Van oud naar nieuw

Vroeger was opnemen een grote hobby van mij. Ik nam zowat alles op. Van het gezamenlijke eten tot activiteiten op school. Onder mijn bed staat dan ook een grote bak met bandjes.

Toen ik ongeveer 12 was werd het opnemen minder. Dit omdat men toen steeds meer met computers en mp3-spelers ging doen. Toch heb ik al mijn oude bandjes nog. Ik heb bandjes van toen ik 3 was. Die zijn uiteraard opgenomen door mijn ouders en oom. Daar ben ik heel blij mee. Dan kan ik nog horen hoe ik toen was. Kortom, ik heb opnames van ongeveer mijn derde tot en met mijn veertiende ofzo.

Een tijdje geleden dacht ik erover om de opnames eens te digitaliseren. Dan zou ik ze kunnen branden en op mijn harde schijf opslaan zodat je nog een back-up hebt. Cassettes zijn nou eenmaal kwetsbaar. Het zou zonde zijn als dit materiaal verloren gaat. Ik wist alleen niet hoe ik dat aan moest pakken. Toen kreeg ik op een gegeven moment een ingeving. Het zou toch moeten kunnen om cassettes op stick te zetten? Hmmm, mijn opa heeft immers een platenspeler die dat kan met platen. Waarom dan niet met cassettes?

Toen begon de grote zoektocht en plaatste ik samen met mijn oom een oproep op internet. Hierin legden we het precies uit en jawel!! Er kwamen enkele reacties binnen. Sommigen waren natuurlijk niet dat wat we zochten, maar op een gegeven moment kwam er iets interessants binnen.

Omdat ik het niet kan zien is het belangrijk dat het apparaat handig werkt. Dit apparaat leek perfect. Na het lezen van recensies en opmerkingen op internet besloot ik het apparaat te kopen.

Vandaag was het dan zover. Oma belde mij op dat het was aangekomen. Vanmiddag ben ik er geweest en het werkt inderdaad hartstikke handig. Ik heb wat testopnames gemaakt. De recorder staat nu nog bij mijn oom. Hij wilde ook wat dingen kopiëren. Daarna zal ik eens beginnen met een grote lange reis naar het verleden en alle opnames gaan luisteren en overzetten. Dat wordt een grote klus, maar ik heb het ervoor over. Het is ook leuk om alles weer eens terug te luisteren.

Het gaat me dus inderdaad lukken om van iets ouds iets nieuws te maken.

Wanneer gaat televisie te ver?

Ik kijk graag naar talentenjachten op tv. Ik volg bijna alles, behalve dansshows als So you think you can dance. Dit omdat ik dit niet kan volgen. Verder wordt alles trouw door mij gevolgd: Idols, X factor, Popstars, The voice of Holland, My name is en Hollands got talent. Van die laatste show was afgelopen vrijdag de finale. Een meisje van 11 won uiteindelijk. Ik moet zeggen: ze kan erg goed zingen, maar toch twijfel ik of de overwinning terecht was.

Na de show las ik veel berichten van artiesten op Twitter. Deze berichten kwamen allemaal op hetzelfde neer zoals: ze zingt wel goed, maar hopelijk wordt ze goed begeleid... Ja, dat vraag ik me nu ook af...

Gaat televisie soms te ver? Ik vind zelf van wel. Vaak mogen kinderen ook auditie doen en dan wordt er gezegd: je bent nog te jong... Elke keer zeg ik dan: ja, waarom laten jullie dan kinderen toe als je altijd zegt dat ze te jong zijn. Ik vind zelf dat je kinderen hiertegen moet beschermen. Bij The voice mag je pas vanaf achttien jaar meedoen en dat vind ikzelf erg goed. Dan heb je er meer besef van en snap je beter wat je doet. Je bent volwassen en begrijpt zelf welke keuzes je maakt en welke verantwoordelijkheden daarbij komen kijken.

Wat ik ook goed vind aan The voice is dat de mensen er niet belachelijk worden gemaakt. Vaak heb ik het gevoel dat het daar juist om draait bij andere programma's.

Kortom, ik vind dat kinderen bij talentenjachten beschermd moeten worden. Ze moeten tenslotte ook nog naar school. Ik vind het leuk dat The voice vanavond weer begint. Een ander positief punt van The voice is dat de jury de kandidaten niet ziet. Zo gaat het echt om je talent en niet om je uiterlijk. Daardoor krijgen mensen met een beperking ook eens een kans en worden ze niet gelijk uitgelachen.

Wat vinden jullie? Hoever mag televisie gaan?

Tijdreizen

Op dit moment (her)lees ik de boeken van Diana Gabaldon. De serie heet Outlander en ik zal in het kort omschrijven waar het over gaat:

Clair gaat in 1945 op vakantie naar Schotland. Dit omdat ze daar met haar man Frank trouwde. Ze vonden het fijn om deze plek na de oorlog weer op te zoeken. Clair was in de oorlog verpleegster. Daarom interesseert ze zich voor planten en kruiden. Ze bezocht op een dag met een man die veel van planten afweet een stenen cirkel. Dit is een cirkel van grote rotsachtige stenen die rechtop staan. Men zegt dat zo'n cirkel altijd iets magisch heeft.

Op een dag wonen Clair en Frank een heksenceremonie bij op deze plek. Frank is geschiedenisleraar en vindt dit natuurlijk interessant. Een dag later gaat Clair alleen terug naar de stenen om planten te zoeken en werd sindsdien 3 jaar vermist...

Clair belandde in het Schotland van 1743 doordat ze door de stenen cirkel stapte. Ze ontmoette daar Jamie en moest door omstandigheden met hem trouwen. Ze werden ook echt verliefd op elkaar. Ik zal verder niet op de details van het verhaal ingaan, het is namelijk erg lang en ingewikkeld.

Veel later in het verhaal komt Jamie achter de waarheid van Clair. Clair probeert met haar kennis de geschiedenis te beïnvloeden. In 1745 zou namelijk de grote opstand plaatsvinden waarbij de Schotse Clans voorgoed zouden verdwijnen. Door haar kennis probeert ze haar vrienden en nieuwe familie te beschermen. Ze leert de bevolking daar ook dat de aardappel eetbaar is en een goed voedingsmiddel.

Wanneer Clair zwanger raakt stuurt Jamie haar terug door de stenen. Dit omdat de opstand bijna zou beginnen en de baby 202 jaar later veiliger zou zijn. Zo is het dus gebeurd dat Clair in 1948 opeens weer opduikt. Ze komt terug bij Frank en ze voeden samen Briana, het kind van Jamie op.

In 1968 gaat Clair terug naar Schotland met Briana. Frank is inmiddels overleden. Ze wil erachter komen of Jamie en zijn clan de opstand hebben overleefd. Ze komt erachter dat Jamie nog leeft en besluit terug te gaan naar het Schotland van de achttiende eeuw. Dit keer voorbereid. Ze neemt medicijnen en spuiten mee zodat ze de mensen er beter kan verzorgen. Later volgt Briana haar ook.

Het verhaal bestaat uit 7 (enorm dikke) delen. Daarom zal ik nu niet meer op het verhaal ingaan. Dat zou te ingewikkeld zijn. Er verschijnt volgend jaar als alles goed is nog een achtste deel. Dit is tevens ook het laatste.

Tijdens het lezen van deze boeken ben ik na gaan denken over het principe tijdreizen. Hoe zou het zijn om nu opeens 202 jaar (of langer) terug in de tijd te gaan? En hoe zou het zijn om de toekomst te bekijken? Ik vind het heel erg knap hoe Clair zich in die tijd staande heeft gehouden en dat ze haar kennis heeft gebruikt om dingen te veranderen. Voor zoiets zou het reizen in de tijd wel nuttig zijn. Aan de andere kant heeft het veel meer nadelen dan voordelen. Je bent opeens alles kwijt, je weet niet waar je terecht komt, je weet niet hoe de samenleving er in die tijd uitziet....

Persoonlijke mening

Ik zou het zelf leuk vinden om eens terug te gaan in de tijd. Dan zou ik naar de tijd willen toen mijn familieleden klein waren. Ik heb veel over deze tijd gehoord, maar het lijkt me erg leuk om er eens wat van te beleven. Vooral om een stukje waardering te krijgen voor de luxe die we nu hebben. Ik zou alleen in de tijd willen reizen als ik onmiddellijk weer terugkan. Ik zou zelf dat moment willen bepalen. Ook zou het zo moeten zijn dat je precies op dezelfde plek terugkeert en dat je zelf kan zeggen waar je wilt landen als je in de tijd reist.

Ik ben zelf erg blij om nu te leven. Ik denk dat ik het een paar eeuwen of zelfs al een paar decennia geleden moeilijk zou hebben door mijn beperking. Ik zou geen hulpmiddelen hebben en ik weet zeker dat ik minder kansen zou hebben.

Kortom, ik ben blij met hoe het nu is. Ik denk dat tijdreizen de boel chaotischer zou maken. Het is denk ik iets wat alleen in een fantasiewereld bestaat. Ik vind het erg leuk om erover te lezen. Vooral op de manier waarop Diana Gabaldon het beschrijft. Het is leuk dat ze het zo realistisch heeft gedaan. De dingen waar ze over schrijft zijn echt gebeurd.

Voor het geval je geïnteresseerd bent in de boeken, hier volgen de titels. Je moet ze ook in deze volgorde lezen.

Diana Gabaldon - De reiziger

Diana Gabaldon - Terugkeer naar Inverness

Diana Gabaldon – De verre kust

Diana Gabaldon – Het vuur van de herfst

Diana Gabaldon – Het vlammende kruis

Diana Gabaldon – Sneeuw en as

Diana Gebaldon – Een echo in de tijd

Familieweekend 2011

Afgelopen weekend vierden we weer ons familieweekend. We verbleven met z'n allen voor de tweede keer in Geijsteren. Vorig jaar beviel ons deze locatie zo goed dat we hem weer hadden gereserveerd. Als alles goed is gaan we er volgend jaar weer naartoe. We hebben dit jaar weer veel leuke activiteiten gedaan. Hieronder een klein verslag:

Vrijdag 9 september 2011:

Dit jaar startte het weekend met lekkere friet en een gezellige avond bij elkaar. Op vrijdag wordt er meestal gekaart. Dit is echt het spel van de familie. Verder was er dit jaar ook iets nieuws. Iets dat ik nooit had verwacht. We gingen met z'n allen een sjaal breien. Het was eigenlijk de bedoeling dat iedereen een stukje zou doen, maar dat is natuurlijk niet gebeurd. Het waren steeds dezelfden die eraan werkten. Ik heb ook een flink stuk gebreid.

Zaterdag 10 september 2011:

We moesten allemaal 2 voorwerpen ingepakt in krantenpapier meebrengen. Het moesten voorwerpen zijn die je niet meer gebruikte. Daar hebben we leuke spelletjes mee gedaan. Eerst moest je met een dobbelsteen bepaalde cijfers gooien waardoor je een cadeau mocht uitzoeken. In de ronde daarna mocht je je pakje uitpakken. Er zaten echt grappige dingen tussen zoals onderbroeken, luiers en dat soort dingen. Er zaten ook hele mooie dingen tussen zoals een witte mand met een vaas erin. Die was zo populair dat heel veel mensen hem wilden hebben.

Later in de middag gingen we verder met dit spel. Toen mocht je bij bepaalde cijfers cadeaus van iemand afpakken. Het leuke daaraan was dat die witte mand waar ik het over had echt de hele tijd in trek was en sommige dingen helemaal niet. Daarbij hebben we echt ontzettend gelachen. Op zondag gingen we verder met dit spel, maar daarover later meer.

's Middags gingen we naar het bos. Op een bepaald stuk had de organisatie voorwerpen verstopt. De opdracht was om het voorwerp te zoeken dat bij jou paste. Zo was er voor iemand een sleutelbos omdat zij haar sleutels altijd kwijt is of voor iemand een zweep omdat ze dol op paarden is. Voor mij lag er een microfoon. Dat was ook erg leuk. Als je je goede voorwerp terugbracht kreeg je een puzzelstuk en later moest je de puzzel compleet maken.

's Avonds hebben we lekker Chinees gegeten. Daarna moesten we naar buiten omdat we niet mochten zien wat de organisatie aan het doen was. Later toen we naar binnen mochten zagen we dat de boel versierd was. Er hingen allemaal Nederlandse vlaggetjes. Jahoor, het was Ik hou van Holland avond! Het was echt ontzettend leuk. We deden het rijtjesspel dat ook in het programma voorkomt en het leuke was dat onze groep veel punten behaalde doordat andere groepen beweerden dat ze het beter konden maar dit was (natuurlijk) niet het geval. Bij een rijtje mocht ik de leeftijden van de familie opnoemen. Dit was erg leuk omdat ik vet over de inzet heen ging. We deden ook het spel waarbij je een verhaal aan elkaar door moest vertellen. Het was echt grappig wat er allemaal uit kwam. AF en toe werd het hele verhaal zo verdraaid dat het meeste van het oorspronkelijke verhaal er niet meer inzat. Het was een hele gezellige avond! Het was extra leuk omdat ons groepje had gewonnen :).

Zondag 11 september 2011:

's Ochtends gingen we een hele leuke versie van het spel Bingo doen. Het ging als volgt: iedere groep kreeg een bingokaart. Vervolgens werd er een nummer en een voorwerp omgeroepen. Bijvoorbeeld: 3: een blad van een boom. Dat betekent dus dat je als je het cijfer 3 op je kaart hebt een blad van een boom moet halen en dat blad bij het cijfer moet leggen. Het was echt grappig om te zien hoe iedereen door het hele huis en de tuin rende. Omdat dit spel voor mij te onoverzichtelijk was mocht ik de ballen trekken. Ons groepje, waar ik dus normaal gewoon bij zat, had ook een keer bingo en won geloof ik een pak koekjes (heb ik niks van gezien :P). Het was echt ontzettend leuk om te doen. Het spel was zo goed ontvangen dat we snel een tweede ronde erbij hebben verzonnen. Bij deze ronde mocht ik ook meehelpen met voorwerpen bedenken.

Later gingen we nog een spel doen met de cadeautjes. Bij sommige rondes gingen we ruilen en later weer afpakken. We hebben weer ontzettend gelachen. Uiteindelijk won ik Turkse theeglaasjes en een heel mooi Boeddhabeeld. Als iemand die Turkse glaasjes wil hebben? Laat maar weten. Anders bewaar ik ze voor misschien wel een volgende keer :).

's Middags hebben we nog lekker gegeten en alles ingepakt. Rond 3 uur gingen we allemaal weer naar huis. Het was een erg leuk en gezellig weekend. De organisatie heeft leuke en grappige dingen bedacht. Ik ben benieuwd naar volgend jaar!!!!!!

xx

Aardbeving 8 september 2011

Gisteren zat ik dvd te kijken en opeens voelde ik de aarde trillen. Met mij voelden dit vele anderen zowel in Nederland als in Duitsland. Facebook raakte overvol en de telefoonlijnen waren overbelast. #aardbeving was trending op Twitter. Nou, dat was me een avond...

We waren gewoon dvd aan het kijken zoals zovaak. Toen begon opeens alles te trillen. Mijn moeder dacht dat mijn vader boven aan het springen was, maar ik zei meteen dat het een aardbeving was en dat niemand zo hard kon springen. Alles trilde. Ik hoorde zelfs de glazen. Meteen daarna werd er aangebeld en stond bijna iedereen buiten op straat.

Iedereen had het erover. Het gekke was dat mijn buren een docu over 9/11 aan het kijken waren. Dat lijkt me eng!!! Een andere buurvrouw was helemaal in paniek. Ik niet, het enige wat ik zei was dat het in Japan veel erger was en dat we geluk hebben dat er niks gebeurd is.

Daarna ben ik informatie op internet gaan zoeken en zag ik dat het episch centrum hier niet zover vandaan was. De aardbevig in 1992 was erger. Ik herinner deze mij ook nog. Ik was toen 2. Natuurlijk rerinner ik het me meer van de verhalen. Ik logeerde toen bij oma en toen de aardbeving plaatsvond waren we wakker omdat ik honger had. Ik vond het toen zo leuk dat ik steeds vroeg of we nog een keer konden wiebelen :). Volgens mij was er in ongeveer 2002 ook een aardbeving, maar deze werd niet door veel mensen gevoeld. Ik voelde hem wel. De aardbeving van gister was erger.

Vanochtend hoorde ik er ook weer vanalles over op de radio. Gelukkig is er niks gebeurd. Het was me het avondje wel.

xx

Oma 65 jaar!

In mijn vorige blog vertelde ik al dat mijn oma jarig zou worden. Dit was gisteren het geval.

Ze werd 65 jaar. Omdat ze 65 is, is ze nu ook met pensioen gegaan. Afgelopen maandag was haar laatste werkdag. Het kan zijn dat ze in januari weer begint met werken, maar dat weet ze nog niet. Ze is in ieder geval goedgekeurd voor eventueel nog een jaar.

Gisteren zijn we 's middags naar haar toegegaan om de cadeautjes te brengen. Van ons allemaal kreeg ze geld voor nieuwe schoenen, die wilde ze namelijk erg graag hebben. We hebben het geld in een oude schoen gestopt en daarbij nog wat spulletjes voor in bad gedaan.

Van mijzelf kreg ze een mooie doos met een strik. In deze doos had ik haar lievelingssnoep gedaan en een gedichtje. Het cadeautje was een kleine geluksboeda. Ik had deze in Nijmegen gekocht. Ik had er al ooit over geschreven, maar toen had ik nog niet gezegd wat het was.

's Avonds gingen we met z'n allen naar ons huis om te eten. We hadden eten besteld bij een frietzaak die vanalles en nogwat heeft. Het was erg lekker en gezellig.

Na het eten gingen we nog even buiten zitten. Het was echt super mooi weer. Rond half acht gingen ze weer naar huis. Het was een erg leuke en gezellige verjaardag.

xx