Düren update... Intro

Degenen die mijn blog hebben gevolgd weten dat ik op 17 september naar Düren ben gegaan. Daar zou ik een testperiode van 2 weken meemaken om te kijken hoe me dat bevalt. Ik heb aan heel veel mensen beloofd om ze op de hoogte te houden. Dat wil ik nu via deze blog gaan doen. Het is dan wel 2 weken geleen, toch heb ik natuurlijk aan jullie gedacht. Ik heb iedere dag een kort verslagje gemaakt zodat jullie van alles op de hoogte blijven. Aangezien er wat internetproblemen waren plaats ik de hele boel nu pas. Ik doe het niet in één keer, maar wil er echt een dagboek van maken. gewoon net zoals het toen was, maar dan 2 weken later. Ik hoop dat ik jullie op deze manier goed op de hoogte kan houden. Als jullie vragen hebben zijn die natuurlijk altijd welkom.

[Ik hou van...] Schrijven

Schrijven.... Ja, je kunt denk ik wel stellen dat ik daarvan hou. Anders zou het me niet gelukt zijn om nu al meer dan een jaar geregeld een blog te plaatsen.

Als kind vond ik het altijd al leuk om te schrijven. Bij mij moet je het eigenlijk brailleren noemen, want schrijven met een pen dat gaat een beetje moeilijk....

Op mijn vijfde begon ik met het leren van braille. Mijn eerste woordjes waren: aal, aak, kaas, bal, aan, en raam. Hier kan ik me nog heel erg goed aan herinneren. Mijn juffrouw las toen een verhaaltje voor waarin een bepaald woord centraal stond. Dat woord moest ik dan leren. Je zult wel denken: "Wat een rare woorden om mee te beginnen." Ja, dat is het ook wel, maar het zijn de eenvoudigste woorden als het om brailleren gaat. Dit vanwege het leren van de toetscombinaties die de letters vormen. Zo is de a maar één puntje en dus het makkelijkste te leren. Daarom leer je eerst veel worden met een a erin. De l bestaat uit drie puntjes. Deze drie puntjes maak je met één hand, dus met drie vingers. Je kunt dus met één hand het woord aal brailleren. Daarom zijn we denk ik met dat woord begonnen. De k bestaat uit twee punten die je ook met dezelfde hand maakt. Daarom was dat mijn tweede woordje.

In groep drie begon ik gewoon met boom, rroos, vis, vuur, Pim enzovoort. Volgens mij bestaat dat rijtje ook al niet meer op de basisschool.

We hadden altijd een schrijfles waarin je bepaalde dingen moest schrijven. Het ging er dan om dat je de combinaties voor elke letter goed beheerste en natuurlijk dat je netjes brailleerde. Er werd natuurlijk ook op de spelling gelet. Je moest immers gewoon een taal leren net als iedereen.

Wij mochten tijdens de schrijfles vaak zelf verhalen bedenken. Dat deed ik dan ook erg graag. Naar aanleiding van die verhalen leerde je heel veel. Het werd nagekeken en je werd op je fouten gewezen. Een hele leuke manier om het schrijven onder de knie te krijgen.

Later schreef ik nog steeds kleine verhaaltjes. Dit waren vaak fantasie dingetjes. Soms schreef ik ook over dingen die ik meemaakte. Ja, toen is eigenlijk het basisprincipe van deze blog gelegd.

Op de middelbare school hoefde ik eigenlijk niet meer zo heel creatief te schrijven. Het ging dan meer om het schrijven van brieven, opdrachten, samenvattingen en verslagen.

Soms schreef ik zelf nog wat gedichten of andere verhalen.

Eigenlijk ben ik pas echt weer gaan schrijven toen ik begon met bloggen. Ik heb ook ontdekt dat ik het nog steedds leuk vind om te doen. Ik zou best nog wat vaker verhalen of gedichten willen maken, maar daar komt vaak niks van terecht. Dan heb ik wel ideeën, maar dan wil het even niet lukken. Als ik echt het idee heb dat er iets goeds uitkomt schrijf ik het meestal allemaal achter elkaar op. Als ik dan eenmaal bezig ben lukt het vaak wel. Soms maak ik er ook te weinig tijd voor vrij omdat het natuurlijk meer aandacht vraagt dan het schrijven van mijn blogjes over gebeurtenissen. Toch denk ik dat je ooit wel weer een verhaal op deze blog kunt verwachten. Ik zeg alleen niet wanneer, want daar hou ik niet van. Het moet vanzelf komen en je moet het echt willen.

Verder heb ik ook ontdekt dat ik het erg leuk vind om over mijn beperking te schrijven. Niet dat die beperking leuk is; nee, ik vind het leuk om mensen er informatie over te geven. Ik merk ook dat er behoefte aan is en dat veel lezers er ook dingen van leren. Blijkbaar zijn dat soort dingen nog hard nodig. Ik vind het fijn dat ik mensen op deze manier dingen kan vertellen, maar ook kan vermaken.

Een familielid vroeg laatst aan mij of ik al een keer contact met een tijdschrift heb opgenomen. zij vond mijn blogjes zo boeiend dat ze zich voor kon stellen dat sommige tijdschriften misschien interesse in dat soort teksten hebben. Geen idee! Daar heb ik eigenlijk nooit zo over nagedacht en als ik het zou willen zou ik nu sowieso niet weten hoe ik dat aan moet pakken en of het werkelijk goed genoeg is.

Ik hoop dat ik nog heel lang door kan gaan met het schrijven van teksten. Realistisch, fantasie, fictie... het maakt mij niet uit. Als ik het maar leuk vind en als ik andren er een plezier mee kan doen.

Wat vinden jullie er eigenlijk van? Zou er vraag zijn naar het soort artikelen dat ik schrijf? Dan gaat het om de artikelen waarbij het label "Blind" staat.

Reacties zijn wekom.

Toeval of niet?

Vandaag gebeurde er echt iets grappigs, tenminste ik vond het grappig.

Vanmorgen belde oma mij op en vroeg me vervolgens: "Ruik eens..." Ze wilde dus eigenlijk alleen maar dat ik zou raden wat we zouden eten. Ik dacht na en zei voor de grap zuurkool. Nou, dat bleek dus juist te zijn...

Is dit gewoon toeval? Ja, waarschijnlijk wel. Het grappige is alleen dat het nu echt leek alsof ik het via de telefoon kon ruiken.

Het zou wel grappig zijn als dat echt zou kunnen. Of nouja, of het altijd leuk is om alles te ruiken weet ik ook niet. Ik vond het wel lol dat ik het meteen had geraden.

Mijn oom beweerde meteen dat ik het al lang wist, maar dat was echt niet zo. Ik ben benieuwd of ik het nog eens mag beleven. Dan zullen we zien of het toeval is of niet :)

Zwemmen

Zwemmen, het is heerlijk als het buiten warm is. Lekker ronddwalen in het water en je helemaal vrij voelen. Ja, je denkt dat dat zomaar zou kunnen, maar dit is helaas niet zo in het leven van een blinde.

Als ik naar een zwembad ga vind ik dat nooit echt fijn. Waarom niet? Nou, gewoon vanwege de drukte. Ik kan niet doen wat ik wil en ik kan niet mijn eigen gang gaan. Er moet altijd iemand bij mij zijn die mij helpt. Niet bij het zwemmen, want dat kan ik best goed vind ikzelf, maar bij het ontwijken van andere mensen. Als ik namelijk een stukje wil gaan zwemmen moet er altijd iemand in de buurt zijn die zegt: "een beetje naar links/rechts." Anders kunnen er echt ongelukken gebeuren.

Dit is de reden waarom ik niet van zwemmen in een zwembad hou. Je moet je altijd concentreren en je kunt je niet vrij uit bewegen. Dat vind ik erg vervelend omdat het juist heel lekker is om zomaar ergens naartoe te zwemmen. Dat kan dus niet.

Toen ik vorig jaar op vakantie was in Oostduinkerke hebben we daar ook gezwommen. We zijn toen even naar het buitenbad gegaan en het leuke was dat daar op het moment niemand anders was. Dat was echt zooooo ongelooflijk fijn! Zo kon ik ook eens mijn gang gaan en elke kant op zwemmen die ik wilde. Dat was heerlijk.

Helaas duurde het niet zo lang voordat er weer andere mensen kwamen... Jammer, maarja dat is nou eenmaal zo bij openbare zwembaden.

Gelukkig hebben wij een zwembad in onze tuin. Zo kan ik lekker zelf bepalen wat ik wil doen. Het is echt heerlijk. Vooral als het buiten warm is. Lekker eventjes afkoelen...

Ik heb geen druk en chaotisch zwembad nodig. Gelukkig maar! Op deze manier kan ik toch ook een beetje vrij zijn.

Düren update

Aankomende maandag zal ik naar Düren vertrekken voor een testperiode van twee weken. Ik heb hier al eerder over geblogd, maar ik zal het nog een keertje kort uitleggen voor diegene die het nu voor het eerst lezen.

In Düren (Duitsland) zit een beroepsopleidingencentrum voor mensen met een visuele beperking. Ik ga daar twee weken meelopen om te kijken of zij misschien een leuke en geschikte opleiding voor me hebben. Tegelijkertijd kijken zij wat mijn kansen en goede kwaliteiten zijn en of zij mij verder kunnen helpen. Hier even een kleine update.

Gisteren heb ik contact gehad met Düren. Ik blijf er ook tijdens het weekend. Dit omdat het ongeveer 1,5 a 2 uur reizen is, maar ook omdat ik deze extra reis niet vergoed krijg. Ik krijg alleen de heen en terugreis aan het begin en het einde van de periode vergoed. Nu is het maar voor twee weken, dus heb ik niet zoveel zin in gedoe. Daarom zal ik er gezellig het weekend blijven.

Ik zeg nu wel MAAR twee weken.... in werkelijkheid vind ik het best even vreemd en spannend om aan één stuk zo lang van huis te zijn. Dit ben ik niet gewend. Als ik zo lang van huis ben dan is het meestal naar een omgeving waar ik de mensen ken of samen met mensen die ik ken. Achja, we zullen het wel overleven.

Ik heb ook gehoord dat ik op een kamer kom die speciaal voor deze testperiodes gebruikt wordt. Dat wil zeggen dat ik op de kamer zelf niet over wifi (draadloos internet) beschik. In de gewone standaardkamers valt dit volgens mij wel te regelen. Zal ook wel moeten vind ik want ik kan niet meer zonder haha.

Gelukkig heb ik mijn telefoon en heb ik een abonnement met onbeperkt internet. Ik kan dus gelukkig wel gewoon op Facebook en Twitter om jullie op de hoogte te houden. Misschien kan ik toch nog ergens een verbinding vinden. We zien het wel. Blogs zullen er waarschijnlijk niet gepost worden. Dat is zo'n gedoe met je telefoon...

Ik heb me wel voorgenomen dat ik aantekeningen maak van alle dingen die ik meemaak. Dan kan ik het naderhand allemaal plaatsen zodat jullie ook weer op de hoogte zijn.

Wil je toch tijdens die periode op de hoogte blijven? Dan raad ik je aan om me op Social media te volgen of een mailtje te sturen. Dan zal ik het (in het kort) proberen te beantwoorden.

Verder heb ik eigenlijk geen idee wat er op me af zal komen. Ik laat het dan ook lekker over me heenkomen. Ik stap er open in en probeer zoveel mogelijk informatie in me op te nemen. Dan kan ik later een goede keuze maken. Welke keuze dat is dat maakt niet uit. Het moet iets zijn waar ik me prettig, gelukkig en op mijn gemak bij voel.

Familieweekend 2012

Afgelopen weekend vond alweer het dertiende familieweekend plaats. Een traditie waar iedereen altijd erg veel zin in heeft en waar iedereen altijd enthousiast naartoe leeft.

Dit jaar waren we alweer voor de derde keer te gast in Geijsteren in een hele mooie accommodatie.

Aan het begin wist nog niemand, behalve diegenen die de boel organiseerden, wat er allemaal ging gebeuren. Meestal vormen vier of vijf familieleden de organisatie. Zij bedenken het programma en de activiteiten. Dit jaar was het wederom erg gezellig en erg geslaagd!

Vrijdagavond is eigenlijk elk jaar standaard de kaartavond. Dat hoort gewoon zo en daar mag eigenlijk niks aan veranderd worden. We zijn allemaal groot geworden met het spel Amerikaans jokeren. Helaas is dat voor mij niet echt te doen, maar ik heb me natuurlijk uitstekend vermaakt met iedereen.

Dit jaar hadden we voor het eerst een kampvuur. Dat was erg gezellig en lekker warm.

Ik heb ook een koffiedouche gehad. Dat was wel grappig. Iemand verschoof iets op de tafel en stootte per ongeluk een kop koffie om. Die ging dus helemaal over mijn broek. Gelukkig was de koffie lauw en niet gloeiend heet. Dan had het gevaarlijk kunnen zijn. Gelukkig had ik genoeg kleding bij me dus het kwam allemaal goed.

Dit jaar was het thema "Vroeger; terug in de tijd." We deden dus allemaal spelletjes van vroeger met soms een beetje een modern tintje.

De organisatie heeft lekker veel naar RTL 4 gekeken. Dit is maar goed ook, want op die manier hebben ze leuke spelletjes kunnen maken.

We startten de zaterdag met een lekker ontbijt. Toen was het tijd voor het eerste spelletje. Dit was "Minute to win it" jaja, van RTL 4.

De familie werd opgesplitst in twee groepen en die groepen moesten tegen elkaar strijden. Er waren twaalf spelletjes. Je kreeg per spel één minuut de tijd. Daarna moest je concurrent uit de andere groep hetzelfde doen. Dit leverde veel gelach op.

Ikzelf moest vijf appels op elkaar stapelen. Nou, dat was dus niet te doen. Verder dan drie kwam ik niet. Dit omdat de appels allemaal verschillende vormen hebben.

Toen was het tijd voor wat ontspanning en de lunch. Ik ben samen met een aantal familieleden gaan wandelen in het bos. Erg fijn en heerlijk met het zonnige zomerweer dat we hadden.

Na de lunch speelden we bingo. Niet zomaar een bingo, maar een bingo met heel veel prijsjes. De prijzen hadden allemaal iets met vroeger te maken. Het waren dus heel veel oude dingen die ze vroeger gebruikten of mooi vonden.

Ik kon zelf niet meedoen met de bingo omdat er geen aanpassingen waren. Dat is natuurlijk lastig om te doen. Ik heb me toch wel heerlijk vermaakt. Mijn peettante speelde voor mij en ik heb zelfs een keertje bingo gehad. Mijn prijsje was een telraam. Zo'n ding waar je vroeger op school mee rekende. Ik heb dat op de basisschool ook nog moeten gebruiken. Ik heb het aan mijn peettante gegeven omdat zij het nog wel ergens voor kon gebruiken. Ik zou er zelf namelijk niks mee kunnen beginnen... Het was wel een geinige en originele prijs. Beter dan een oud strijkijzer. Die stond er ook nog tussen.

Later was het tijd voor het "letterpakkenspel" uit De jongens tegen de meisjes; ja, van RTL 4. Dit was ook hilarisch! Het gaat zo:

De spelers hebben ieder aan de voorkant en aan de achterkant een letter. Je speelt het met z'n vieren. In totaal heb je dus acht letters. Vervolgens worden er vragen aan de spelers gesteld en zij moeten het antwoord vormen. Het antwoord bestaat uit vier letters en dus uit de acht letters die ze om hebben. Het was dus heel veel heen en weer geren en gezoek naar degene met de goede letter. Moest hij nou zo of zo staan? Heel veel lol.

Helaas kon ik daar niet echt aan mee doen omdat het te chaotisch is. Ik heb wel alle antwoorden gegeven. Dus ik was nog ergens goed voor hahaha. Onze groep had het spelletje zelfs gewonnen.

's Avonds hebben we heerlijk gegourmet. Het was heel gezellig en natuurlijk ook heel lekker.

Toen kreeg ik een hele belangrijke taak van de organisatie. Ik voelde me zeer vereerd; hahahaha. Ik moest op de entertoets van de laptop drukken zodat de muziek gestart werd. De organisatie ging namelijk optreden. Ik had toen nog geen idee waarmee, maar ik vond het wel leuk dat ze mij de verantwoordelijkheid gaven dat de boel zou beginnen. Niet dat het zo moeilijk is hoor....

Het thema was dus "Vroeger." De organisatieleden waren verkleed als oude mensen. Ze zagen er erg grappig uit. Iemand herkende zelfs niet wie iemand was. Dan is het wel geslaagd denk ik. Ze zongen allemaal oude liedjes. Daarbij gebruikten ze ook enkele attributen. Het was erg leuk en hilarisch.

Daarna trokken ze zich terug om de gewone kleding weer aan te doen. Wij moesten nog even bijkomen van het hele gebeuren!! Helaas is er geen video-opname gemaakt. Er was iets misgegaan waardoor de filmcamera het niet deed. Achja, er zijn ergere dingen.

Vervolgens deden we weer een aantal spelletjes in de twee groepen.

Het eerste spel was dat je zo veel mogelijk titels, artiesten en attributen uit het eerder omschreven optreden op moest schrijven. Dat was geen makkelijke klus. Het is uiteindelijk toch nog redelijk gelukt.

Het tweede spel was eigenlijk een visueel spel. Het ging om foto's van familieleden. Deze foto's waren bewerkt. Dat betekende dus dat je meerdere personen in een foto zag. De neus van die, de mond van de ander. Wij moesten opnoemen welke personen je in iedere foto kon onderscheiden. Dit leverde veel gelach op.

Het derde spel ging als volgt: op de slaapkamers werden allemaal oude dingen neergezet zoals een fluitketel, een beeldje en noem maar op. Iedere groep kreeg vijf minuten de tijd om zoveel mogelijk objecten op te schrijven. Dit was erg grappig.

Op zondag deden we nog een spel uit De jongens tegen de meisjes. Het grappige was dat ik het eigenlijk al een beetje had geraden. Ik zei zaterdag voor de gein dat we eigenlijk ook het spel "Op het matje" moesten doen. En jahoor, dat gebeurde dus ook.

Bij dit spel moet je met z'n tweeën bepaalde lichaamsdelen op het matje krijgen, bij ons op het grasveld in een afgezet vak, Bijvoorbeeld twee voeten en één knie. Dat wil dus zeggen dat je flink over elkaar heen moet hangen en belachelijke houdingen aan moet nemen.

Gelukkig is het allemaal wel gelukt. Onze groep verloor dit spel.

Uiteindelijk werd onze groep tweede. Ik was nog nooit zo blij dat ik in de groep zat die laatste werd.

De winnaars uit groep één kregen namelijk nog prijsjes van de bingo. Oude zooi dus waar je niet veel mee kan beginnen. Onze groep kreeg allemaal lekkere dingen die nog over waren zoals chips en nootjes en dat soort dingen.

Na het spelletje hebben we nog lekker geluncht. Toen hebben we alle spullen opgeruimd en zijn we naar huis gegaan. Het was echt een topweeekend en een super organisatie!!

De datum en locatie voor volgend jaar staan al vast. Volgend jaar vindt het weekend plaats van 6 tot en met 8 september en we gaan weer naar Geijsteren. Ik verheug me er nu alweer op!

Een spannende vlucht.......

Pretparken, leuk en spannend. Lekker in de achtbaan of juist in een heel ander type attractie. Hoe beleef ik nou zoiets?

Ten eerste moet ik zeggen dat ik helemaal niet zo'n pretparktype ben, maar ik ben natuurlijk wel een paar keer naar een pretpark geweest. Ik denk dat ik een stuk of vier keer in de Efteling was en ook twee keer in Fantasialand in Duitsland.

Ja, hoe ervaar je nou een attractie als je het niet ziet? Gewoon puur op gevoel.

Meestal leggen degene die met mij meegaan de attractie van tevoren uit naar aanleiding van wat zij zien natuurlijk. Zo kan ik me er een beetje een voorstelling van maken, nouja, zo goed als dat mogelijk is natuurlijk.

Ikzelf vind het Sprookjesbos in de Efteling saai terwijl heel veel mensen dat juist heel leuk vinden. Ja, ik zie niks van die mooie sprookjes dus zoveel heb ik er ook niet aan. Natuurlijk hoor je er ook dingen, maar het is toch anders. Gewoon niet echt iets voor mij.

Ik hou niet echt van snelheid; dus achtbanen vind ik nogal eng. Ik ken blinde mensen die het juist wel heel gaaf vinden, maar daar val ik niet onder. Ik ben wel een keer in een achtbaan geweest en dat was niet de minste! Ik heb het over De vliegende Hollander in de Efteling.

In 2009 gingen we met school naar de Efteling. Ik trok die dag veel op met mijn geschiedenislerares. Het was echt heel erg gezellig! We gingen bijvoorbeeld in de Droomvlucht. Die attractie vind ik wel mooi. Je hoort mooie muziek en als ik het me goed herinner ruik je ook iets. Door de verhalen weet ik wat er te zien is.

Op een gegeven moment vroeg mijn lerares of ik mee wilde in de Vliegende Hollander. Ik zei in eerste instantie nee omdat ik dacht dat het een hele snelle en heftige achtbaan is. Zij vertelde dat dat volgens haar wel meeviel en dat ik het best kon proberen.

Uiteindelijk kon ze mij toch overtuigen en dacht ik ook: "Ja, laat ik het maar doen dan daag ik mezelf uit en ben ik weer een ervaring rijker."

Ok, we stappen dus in de achtbaan. Eerst is er ook niks aan de hand. Het gaat rustig en ik vind het leuk.

Daarna komt het harde gedeelte en is er een soort vrije val. Nou!!! We schrokken ons allebei kapot. We hadden allebei niet op die snelheid en op het hele gebeuren gerekend.

Toen de rit voorbij was waren we even sprakeloos en dat wil wat zeggen! Het eerste wat mijn lerares zei was: "leef je nog?"

Later konden we er wel om lachen en hebben we dit verhaal best vaak verteld. Ik ben inderdaad een ervaring rijker en achteraf vond ik het ook best leuk. Het was gewoon ff schrikken!!

Toch weet ik niet of ik er een volgende keer weer in zou gaan. Misschien wel... wie weet!

Twee feestjes!!

Dit weekend was hartstikke leuk! We hadden twee verjaardagsfeestjes.

Zaterdag was mijn oma jarig. Dat werd natuurlijk uitgebreid gevierd. Er kwam familie langs en we hebben gezellig gekletst. Oma had lekkere taart gebakken en dat kan ze als de beste.

's Avonds hebben we friet gebakken en was het erg gezellig.

Gisteren vierden twee andere familieleden hun verjaardag. Mijn oudtante was al in juni jarig en mijn oudoom is donderdag jarig. Ze vierden het gezellig samen en we boften met het weer. We konden lekker in de tuin zitten.

Hier kwam ook heel veel familie op af. Ik heb weer lekker met iedereen bij kunnen kletsen.

Het eten was ook super lekker! Er was zelfgemaakte tomatensoep en die was meteen op. Twee familieleden moesten eventjes weg, maar ze wilden nog graag terugkomen voor het eten. Dit wisten we alleen niet. Je kunt het al raden; ze kwamen terug en er was helemaal niks meer. Best grappig eigenlijk. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.

Gelukkig konden ze nog iets anders eten. Ze hebben alleen de lekkere soep gemist.

Verder heb ik heel veel met mijn peettante gekletst.

Ik ga op 27 oktober met haar naar een concert van Simone Kleinsma. Daar heb ik echt mega veeeeeeeeeeeeel zin in!!!!!

De concertreeks heet Three times a lady. Dit houdt in dat er drie concerten door drie verschillende artiesten worden gegeven. Simone Kleinsma, Karin Bloemen en Pia Douwes. Ze worden begeleid door een pianist. Dit vindt allemaal plaats in Ermelo. De zaal is niet zo heel groot. Nu mogen jullie raden waar wij zitten.........

Ja, goed zo; op rij één!!!! Echt gaaf zeg!!!! Ik kijk er echt naar uit. Ik ben zo blij met mijn lieve peettante!!

Verder is er eigenlijk niks meer gebeurd. Ik wacht nog op papieren uit Düren vanwege de snuffelweken. Ik ben erg benieuwd, maar ook erg zenuwachtig. Ik zie er tegenop, maar vind het ook wel weer leuk... Jeetje, wat is het leven soms ingewikkeld... Soms zou ik willen dat ik nog een kind was. Dan was alles een stuk makkelijker. Het grappige is altijd dat kinderen juist graag volwassen willen zijn. Ik vroeger ook...

Het komt allemaal wel goed. We zullen het zien. Misschien levert het iets op, misschien ook niet. In ieder geval wel heel veel ervaringen en indrukken. We wachten wel af. Ergens zal ik wel iets leuks en geschikts vinden. Misschien in Düren, misschien ook niet. Wie zal het zeggen.

Aankomend weekend hebben we weer ons jaarlijkse familieweekend. Ik heb er erg veel zin in en ben erg benieuwd naar de dingen die we gaan doen. Het wordt vast weer dolle pret. Je leest het volgende week wel hier.