Een middagje naar Düren

Vorige week woensdag ging ik samen met mijn ouders naar Düren, een stad in Duitsland ongeveer 1,5 a 2 uur bij ons vandaan. We gingen er naartoe om informatie te verzamelen.

In deze stad bevindt zich namelijk een opleidingscentrum voor blinden en slechtzienden. Zij hebben een heel groot aanbod van beroepsopleidingen en daarom leek het ons wel interessant.

We hadden een gesprek met een hele aardige mevrouw die mijn situatie helemaal begreep. Dat is natuurlijk altijd fijn.

Het gesprek begon echter wel meteen met een teleurstelling.

Op de site van de instelling hebben we gelezen over een opleiding tot medisch tastonderzoekster. Dat wil zeggen dat je in staat bent om borstkanker in een vroeg stadium te herkennen. Dit leek me een hele interessante en zeer zinvolle opleiding. Je kunt er waarschijnlijk mensen mee helpen en dat is toch dat wat mij heel erg mooi lijkt.

Deze opleiding wordt helaas niet meer aangeboden. Er is gewoon te weinig toekomstperspectief. Er was maar weinig vraag naar het beroep. Veel mensen toonden echter wel belangstelling, maar de kans dat je echt een goede baan krijgt is klein. Zo vaak ben je dan ook waarschijnlijk niet nodig. Jammer. Deze opleiding gaat het dus niet worden.

We hadden het verder nog over de opleidingen die ik al gevolgd had, mijn interesses en over hoe het leven in de instelling daar zou zijn.

Doordeweeks zou ik daar moeten wonen; anders is het niet te doen. Je krijgt een eigen kamer met een eigen badkamer. Voor eten wordt volledig gezorgd. Het is wel mogelijk om maaltijden over te slaan en dan voor jezelf iets klaar te maken in de keuken van de verdieping. Hoe dat allemaal precies zit weet ik natuurlijk nog niet.

Er zitten mensen vanaf 18 tot ongeveer 50 jaar. Qua leeftijd zou ik daar dus precies tussen passen. Ze hebben ook een heel groot aanbod van dingen die je in je vrije tijd kan doen. Denk bijvoorbeeld aan sporten of spelletjes.

De opleidingen die voor mij in aanmerking komen zijn de administratieve opleidingen. Ze hebben er verschillende die ik zou kunnen doen. De mevrouw zei ook dat de opleidingen heel erg breed zijn. Als je later gaat solliciteren kun je bij allerlei soorten werkgevers terecht. Je leert heel veel verschillende taken en kunt later bepalen waar je het liefst mee verder wilt. Voor mij zou dat denk ik de communicatieve richting zijn met bijvoorbeeld telefoneren of het schrijven van brieven.

Het klonk allemaal heel erg goed en positief. Het verdient zeker een kans.

Ik ga er waarschijnlijk na de zomervakantie voor twee weken naartoe. Dan mag ik daar bij allerlei opleidingen en richtingen meelopen. Ik word dan ook getest. Op die manier kunnen zij samen met jou bepalen wat je nog moet leren of wat je juist al goed kan.

Als ik er een opleiding zou volgen is het ook mogelijk om er al een tijd voordat de opleiding start naartoe te gaan. Dan zou ik al heel wat dingen op het terrein kunnen leren en bijvoorbeeld een aantal routes in de stad zodat je naar een winkel kan. Het is echt heel erg goed hoe ze daar met je omgaan. Tenminste zo kwam het op me over na die ene middag.

De opleidingen starten in januari en in juli en duren drie jaar. Als je wilt kun je elk weekend of om het weekend naar huis.

Ik ga als het goed is de test van twee weken doen zodat ik kan zien hoe het daar allemaal is. Dan kan ik bepalen of ik ermee verder wil of niet. Het is natuurlijk wel een goede kans die je krijgt. Het is al moeilijk genoeg om aan werk te komen.

Op het gebied van wonen lijkt het me wel heel erg spannend. Ik heb nog nooit intern gezeten. Het is wel fijn dat je daar als volwassenen behandeld wordt omdat er ook alleen maar volwassenen zitten. Er is wel altijd begeleiding aanwezig, maar zij hebben niet de taak om je op te voeden. Dat is wel fijn.

Het lijkt me wel erg wennen. Qua afstand is het wel te doen. Dus als er echt problemen zijn kan ik binnen twee uur of iets minder thuis zijn. Dat scheelt wel. Ik zou het moeilijker vinden als het veel langer was.

We zullen zien hoe het afloopt en wat er allemaal uitkomt. Ik vond het leuk om jullie dit alvast te vertellen. Misschien volgt er binnenkort wel meer.

Zomerweer

De afgelopen week was het heerlijk weer. Ik merk dat veel mensen hier blij mee zijn. Ze zijn een stuk vrolijker en hebben meer zin in alle dingen. Ik ben er zelf ook blij mee. Ikzelf hou niet zo van de zon. Daar kan ik ook niet zo heel erg goed tegen vanwege mijn huid. Toch vind ik het wel fijn dat de zon nu veel schijnt. Hier thuis heb ik er namelijk niet zoveel last van en af en toe een paar minuten in de zon is wel lekker.

Bij ons in de tuin staat een grote eik. Een aantal jaren geleden heeft mijn vader onder deze boom een tweede terras gemaakt. Hier heb ik het grootste deel van de afgelopen dagen doorgebracht. Heerlijk in de schaduw met een beetje wind.

Ik vind het fijn om buiten te zitten en om dan bijvoorbeeld een boek te lezen; in mijn geval luisteren.

Als het weer zo blijft hoop ik ook binnenkort weer een wandeling te maken met mijn buurvrouw. Dat hebben we de laatste tijd niet meer gedaan en ik zou het leuk vinden om dat weer op te pakken.

Het is ook weer heerlijk om af en toe een ijsje te eten.

Afgelopen zaterdag hebben we weer eens een ijsje gehaald en dat was echt superlekker! Gewone ijsjes uit de winkel zijn ook helemaal top.

De barbecue zal binnenkort ook wel weer gebruikt worden. Dat is ook altijd gezellig.

Ik hoop dat we ook weer veel avonden buiten door kunnen brengen. Dat was vorig jaar toch niet echt mogelijk. Misschien kunnen het het daarom dit jaar dubbel en dwars inhalen.

De temperatuur van dit moment vind ik prima. Het is hier niet te koud en niet te warm. Ik vind het altijd vervelend dat het weer hier in één keer omslaat. Dat is het nadeel van dit klimaat. Toch vind ik dit een fijn klimaat omdat er vier seizoenen zijn. Altijd heel heet of koud zou denk ik ook niet fijn zijn.

Ik ben benieuwd wat voor een zomer we dit jaar gaan krijgen. Ik hoop toch wel een mooiere zomer dan vorig jaar.

Wat vinden jullie van dit weer?

Mijn laatste werkdag bij de olifantjes

Vandaag had ik alweer mijn laatste werkdag bij de olifantjes. Hier een klein verslagje van mijn afscheidsfeestje.

Het meisje dat eigenlijk altijd wel met me speelde kwam ook deze keer meteen op me af. Ze had ook weer een tekening voor me gemaakt en gaf deze meteen aan me. We hebben hele gesprekken gevoerd. Het was heel erg leuk.

Daarna hebben we met z'n allen in een kring gezeten en nog een keer een liedje gezongen dat ik al eerder met ze had gezongen. Dat vonden ze erg leuk om nog een keer te doen. Sommigen wisten nog precies hoe we het toen hadden gedaan.

Daarna hebben we nog een spel gedaan waarbij ik de kinderen moest helpen. Dat ging als volgt:

Een kindje is de hond. Dit kind gaat onder een deken liggen zodat hij of zij niks ziet. Er wordt een blokje voor de hond gelegd. Dat is zogenaamd het bot.

Dan komt er een dief aan die het bot steelt. Het is de bedoeling dat de hond hoort vanuit welke richting de dief komt. Na de hand is het namelijk de bedoeling dat de hond de dief aanwijst. Hij heeft hiervoor meestal drie pogingen. Hierbij moest ik de hond dus helpen. Ik moest proberen om aan te geven vanuit welke richting de dief kwam.

Dit ging meestal erg goed. De kinderen vonden het leuk om het met mij samen te doen en ze vonden het ook leuk dat ik het zo vaak goed had.

Toen heb ik nog wat lekkers uitgedeeld en werd ik zelf ook nog verrast met een klein cadeautje. Dit waren drie kleine houten hartjes. Deze kan ik ergens neerleggen. Altijd als ik ze tegenkom zal ik even aan de olifantjes denken.

Toen gingen we even buitenspelen. Het meisje speelde ook weer met me. Dit keer ging ze brood voor mij roosteren. Dit was zand. Ze zei doodleuk: "Niet echt eten he!" Echt schattig.

Daarna had ik nog even een gesprekje met de leidinggevende. Het was heel erg gezellig.

Die kleine gesprekjes met de kinderen ga ik het meeste missen. Vooral de vrije manier van vragen stellen. Dit vond ik altijd heel erg fijn en eerlijk.

Ik zal zeker nog een keertje bij de olifanten op bezoek gaan. Volgende maand hebben ze een opendag. Misschien ga ik dan ook even een kijkje nemen.

Het was een leuke en unieke tijd!!

Een nieuwe manier van tv kijken

Ik heb sinds vorige week een nieuwe satellietontvanger voor mijn tv. Dit omdat er bij mijn oude weleens wat problemen waren. Ik dacht: als ik een nieuwe koop dan doe ik het goed.

Ik heb er nu een gekocht met een harde schijf. Dat is echt een luxe die eigenlijk overbodig is, maarja, het is toch wel makkelijk.

Hier een aantal voordelen.

Ik kan nu live televisie pauzeren. Als ik dus even weg moet of telefoon krijg is dat wel handig. Ook als je iets niet goed verstaat. Dan kun je gewoon even een stukje terugspoelen en het dan opnieuw kijken.

Hij slaat live tv een halfuur op. Ik moet dus wel opletten dat ik het binnen de juiste tijd terugkijk. Anders is het weg. Erg ideaal als je een programma met reclame kijkt.

De afgelopen week ben ik bewust later begonnen met kijken. Op die manier had ik weinig reclame. Dat scheelt natuurlijk wel veel. Ik denk dat ze er later wel weer iets op gaan vinden zodat je de reclame toch moet kijken.

Een ander voordeel is dat ik nu ook programma's op de harde schijf op kan nemen en deze later kan bekijken. Een extra voordeel is ook dat ik één programma op kan nemen terwijl ik een ander programma kijk. Wel handig op dagen wanner er twee dingen tegelijk komen.

Het menu kan ik zelf ook wel redelijk goed bedienen. Het werkt dus ook nog handig. Ik onthoud gewoon hoe vaak ik met het pijltje naar beneden moet en dat soort dingen. Zo doe ik het ook bij mijn dvd-recorder.

Ik ben blij dat het goed voor mij werkt en de voordelen die erbij komen kijken zijn natuurlijk ook superfijn! Ik hoop dat alle problemen nu ook zijn opgelost. Dat zien we vanzelf wel weer.

Ik heb er in ieder geval al veel plezier van.

Eurovision Song Contest

Vandaag is de eerste halve finale van het Eurovisie songfestival te zien. Donderdag wordt de tweede uitgezonden. Dan zal ook blijken of Nederland dit jaar mee mag doen met de grote finale.

In deze blog wil ik het hier alleen niet over hebben. Ik wil het over het songfestival opzich hebben en dan vooral over dat wat het voor mij betekent.

Ik keek de eerste keer bewust naar het songfestival toen ik acht jaar was. Dat is nu alweer veertien jaar geleden. Ik herinner het me nog precies. Ze hadden me uitgelegd wat het was en het leek me erg leuk. Ik herinner me nog dat ik toen bij oma logeerde en de hele uitzending mocht kijken. Ook de puntenverdeling. Ik vond het erg leuk dat ik dan LANG op mocht blijven. We hadden er echt een feestje van gemaakt.

Toen werd het een soort van jaarlijkse traditie. Ik kan me ook nog herinneren dat we het een keer in Nederland bij familie hebben gekeken. Ik weet niet wat het is, maar het is gewoon een programma wat ik niet zomaar voorbij kan laten gaan.

Van de festivals opzich herinner ik me niet zo veel meer. De liedjes vallen me ook al een paar jaar erg tegen. Het gaat volgens mij meer om hoe je eruit ziet dan om de muziek. Helaas kun je daar niks aan doen.

Wat me ook erg opviel is de verandering in het aantal landen.

Vroeger was er gewoon één show met ongeveer 25 optredens. Tegenwoordig zijn er drie shows. Ik vind zelf dat er te veel landen mee doen.

Een aantal jaren was er maar één halve finale, maar die hebben ze opgesplitst. Per halve finale zijn er volgens mij ongeveer 20 optredens te zien. Dan raak ik het overzicht al snel kwijt.

Van die optredens gaan er per finale 10 door. Tijdens de finale zijn er dus 25 optredens als ik het goed heb. Twintig daarvan heb je dus eigenlijk al gezien tijdens de halve finales. Je ziet dus bijna alles dubbel. Degene die je nog niet hebt gezien zijn de Big Five: Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje en het gastland.

Toch blijf ik het programma gewoon volgen. Het hoort er nou eenmaal bij.

Wat ook veranderd is is de puntentelling.

Vroeger werd elk punt in twee talen opgenoemd. Dat waren dan dus 1 2 3 4 5 6 7 8 10 en 12 punten.

Tegenwoordig zie je de eerste 7 punten in beeld en worden alleen nog de 8, 10 en 12 punten genoemd.

Voor mij soms niet handig als je een bepaald land wilt volgen, maar het wordt tussendoor ook weleens opgenoemd. Achteraf kun je de uitslag toch terugvinden als je dat nog zou willen zien.

Deze verandering snap ik wel. Er zijn nu volgens mij rond de 45 landen die punten moeten geven. Dat zijn er dus veel meer dan vroeger. Als ze het op de oude manier zouden doen zou de show nog veeeeel langer duren en op een gegeven moment saai worden.

Het is ook leuk dat ik de inzending van twee landen nauwkeurig kan volgen. Nou is dat tegenwoordig ook niet meer zo een probleem. Alle clips staan al op YouTube en de echte fans hebben al lang naar alle inzendingen gekeken. Daardoor is er al vaak sprake van een aaltal favorieten die meestal ook werkelijk hoog eindigen.

Eigenlijk wel jammer. Dan is de uitzending toch minder verrassend zou ik zeggen. Ik zoek deze dingen in ieder geval niet op. Soms als ik een stuk op tv zie vind ik het wel goed, maar verder laat ik me verrassen.

Ik ben dan ook benieuwd hoe het dit jaar zal gaan.

I'm back

Ja mensen! Ik ben er weer!! Nu ben ik eigenlijk niet weggeweest. Ik bedoel eigenlijk dat ik er weer via mijn laptop ben!! Gelukkig maar!!

Mijn vader en een buurman hebben alles kunnen maken. Daar ben ik erg blij om. Ik ben gelukkig niks kwijtgeraakt. Van de belangrijkste dingen heb ik natuurlijk een back-up, maar toch.

Achja, mijn laptop doet het weer en dat is erg fijn kan ik jullie vertellen. Vooral omdat ik over de vorige blogs, die nogal kort waren ongeveer een uur gedaan heb. Dat was geen pretje, maar ik kon in ieder geval iets schrijven. En dat is het belangrijkste natuurlijk.

Nu maar kijken hoelang dit zo blijft. Ik zeg alleen maar de woorden, nieuwe lay-out van blogger. Achja, we zullen zien.

Verder gaat alles hier goed! Het is heerlijk weer en ik heb een leuk weekend gehad.

Gisteren ben ik met de leidinggevende van de kleuterschool naar de opening van een café geweest. De organisatie waar zij bijhoren maakt daar deel van uit en toen vroeg ze een keer of het me leuk leek om mee te gaan.

Het leek me wel een leuk idee en misschien wel een leuke manier om andere mensen te ontmoeten.

We hadden heel mooi weer en het was er heel erg druk en gezellig.

In het café willen ze ook allerlei projecten gaan organiseren. Ze zijn nu op zoek naar leuke ideeën.

Zo was er een mevrouw die misschien een theatergroepje wilde beginnen. Het leek me wel leuk om daaraan mee te doen. Ze was ook gelijk enthousiast en zou het leuk vinden om een keer iets samen met mij te zingen. Dan zouden we altijd nog kunnen zien of we daar iets mee doen of niet.

Verder heb ik nog iemand ontmoet die vroeger bij de kleuterschool stage liep. Zij werkte er toen ik er zelf als kind zat. Ze herkende me direct en toen hebben we even geklets. Het was heel erg grappig. Ik herkende haar namelijk niet.

Verder waren er nog optredens van verenigingen en scholen. Het was dus wel een gezellige middag.

Ik hoop dat ik deze en volgende week weer een aantal blogjes kan plaatsen en dat alle dingen het nu weer een hele lange tijd goed blijven doen.

[Ik hou van...] Friet

Natuurlijk hou ik van friet omdat het lekker is, maar ik hou er ook om andere redenen van.

We eten (bijna) elke zaterdag friet. Dat is al zo ongeveer mijn hele leven zo. Het hoorde er gewoon altijd bij. Iets dat altijd terugkwam. Iets waar ik me altijd op verheugde.

Tegenwoordig doen we het nog steeds bijna elke week. Thuis of bij oma, het maakt niet uit. Het is altijd gezellig. Je weet al bijna elke zaterdag zeker wat je te eten krijgt. De snacks variëren. Dat is altijd leuk. Frikadellen, kroketten, bitterballen, en ga zo maar door.

Toen ik op de basisschool zat kregen we tussen de middag ook één keer per maand friet te eten. Volgens mij was dat op de laatste donderdag van de maand. Daar verheugden we ons vroeger enorm op. Je hoefde dan geen brood mee te nemen. Op die leeftijd vind je zoiets natuurlijk altijd speciaal.

Zo zie je maar dat je niet alleen vanwege de smaak van een gerecht kan houden, maar ook vanwege herinneringen.

Vrijwilligerswerk: helemaal natgeregend

Gisteren vertrok ik in de stralende zonneschijn naar mijn werk. Ja, de titel verklaart eigenlijk al alles... Onderweg begon het kei hard te regenen. Niet zo erg zul je denken. Toch werd het erger!! Dit omdat mijn stok vast kwam te zitten in een of ander tuinhek.

Daar stond ik dan... In de stromende regen met een stok die niet los wil. Na rustig proberen kwam hij er onbeschadigd uit. Ik was echt bang dat hij kapot zou gaan.

Gelukkig kon ik daarna vlug doorlopen. Toen ik aankwam was ik van top tot teen kletsnat.

Dan is het irritant om in een dorp te wonen. Dan is het lastig om hulp te vragen, maar gelukkig kwam alles goed. Weer een nieuwe ervaring erbij zullen we maar zeggen

Op het werk waren de kinderen bezig met een cadeau voor een leidster die maandag jarig is. Heel leuk om dat enthousiasme te zien. Verder heb ik nog wat spelletjes met een aantal kinderen gedaan en werd ik weer met tekeningen verwend.

Helaas is donderdag alweer mijn laatste dag. Dan moet ik dus afscheid nemen van de kids.

Woensdag ga ik bij een opleidingscentrum kijken. Het is speciaal voor visueel beperkten. Ze hebben iets wat me misschien interessant lijkt. Daar vertel ik meer over als ik meer weet en er mee verder wil.

Dan nog een melding over deze blog. De blog over draagmoeder gezocht is gelezen door een van de deelnemers. Het is echt super als je door deze persoon wordt geretweet en als hij je een compliment geeft.
Zijn verhaal is vanavond te zien.

Verder is er niet echt iets gebeurd. We hopen dat we mijn laptop snel kunnen maken.


Je leest het allemaal hier.

Update: Wicked en een kapotte laptop

Ja, zoals de titel al zegt: mijn laptop is gecrashed... Heel vervelend! Hoe het gebeurde? Doordat ik de stekker er al uithaalde terwijl er een update aan de gang was. Stomstom, maar helaas niks aan te doen... We hopen dat hij het snel weer doet.

Hoe schrijf ik dit nu? Heel sloom en met veel geduld op mijn telefoon. Alleen daarom wil ik snel weer achter de pc. Deze manier van typen is zeer vermoeind. Ok, en nu de echte reden voor deze blog!

Afgelopen zondag was ik met wat familie in Scheveningen te vinden. We gingen namelijk met z'n allen naar de musical Wicked! Dit was nog een verjaardagscadeau.

Op zaterdag logeerde ik gezellig bij mijn oudtante. We hadden een leuke dag!

Op zondag vertrokken we op tijd. In Scheveningen dronken we nog gezellig wat en hadden we een lekkere lunch.

Om 14:00 uur begon de voorstelling.

Het verhaal gaat over een bijzondere vriendschap tussen Elphaba (Willemijn Verkaik) en Glinda (Chantal Janzen). Het speelt zich af in Oz. Het is eigenlijk de voorloper van de film De tovenaar van Oz. Als je meer wilt weten verwijs ik je door naar de site van Wicked. Mijn hand begint al moe te worden...

Elphaba werd zondag gespeeld door Willemijn. Hier had ik zo op gehoopt! Ik vind haar stem namelijk geweldig! Live is ze ook super!

Glinda werd gespeeld door Celine Purcell. Ze speelde heel goed en ik moest veel om haar lachen. Ik ken haar erg goed door de serie Kinderen geen bezwaar waarin ze Julia speelt.

Fiyero werd gespeeld door Ferry Doedens. Van hem had ik eigenlijk geen verwachtingen. Hij verraste me wel enorm. Hij deed het erg leuk.

De musical was echt super!! Ik heb veel gelachen. Ik ben blij dat ik zo'n mooi cadeau heb gekregen!

Na afloop hebben we nog wat gegeten en gedronken. Toen gingen we weer op weg naar huis.

Het was een leuke en gezellige dag! We hadden gelukkig mooi weer. Voor de voorstelling zijn we ook nog even op het strand geweest. Erg leuk!!

Ik hoop dat de anderen er net zo van hebben genoten als ik.

Gisteren was ook gezellig! Toen was mijn moeder jarig. Dat hebben we ook gezellig gevierd. Kortom: de afgelopen dagen waren super!

(mocht het hier lang stil zijn; dan weten jullie in ieder geval waar het aan licht)

Vrijwilligerswerk: De zon

Vandaag mocht ik weer werken met mijn kleine olifantjes. Het was een leuke dag.

Ik deed spelletjes met de kinderen en een meisje las me ook een boekje voor. Nou, eigenlijk vertelde ze het want ze kan natuurlijknog niet lezen. Ze vond het raar dat ik niet kon lezen. Ja, het is natuurlijk lastig om aan iemand van vier uit te leggen wat braille precies is, maar uiteindelijk begreep ze wel dat er ook een manier is waarop ik kan lezen.

Ze vroeg ook nog heel veel dingen. Ze weet wel dat ik het niet zie, maar dat is voor haar zo onvoorstelbaar dat ze alles toch nog een keer wil weten. "Kun je de regen zien?" Dat soort vragen heb ik vandaag heel veel moeten beantwoorden en helaas was het antwoord altijd nee. Ik kan wel een beetje zien zoals jullie weten, maar dat is voor de kinderen erg ingewikkeld. Leg ze maar eens uit dat je wel het licht kan zien, maar geen vormen.

Ze hebben op het moment het thema zon. We hadden vandaag een gesprek over de zon. Hierin werd aan de kinderen uitgelegd wat de zon precies is en waar hij voor dient. Doormiddel van vragen hebben we heel wat onderwerpen behandeld. dat was heel leuk om te doen. Ik vond het erg leuk om dit soort dingen aan de kinderen uit te leggen.

Ze hebben nu een grote zon in de groep hangen. Het was vandaag ook de bedoeling dat ze allemaal dingen bedachten die je kan doen als de zon schijnt. Zwemmen, buitenspelen, korte mouwen dragen en ga zo maar door. Dit konden ze erg goed.

Vervolgens hadden we allemaal tijdschriften waar ze plaatjes uit moesten knippen die met de zomer en de zon te maken hebben. Deze werden op de grote zon geplakt. De zon blijft er nu een tijdje hangen en als ze ernaar kijken weten ze precies waar de zon allemaal goed voor is.

Het was een hele leuke en leerzame dag.

Back to school

Vandaag was ik weer eens een dagje op mijn oude school te vinden. Een leraar had gevraagd of ik hem wilde helpen met uitleg over de Iphone voor brailleleerlingen. Dit omdat ik zelf al ruim 1,5 jaar een Iphone heb en dus wel redelijk veel ervaring heb.

Het was een hele gezellige dag! De eerste twee lesuren bracht ik door bij de leerlingen van de nieuwe brugklas. Dit omdat mijn leraar (nu exleraar) daar les moest geven. Dit was wel leuk. Ik mocht namelijk twee meisjes helpen. Zij begrepen een som niet en ik beheers dat onderdeel toevallig erg goed. Het was heel leuk om te doen. Ik mocht ook wat werk van ze nakijken. Zij lazen de opdracht voor en ik zei of het goed was of niet. Als het nodig was gaf ik ook uitleg.

Daarna was het pauze en heb ik wat met vriendinnen die daar nog op school zitten gekletst. Heel leuk om ze weer te zien. Er kwamen ook wat leraren langs. Zij waren ook heel enthousiast en wilden alles weten over mijn afgelopen jaar.

Na de pauze bracht ik twee uurtjes door in mijn oude Havolokaal. Daar kon ik niet zoveel doen omdat de leerlingen hun examens aan het voorbereiden waren. Toen ben ik maar wat op internet gaan lezen.

Na deze uurtjes hadden we weer pauze en hebben we weer veel lol gehad.

Toen begon de les waarvoor ik was gekomen.

Uiteindelijk waren er twee leerlingen aan wie ik uitleg moest geven. Een daarvan had al een Iphone; dus ze wist al wat dingetjes. Dat was wel handig want dan kun je er wel dieper op ingaan en iemand meer leren. Ze had een paar probleempjes en die hebben we samen opgelost. Verder heb ik haar nog bepaalde trucjes uitgelegd.

De andere leerling had nauwelijks ervaring. Dat was wat lastiger, maar ik heb ook wat dingen aan hem kunnen laten zien.

Het is niet de bedoeling dat deze leerlingen allemaal een Iphone aanschaffen. We wilden ze er gewoon kennis mee laten maken.

Wat mij betreft was het een geslaagde middag. Het is zeker een keer voor herhaling vatbaar.

Het was heel erg leuk om anderen op deze manier te helpen.

Alweer een blog over mijn blog

Vrijdag werd ik weer enorm verrast. Toen ik mijn mail bekeek zag ik dat er weer een blog over mijn blog is geplaatst. Deze keer is hij geschreven door Tristin. Ik heb een tijdje geleden ook een blogje over haar blog geschreven.

Ik vind het een super leuke en lieve blog en wil deze graag met jullie delen. Klik hier en lees zelf maar

Draagmoeder gezocht

Gisteren begon het programma Draagmoeder gezocht. Ik had al een hele tijd geleden van dat programma gehoord en het boeide mij eigenlijk meteen. Anita Witzier, die het programma presenteert, was afgelopen zondag te gast bij Carlo en Irene en vertelde daar over dit programma. Ik vond het toen echt interessant worden en was heel erg nieuwsgierig. Daarom ben ik gisteren ook meteen gaan kijken.

In draagmoeder gezocht worden vier stellen met een kinderwens gevolgd. Helaas is het niet mogelijk dat zij het kindje zelf kunnen dragen. De redenen kunnen totaal van elkaar verschillen. Zo is er een homoseksueel stel dat graag een kindje wil, maar dat het niet wil adopteren omdat ze willen dat één van de twee de echte vader is. De eicellen werden gedoneerd door een goede vriendin en via internet hebben ze een draagmoeder gevonden. Zij wilde heel graag een kindje voor iemand anders dragen. Zij weet zeker dat ze het wel aankan om het kind na de bevalling af te staan. Uiteindelijk raakte ze zwanger van een tweeling.

Er is ook nog een ander stel waarvan de vrouw zonder baarmoeder ter wereld kwam. Ze waren ook op zoek gegaan naar een draagmoeder, maar dit vonden ze toch niet zo een heel prettig idee. Uiteindelijk hebben ze voor de moeder van de vrouw gekozen. Aanvankelijk vonden ze haar te oud, maar uiteindelijk stemden ze er toch mee in. Voor de moeder is het namelijk een hele ingrijpende gebeurtenis omdat zij al een tijdje uit de overgang is. Zij moet dus heel veel hormonen slikken om alles mogelijk te maken. Dat is heel erg intensief en natuurlijk niet zonder risico''s.

Ik hoorde in een interview dat er ook nog een ander homoseksueel stel is dat een kindje wilde adopteren, maar dit niet meer kon omdat één van de mannen na de hele procedure te oud was geworden. Dat is echt erg vind ikzelf. Zij reizen naar India om daar informatie over een draagmoeder in te winnen. Dit stel is nog niet aan bod gekomen dus daar weet ik nog niks over.

Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat het draagmoederschap in Nederland bijna niet mogelijk is. Het is alleen mogelijk als de draagmoeder onder de 45 jaar is en als degene die de echte ouders worden ook de biologische ouders zijn. Dat betekent dus dat je niet in aanmerking kan komen voor een draagmoeder als je homoseksueel bent omdat je dan de eicellen mist.

De bevruchting heeft dan ook plaatsgevonden in het buitenland. Als je als draagmoeder eenmaal zwanger bent kan de behandeling verder wel in Nederland worden uitgevoerd. Deze dingen waren echt nieuw voor mij en het verbaasde mij enorm. Ik had echt gedacht dat er in Nederland meer mogelijkheden waren. Vooral omdat Nederland op andere gebieden heel erg vooruit loopt.

Commercieel draagmoederschap is in Nederland ook niet toegestaan. Dat vind ik wel goed. Ik denk dat er anders namelijk meer misbruik zou worden gemaakt en er een echte handel zou ontstaan.

Het is heel mooi om de verhalen te horen. Ik vind het echt knap wat de draagmoeders doen. Ik denk niet dat ik zoiets zou kunnen doen. Je moet uiteindelijk toch het kind dat je 9 maanden in je buik hebt gedragen weggeven. Ik heb daar echt respect voor.

Het programma is elke donderdag te zien op Nederland 1 om 21:25 uur. Mocht je de eerste aflevering hebben gemist en wil je het graag zien? Dan kun je het natuurlijk altijd via internet terugkijken. Ik vind het zelf echt een mooi en belangrijk programma. Vooral omdat je nooit bij zoiets stilstaat. Er zijn zoveel mensen met een kinderwens die niet in vervulling kan komen. Heel mooi hoe de KRO dit onderwerp onder de aandacht brengt.

Een andere dag dan gepland

Gisteren was een dag die totaal anders verliep dan eigenlijk de bedoeling was.

Gisteren liep ik naar mijn werk. Het was lekker weer dus het was niet erg om dat te doen. Ik had er ook wel zin in.

Toen ik bij de olifantjes aankwam kwam de leidster naar me toe en zei dat ze me eigenlijk wilde afbellen. Ze hadden het heel erg druk en er zou die dag een nieuw kindje komen. Ze zouden dan niet goed op me kunnen letten en niet echt iets met me kunnen doen. Ja, ik zou wel alleen met een kindje kunnen spelen, maar dat vind ik niet echt handig. Het is fijner als je weet dat er iemand kijkt. Soms ontstaan er namelijk situaties waarbij het altijd fijn is dat er iemand in kan grijpen.

Ze konden mijn telefoonnummer niet vinden en hadden al de hele ochtend gezocht. Ik zei dat het geen probleem was en dat ik het niet erg vond om weer te gaan. Natuurlijk liet ik wel mijn nummer achter.

Toen wandelde ik maar weer eens terug naar huis. Lekker nog even genieten van het mooie weer.

Toevallig heeft mijn vader nu een weekje vakantie en had mijn moeder gisteren ook vrij. Ze vonden het wel grappig dat ik er weer zo snel was. Nu konden we ook even naar de stad gaan om wat te winkelen. Iets wat we anders waarschijnlijk niet hadden gedaan.

We gingen dus naar de stad om een aantal dingen te kopen. Natuurlijk mogen bepaalde winkels dan niet ontbreken! Ik was nergens naar op zoek, maar ging toch met twee T-shirts naar huis.

En nu heb ik het toevallig over een onderwerp waarover ik ook nog eens wil bloggen. Hoe gaat het winkelen eigenlijk precies als je het niet kan zien? Daarover binnenkort meer.

's Avonds na het eten keek ik op mijn telefoon of er nog berichtjes waren. Toevallig waren die er. Een van die berichten was echt een enorme verrassing.

Het blogje dat ik eergisteren had geplaatst is ook in Amerika gelezen. Ik ontving een tweet van Tommy Edison himself!! Hij bedankte mij voor mijn blog en zei dat hij het heel erg leuk vond. Verder deelde hij de link ook nog eens. Dat was echt iets wat ik totaal niet had verwacht.

Ik stuurde hem een berichtje terug en vroeg of hij het wel had kunnen lezen. Daarop zei hij dat hij het via Google had vertaald. Wel bijzonder dat hij er zoveel moeite voor deed.

Ik had een tijdje geleden een mail naar Blindfilmcritic gestuurd en daarin over mijzelf en mijn blog verteld. Ik vroeg of ik ook een blogje over hun mocht schrijven, maar daarop had ik geen antwoord gehad waarop ik het gewoon maar gedaan heb. Dan is het natuurlijk extra leuk als hij het zelf ook opmerkt.

Verder heb ik gisteren ook nog geregeld dat ik aanstaande dinsdag met mijn oude taxi mee kan rijden. Ik ga dan namelijk weer een dagje terug naar mijn oude school. Een leraar vroeg of ik hem wilde helpen met uitleg geven over de Iphone/Ipad aan andere brailleleerlingen. Dat vind ik natuurlijk leuk om te doen. Ik ben erg benieuwd naar deze dag.

Misschien lees je er volgende week meer over.

Blind Film Critic

Een vriendin vertelde me laatst over een YouTubekanaal van een blinde man. Ik werd nieuwsgierig en besloot er eens naar te kijken.

Het was het kanaal van Tommy Edison. Hij is blind sinds zijn geboorte en komt uit Amerika. Hij maakt allerlei filmpjes over de dingen die hij tegenkomt als blinde. Zijn ervaringen; experiences.

Dit is een beetje vergelijkbaar met mijn blog. Ik schrijf ook vaak over de dingen die ik meemaak of over de dingen waar ik tegenaan loop. Hij doet dit ook, maar dan in de vorm van filmpjes.

Hij heeft een filmpje gemaakt waarin hij laat zien hoe je als blinde (in Amerika) geld kan pinnen, hoe je kan koken, hoe je een straat oversteekt en ga zo maar door. Hij beantwoordt ook veel vragen van fans. Inmiddels heeft hij al een behoorlijk aantal daarvan.

Twee dingen die ik erg leuk vond waren twee filmpjes waarin braille centraal stond. In het eerste filmpje ging hij naar boekwinkels en vroeg of ze brailleboeken hadden. In het tweede filmpje belde hij naar restaurants om te vragen of ze een braillemenukaart hadden. Echt heel erg leuk om te zien hoe de mensen op dat soort dingen reageren.

Hij ontvangt veel reacties op zijn filmpjes. Sommigen zijn erg vreemd zoals je wel kunt verwachten. Zo las ik ooit een bericht waarin iemand een opmerking maakte over zijn telefoon. In het filmpje pakte hij namelijk zijn nieuwe Iphone uit. De reactie van die persoon was dat hij toch geen telefoon nodig heeft omdat hij blind is... Nou denk even na! Alsof blinden niet kunnen bellen!

Tommy was zo slim en heeft er meteen een filmpje over gemaakt. Hierin laat hij zien dat de Iphone uitstekend werkt voor ons. Dat vind ik nou erg leuk van hem. De reacties veranderen op slag en iedereen had er opeens bewondering voor.

Ik heb ook bewondering voor hem. Vooral voor de manier waarop hij over zijn beperking praat.

Hij vertelde ooit dat zijn stok onderweg kapot ging en dat hij toen totaal niet wist hoe hij verder moest. Hij vertelde het zo luchtig! Echt bijzonder.

Waarmee hij vooral bekend is geworden zijn zijn filmrecensies. Hij is dol op films en kijkt ze al zijn hele leven. Zo is zijn kanaal Blindfilmcritic ontstaan. Dit doet hij samen met een vriend (de andere filmpjes ook).

Hij bekijkt de film zonder uitleg. Door de uitleg zou hij namelijk meer weten en zou het niet vanuit het perspectief van een blinde persoon zijn. Daarna vertelt hij wat hij van de film vond. De dingen die hij minder leuk vond, de dingen die hij heel leuk vond, de dingen die hij goed kon volgen of juist niet.

Daarna beoordeelt hij de film en geeft soms een goede raad aan blinden; blind people stay home! Ok, dan weet ik voldoende ;)

Het is heel eg leuk om deze critics te bekijken. Vooral omdat ik films op dezelfde manier beleef. Bij een film zei hij een keer dat hij een heel groot gedeelte niet kon volgen omdat er niet gepraat werd. Ja, dat is de reden waarom ik er niet van hou om films alleen te kijken. Door deze critics vind ik misschien een keer een film die het wel waard is om alleen te kijken. Dat zou wel grappig zijn als je naar aanleiding daarvan een leuke film vindt.

Ik blijf Tommy zeker volgen. Het is echt heel erg mooi en inspirerend. Het bewijst weer eens dat je toch veel kunt bereiken als blinde.

Tommy zegt dat je als blinde twee dingen kan doen: of je blijft alleen maar zitten en wordt depressief en doet niks, of je haalt eruit wat erin zit! Voor mij geldt zeker het laatste. Dit is de site van Tommy waar je al zijn filmpjes op kan vinden. Voor het geval je wilt gaan kijken wens ik je veel kijkplezier!