurlijk ook begrijpelijk.

Ik ben benieuwd hoe ze het verder uit gaan bouwen. Ikzelf vind dit soort dingen altijd heel interessant zoals jullie denk ik wel kunnen begrijpen.

Ik verwacht overigens dat deze jongen over een half jaar weer gewoon kan zien hoor. Laatst zat er ook iemand in een rolstoel die opeens ook weer kon lopen. Dat is dan weer het onrealistische van een soap. In zijn geval moet de oogzenuw genoeg rust krijgen waardoor het zicht waarschijnlijk terugkomt. Ik durf met honderd procent zekerheid te zeggen dat hij weer kan zien. Wat dat betreft zou het soms wel leuk zijn om in een soapwereld te leven.

Update vrijwilligerswerk

Hier weer even een kleine update rondom mijn vrijwilligerswerk.

Vorige week heb ik alle papieren op de bus gedaan. Ze wilden vanalles van me weten. Ik moest zelfs even bij de dokter langs. Hij moest een verklaring ondertekenen waarin staat dat ik tegen allerlei dingen ben ingeënt. Dit was eigenlijk wel handig. Op deze manier weet ik dat ik twee inentingen moet laten opfrissen. Je weet maar nooit. Dit ga ik dan ook binnenkort doen.

Gisteren heb ik de leidinggevende van de school gebeld om te vertellen dat ik alles had opgestuurd. Ik had ook al een mailtje gekregen met allerlei vragen over de werktijden en dat soort dingen.

We zijn nu tot de volgende afspraak gekomen.

Vanaf 15 februari werk ik van 10 tot 12 uur bij de olifantengroep. Ze hebben er vier groepen, maar het leek ze slim dat ik bij één groep begin zodat ik eraan kan wennen en de kinderen kan leren kennen. Het kan dus later gaan variëren bij welke groep ik werk.

Op donderdag werk ik van 10 tot 12 uur bij de spraaktherapie. Dit is eigenlijk een soort logopedie. De kinderen werken één op één samen met de therapeut. Dit hoeft niet per definitie iets met spraak of logopedie te maken hebben. Ze noemen het gewoon zo om het makkelijk te maken. Ik had zelf vroeger ook deze therapie, maar bij mij ging het meer om het ervaren van dingen. Zo kan ik me herinneren dat we veel met geuren bezig waren of dat ik allerlei vragen stelde die zij beantwoordde. Ik herinner me nog dat ik een keer een zon had gemaakt met zand en verf. Op deze manier kon ik voelen hoe de zon eruit zag en hadden we het erover hoe de zon werkt. Het grappige is dat mijn therapeut nu de leidinggevende is. Daarom ken ik haar al zo goed.

Als ik eenmaal de weg goed weet en de route zelfverzekerd kan lopen ga ik ook op de vrijdag bij de olifantjes werken. Zoals gezegd: later zullen dit ook andere groepen worden.

Ik ga nu nog een paar keer de route oefenen zodat ik het echt zelf kan. Ik kan het al wel, maar helemaal alleen is toch nog even anders. Gelukkig is het niet moeilijk en is het dichtbij. Op vrijdag zijn allebei mijn ouders werken. Daarom wil ik de vrijdag voorlopig nog niet gaan. Ik vind het fijn als er iemand in het begin thuis is voor het geval dat... Ik hoop het natuurlijk niet, maar je weet maar nooit. Daarom pak ik de vrijdag er later bij als ik alles echt goed weet en kan.

Ik heb er heel veel zin in en ben erg benieuwd naar wat ik allemaal kan en mag doen. Ik heb heel veel zin in de spraaktherapie. Dit lijkt me heel interessant omdat je dan vaak met kinderen te maken hebt die iets speciaals hebben. Het lijkt me heel interessant om dit mee te maken. Vooral omdat het één op één is. We zullen later zien of het voor mij goed werkt om met de therapie mee te helpen. Als dit niet zo is gaan we andere dingen bedenken. Ik laat het gewoon op me afkomen en haal eruit wat erin zit. In de andere groepen ga ik waarschijnlijk ook weleens met kinderen apart werken. Dat lijkt me heel leuk. Dan is het overzichtelijker voor mij.

Ik laat het jullie allemaal wel weten.

Perenmiscommunicatie

Ik hou erg van peren. Vooral als ze hard zijn. Oma had vorige week hele lekkere peren gekocht. Ze waren niet te groot, maar ook niet te klein en gelukkig niet zo zacht.

Ik vroeg aan haar waar ze die had gekocht. Ze zei toen dat ze die bij een bepaalde winkel (wil geen reclame maken haha) had gekocht. Ze wist het alleen niet honderd procent zeker. Daarom gingen we het nog even aan opa vragen.

Opa dacht ook dat ze de peren bij die winkel hadden gekocht. Toen vroeg ik dus of ze die volgende keer voor me mee willen nemen. Geen probleem.

Toen begon opa iets te vertellen over een kapotte peer en dat hij die had vervangen en weet ik veel wat allemaal. Toen barstten oma en ik in lachen uit. Ik was thee aan het drinken en moest eerst even mijn beker wegzetten. Zo erg had ik het te pakken.

Nu bleek dus dat opa dacht dat wij het over gloeilampen hadden. Die worden ook weleens een peer genoemd. Nee, we hadden het over de vrucht. Toen hij daar achterkwam moest hij ook lachen.

Oma zei toen nog "Nee, die lamp heet een peer." Toen lag ik helemaal dubbel. Ja, tuurlijk een peer, daardoor ontstond toch die verwarring?

Je maakt vanalles mee bij ons. Dat blijkt nu maar weer. Herinneren jullie je het blogje lampenmiscommunicatie

nog? Dat was ook zoiets vaags. Wel veel erger, maar wel grappig. Zo zie je maar dat je om de stomste dingen de meeste LOL kan hebben.