Een geldboom

Een vriendin van mijn moeder is vorige week geslaagd voor haar opleiding. Daarom hebben mijn ouders en andere vrienden haar afgelopen weekend een klein grappig cadeautje gegeven.

Het was een vriendenboekje. Je kent die dingen wel. Een boekje waarin je vrienden een lijstje mogen invullen over allerlei dingen die ze leuk vinden. Lievelingseten, lievelingslied, lievelingsfilm/programma en tegenwoordig ook lievelingswebsite.

Ze hadden er ook grappige foto's ingeplakt. Ik vond het wel een leuk idee en heb dus ook een pagina ingevuld.

Naast de standaarddingen stond er ook een vakje waarin je je wensen kon uiten. Ik weet al niet meer wat ik allemaal zei, maar terwijl ik aan het denken was zei ik heel veel dingen hardop. De leukste dingen schreef mijn moeder dan op. Zo zei ik ook dat ik een geldboom wenste.

Eigenlijk was dit een grapje, maar blijkbaar vond mijn moeder het zo leuk dat ze het had opgeschreven... Wat moet die vriendin nou wel niet van me denken? Ik ben totaal niet het type dat rijkdom belangrijk vind zoals jullie weten. Maakt verder ook niet uit. Ik vond het zelf ook wel grappig staan en het sprong er toch uit omdat het een originele ingeving was. Toen ben ik na gaan denken en heb ik de ideale geldboom bedacht. Nu maar hopen dat er iemand is die de zaadjes uit kan vinden.... En zo ziet hij eruit:

De geldboom is heel erg groot. Hij kan in elke tuin staan. Hij heeft veel water en licht nodig om te groeien.

In het voorjaar krijgt hij blaadjes. In de zomer komen er bloemetjes aan in allerlei kleuren.

De herfst is de belangrijkste periode. Tijdens de herfst moet je als eigenaar je boom goed in de gaten houden.

Nadat de bloemen zijn uitgebloeid worden het muntjes. Allerlei soorten: 1 cent, 10 cent 1 euro en ga zo maar door. De blaadjes veranderen in biljetten.

Als de muntjes rijp zijn vallen ze van de boom af. Je kunt ze dan oprapen en sparen (of uitgeven). De biljetten vallen ook van de boom. Pas ervoor op dat ze niet wegwaaien. Dan heb je er namelijk totaal niets meer aan. Daarom moet je in de herfst zo goed op de boom letten. Als er een herfststorm op komt zetten kun je namelijk in één klap al je geld verliezen.

Zou het niet mooi zijn als dit echt bestaat? Nee, ik denk dat er dan alleen maar ruzie zal zijn en iedereen van elkaar geld zou stelen. Gelukkig bestaan er dingen als dromen en fantasieën. Hierin kan iedereen als hij wil even heel erg rijk zijn.

Augustbutterfly

Toen ik gisteren mijn mailbox opende was ik aangenaam verrast. Ik krijg altijd een melding wanneer één van mijn vriendinnen een blogje heeft geplaatst. Ik zag daar opeens mijn eigen blognaam staan... Huh? Wat heeft dat te betekenen?

Ik begon het meteen te lezen. Als jullie willen kunnen jullie het artikel

hier

ook lezen.

Ik vond het erg leuk dat zij reclame voor mijn blog maakte en haalde er meteen een nieuw blogidee uit. Hetzelfde ga ik nu ook doen voor de blogjes die ik volg. Dat zijn er niet zoveel, maar het is wel erg leuk om te doen. Ik denk dat het voor degene van wie de blog is ook fijn is om te lezen. Dat gevoel had ik in ieder geval wel.

Vandaag gaat het dus overAugust butterfly.

Haar naam is Marrit en ze is 20 jaar en slechtziend. Ik leerde Marrit op school kennen. De laatste tijd kunnen we erg goed met elkaar opschieten. Dat was op school ook wel zo, maar nu kan ik wel zeggen dat we een hechte vriendschap hebben opgebouwd en ze bij één van mijn beste vriendinnen hoort.

Door Marrit en een andere vriendin ben ik op het idee gekomen om te gaan bloggen. Ik las regelmatig hun berichtjes en vroeg me toen af of dit voor mij ook mogelijk was. Ik interesseerde me daar al langer voor. Toen ik eenmaal de tijd had heb ik het met hulp van de twee allemaal uitgezocht. Zie hier het resultaat: ook als blinde is het mogelijk om je op het web te uiten.

Marrit had eerst een andere blog, maar ze is een tijdje geleden overgestapt naar deze. Ze schrijft veel over de dingen die ze meemaakt in het dagelijks leven, op het gebied van haar opleiding die ze wil kiezen en haar ervaringen als slechtziende.

De dingen die ik aan haar blog het mooiste vind zijn haar gedichtjes. Ze kan haar gevoelens heel goed verwoorden. Ze zijn kort maar krachtig en dat vind ik het mooiste. Ze raken je meteen.

Soms plaatst ze ook zelfgeschreven verhalen. Deze zijn ook erg origineel.

Binnenkort start ze met een nieuwe rubriek waarin ze mensen gaat interviewen. Daar kijk ik erg naar uit.

Kortom: het is de moeite waard om haar in de gaten te houden. Haar nieuwe blog wordt vast net zo leuk en boeiend als de oude!

Unser Star für Baku: vervolg

Vorige week plaatste ik een blog over de Duitse castingshow "Unser Star für Baku." Hierin vertelde ik over het vernieuwde stemsysteem. Nog even in het kort: Tijdens de uitzending kun je de stemuitslag live volgen. Hierdoor ben je precies op de hoogte wie er wel en wie er niet doorgaat. Zit je favoriet er niet tussen dan bel je nog even snel en zorg je ervoor dat hij wel bij de beste kandidaten zit.

Ik vind dit een heel goed systeem omdat je zo het principe doorgestoken kaart voorkomt. Zo dacht ik vorige week. Nou, eigenlijk denk ik zo nog steeds, maar er is toch wat gebeurd waardoor ik er toch een beetje anders over ben gaan denken.

Er was een kandidaat waar ik nogal gek op was. Ik zag haar auditie al lang geleden in het programma "Tv Total." Ik heb haar naam onthouden zodat ik kon kijken of ze later bij de beste 20 zou zitten. Het programma begon namelijk met de beste 20 en dus zonder auditie.

Jahoor, Vera zat erbij. Ik was dolblij en vond het echt super. Blijkbaar hielden veel mensen van Vera. Bij de eerste stemronde kreeg zij namelijk de meeste stemmen waardoor zij als populairste werd gezien. De kandidaat die hierbij het beste is moet als laatste optreden.

Het optreden was echt geweldig! De jury vond dit ook. Vera stond ook lang in de top5 wat dus betekende dat ze door zou gaan naar de volgende ronde en misschien Duitsland zou gaan vertegenwoordigen in Baku.

Ja, ik zeg zou...

Tijdens de laatste 2 minuten van het stemmen ging het er nogal hectisch aan toe. Doordat je nu de uitslag live kan zien werd er druk geroepen door de jury. Stem alsjeblieft op die en op die... Je begrijpt het wel. Vera stond gelukkig in de top5, maar dat niet lang meer. De juryvoorzitter zei opeens "Denk alsjeblieft aan Rachel, die wil ik ook niet verliezen." Dat heeft hij geweten...

Het publiek gaf gehoor aan hem en stemde volop op Rachel. En toen gebeurde het en schoof Vera omlaag naar de zesde plaats en Rachel omhoog naar nummer 5. Kortom: Rachel door, Vera niet.

Zo zie je meer hoe snel een uitslag kan veranderen. Het was echt binnen de laatste 10 seconden ofzo. Dat is echt heel erg jammer...

Na afloop waren de juryleden erg teleurgesteld. Dat is begrijpelijk, maar ze hebben het natuurlijk ook zelf veroorzaakt. Ze waren boos op het stemsysteem en beloofden vandaag dan ook hun mond te houden zodat ze niet perongeluk de verkeerde mensen naar huis sturen. Ik ben benieuwd. Hier

nog even een link naar het optreden van Vera. Dan weten jullie over wie ik het heb. Echt jammer dat ze niet meer bij de laatste 10 zit.

Avonturen op straat

Mijn vriendin Marrit (www.augustbutterfly.wordpress.com) inspireerde mij voor dit blogje. Zij plaatste gisteren een artikel over de avonturen die zij met een blinde vriendin op straat beleefde.

Het klinkt heel erg spectaculair, maar dat is het zeer zeker niet. Toen ik het artikel las dacht ik: "heey, dit herken ik heel erg." Ik heb zelf namelijk ook vel dingen op straat beleefd. Ik weet het natuurlijk niet allemaal, maar hier wat dingen die in mijn geheugen gegrift staan.

Toen ik kleiner was, ik schat ongeveer 10 jaar wilde ik tijdens een mobiliteitstraining oversteken. Ik stond keurig op de stoep te luisteren naar het verkeer. Ik wacht altijd tot het moment waarop er niks meer aankomt. Ik stond dus netjes te wachten en opeens pakte iemand me bij mijn arm en zette me aan de overkant neer. Het enige wat deze man zei was dat de muur aan de linkerkant was. Ik was echt sprakeloos omdat ik dit totaal niet verwachtte. Nu wil het toeval wel dat ik echt die kant op moest, maar wat als dat niet het geval was en ik vanwege een andere reden stond te wachten? Daar stond deze vriendelijke menneer dan weer niet bij stil.

Het is natuurlijk altijd goed als mensen je willen helpen, maar ik vind dat ze het niet zomaar moeten doen. Wij blinden kunnen daardoor ons oriëntatiegevoel kwijtraken. Je weet niet waar je opeens zit en of je daar wel heen wilt. Ik zou zeggen: helpen is erg goed bedoeld, maar doe het alleen als je erom gevraagd wordt of vraag het zelf van tevoren. Het is niet prettig wanneer je zomaar wordt meegenomen.

Een aantal jaren geleden had ik mobiliteitstraining in Nijmegen en liep ik netjes volgens mijn route. Toen stonden er opeens een aantal fietsen midden in de weg. Bijna de hele stoep werd erdoor in beslag genomen. Ik tikte dus tegen een van de fietsen aan en toevallig stonden er wat meisjes bij. Toen ik perongeluk een fiets omgooide zeiden ze pas dat er fietsen stonden. Ik zei tegen hen dat de fietsen nogal erg in de weg staan. Toen werden ze opeens een stuk stiller en beweerden ze dat dat inderdaad zo was. Toen mijn begeleider na een tijdje weer bij me kwam lopen zei hij dat hij een tijdje eerder deze meisjes met de fietsen zag. Hij had gezien dat ze ze er hadden neergezet. Dit vond ik echt geweldig! Vooral door die reactie van mij naar hun toe. Ik hoop dat ze er wat van hebben geleerd.

Verder ben ik natuurlijk meer obstakels tegengekomen. Zo stond er opeens een bord of een vrachtwagen of allerlei dingen waar je omheen moest lopen.

In Grave zat ook een kapperszaak met een super handig bord... Ik weet niet of hij er nog zit en of de situatie nog hetzelfde is. Vroeger had deze zaak in ieder geval een bord buiten hangen. Dit bord hing aan de muur en begon ongeveer op buikhoogte. Wanneer je er met je stok langsloopt gaat je stok onder het bord door. je ziet dus niet dat het er hangt. Tegelijkertijd loop je er vol tegenaan omdat het bord er wel degelijk is. Heel handig dus... We hebben deze kapperszaak toen wel hierop gewezen en toen hadden ze een bloembak onder het bord gezet. Als je dan aan komt lopen tik je eerst tegen de bloembak en wordt je dus gewaarschuwd dat er iets is. Dit vond ik zelf wel heel aardig van ze.

Ik vind het echt heel erg interessant om te zien hoe mensen op mij en andere blinden reageren. Dat zie je wel door de verhalen van mij en Marrit. Het is ook grappig hoe mensen reageren wanneer je hulp vraagt. De een helpt je meteen doormiddel van uitleg en heeft veel geduld als je nog een keer iets navraagt. Sommigen lopen zelfs met je mee als ze toch die kant op moeten. Ik had ook een keer een hele aardige mevrouw te pakken die zelfs een omweg voor mij wilde lopen en samen met mij een bepaalde winkel ging zoeken. Soms kom je ook mensen tegen die bot weg zeggen dat ze je niet willen helpen. Okay, dan niet he... Hopelijk zijn er nog aardige mensen in de buurt. Ik snap het wanneer je bijvoorbeeld gehaast bent ofzo, maar dat kun je dan wel op een vriendelijke manier laten blijken toch?

Ja, er gebeuren veel dingen wanneer je als blinde of slechtziende op straat loopt.

Hondenpoep is ook zo'n ding. Ik liep laatst met mijn moeder op de stoep om de weg naar mijn nieuwe werk te ontdekken. Daar lag opeens ook heel veel poep midden op de stoep. Als ik alleen was was ik er vol ingestapt. Ik vind dat echt schandalig! Het is ook bijzonder vervelend voor jou als persoon. Je komt ergens binnen en dan opeens merk je dat je poep onder je schoenen of aan je stok hebt. Dan voel je je ook niet op je gemak. Vooral omdat anderen je dan weer moeten helpen met het opruimen van troep die anderen niet hebben opgeruimd...

Jaja, je maakt vanalles mee!!

Goede voornemens

Jaja mensen ik weet het... Een beetje laat maar toch... Ik ga het nog even heben over goede voornemens. Het is tenslotte nog januari dus het mag nog.

Veel mensen hebben goede voornemens aan het begin van een nieuw jaar. Dit kunnen allerlei dingen zijn. Het komt wel vaak voor dat deze voornemens een typisch januari ding zijn en er na deze maand niet meer naar wordt gekeken. Het lijtk wel een soort hype te zijn. In januari vindt men het nog leuk, wil men vanalles veranderen, maar daarna is de nieuwigheid er wel van af.

Ik doe zelf niet aan goede voornemens. Ik vind dit dingen die altijd belangrijk zijn. Je moet tenslotte altijd op je gewicht letten en altijd goed bezig zijn met bepaalde dingen. Wanneer je er opeens een voornemen van maakt lijkt het iets bijzonders en iets goeds. Waarom zou je niet altijd goed bezig zijn?

Daarom ben ik nu ook begonnen aan iets wat ik zelf een streven noem. Iets wat ik erg belangrijk vind en waar ik niet alleen in een soort van bevlieging door het nieuwe jaar mee bezig wil zijn.

Ik wil wat bewuster met eten omgaan. Niet dat ik dat nooit heb gedaan, integendeel zelfs. Maargoed, ik wil minder gaan snoepen en meer groenten/fruit gaan eten. Verder wil ik ook meer gaan bewegen. Ik hoop dat ik hierdoor een gezondere levensstijl aanneem. Dit vind ik erg belangrijk voor mezelf.

Ik hou totaal niet van sporten, maar ik ben er toch mee begonnen. We hebben bij ons op zolder een hometrainer staan en daar ben ik nu dan ook regelmatig op te vinden. Ik moet zeggen: "Het bevalt me erg goed." Lekker met een leesboek of muziek. Zo ben je toch gezond bezig terwijl je ook nog iets leuks doet. Het is belangrijk voor je lichaam om goed te bewegen en verantwoord te leven.

De laatste tijd van mijn schoolperiode kwam daar niet echt veel van. Daarom haal ik nu alles dubbel en dwars in. Ik voel me er heel erg goed bij en hoop dat ik zo mijn droomgewicht kan bereiken.

Zijn er dingen die jullie in je leven willen veranderen? Denk hierbij niet allleen aan jezelf, maar ook aan andere mensen en vooral de wereld. Duurzaamheid is ook één van de dingen die bij mij centraal staan.

De nadelen van internet

Internet heeft mijn wereld vergroot. Ik ben heel erg blij met de dingen die ik ermee kan doen. Mailen met familie/vrienden, msnen, twitteren, dingen opzoeken, boeken bestellen, programma's terugkijken en natuurlijk bloggen. Doormiddel van mijn brailleleesregel en Iphone kan ik lekker op internet om vanalles te doen. Ik vraag me alleen af hoe lang dit nog kan...

Een groot nadeel van internet

Een groot nadeel is dat het internet tegenwoordig steeds minder toegankelijk wordt. Er wordt veel gewerkt met bewegende beelden of bijvoorbeeld plaatjes waar je op moet klikken. Dit is voor mij echter niet mogelijk. ik kan niet met de muis op dat ene punt van een gezichtje klikken zodat iets wordt geopend... Daar staan webdisigners dan weer niet bij stil. Ik merk dat dit steeds vaker voorkomt en het is iets waar ik me enorm aan stoor. Een paar jaar geleden kon ik nog op sites terecht die ik nu niet meer kan bezoeken door de lay-out.

Ik ben bang dat dit steeds meer gaat gebeuren. Het is eigenlijk een omgekeerde wereld geworden. Eerst moet alles zoveel mogelijk toegankelijk zijn voor iedereen, maar neehoor, zo is het al lang niet meer. Het is wel leuk om te zien dat bedrijven zoals Apple hun apparatuur juist voor ons aanpassen. Als ik echter zo'n site met flash met mijn Iphone bezoek schiet ik daar nog geen donder mee op. Door het bewegen schiet mijn cursor steeds terug naar een bepaald punt en kan ik dus niet verder lezen dan een paar regeltjes. Op de laptop gebeurt dat ook. Zit je net lekker naar iets te zoeken schiet je cursor opeens weer naar boven. Daar heb je dan toch helemaal niets aan?

Het is ook vervelend dat sites steeds van uiterlijk veranderen. Neem bijvoorbeeld YouTube. Hebben ze net de lay-out aangepast, ziet het er weer anders uit en kan ik me weer opnieuw oriënteren. Om gek van te worden!! Ik hoor trouwens ook vaak dat mensen zonder beperking deze ontwikkelingen ook irritant vinden.

Een ander nadeel is het feit dat ik in Duitsland woon. Dit heeft niets te maken met toegankelijkheid, maar ik wil het toch even kwijt. Een paar jaar geleden kon ik bijna elk programma uit Nederland hier terugkijken via diverse sites. Bij de programma's van de publieke omroep lukt dit ook nog steeds, maar het komt steeds vaker voor dat ik programma's van de commerciële zoals RTL niet meer terug kan kijken doordat ik geen Nederlands IP-adres heb. Heeeeeel irritant vind ik. Wat maakt het nou uit of je in Duitsland, Nederland, Frankrijk of weet ik het waar woont? Ik snap dat dit door de rechten komt, maar toch. Het is soms niet leuk.

Dan nog het feit dat je voor sommige programma's moet betalen. Daar kan ik mee leven. Zij willen ten slotte ook geld verdienen, maar voor mij als buitenlandse ook heel irritant.

Dit weekend bijvoorbeeld wilde ik iets terugkijken op rtlgemist. De lay-out was weer eens veranderd... pfffff weer flink zoeken. Voor mij is het nu wel makkelijker geworden omdat je nu makkelijker de dagen kan aanklikken, maar ik kwam er dus achter dat ik steeds meer programma's niet kan kijken. Heel stom, maarja, niks aan te doen. Waar is de handige en goed toegankelijke rtlgemist uit 2008 gebleven? Die was heel fijn. Werkte alleen maar met links en nauwelijks met plaatjes. Kon ik alles lekker zelf doen.

Iedereen zegt wel dat mensen met een beperking door de techniek steeds meer kunnen. Dat is ook wel zo. Kijk maar naar mijn blogjes. Ik vraag me soms alleen af: "Gaat techniek soms weleens te ver?"

Engelse liedjes

Toen ik klein was beoordeelde ik Engelse liedjes vaak op hun melodie. Logisch want ik begreep de tekst natuurlijk niet.

Tegenwoordig luister ik steeds meer naar de tekst. Nautuurlijk vind ik de melodie ook erg belangrijk. Als die me niet bevalt dan bevalt me de rest meestal ook niet. Ik zeg meestal want soms is het juist wel andersom. Ik hoorde ooit een liedje waarvan ik de melodie heel irritant vond, maar de tekst juist heel mooi.

Tijdens de HAVO ben ik heel veel bezig geweest met Engels en begrijp ik de meeste liedjes nu wel goed. Soms kan ik dingen niet verstaan omdat het wat onduidelijk is of omdat ik een bepaald woord niet weet. Maarja, dat zal altijd zo blijven.

De inspiratie voor deze blog kreeg ik in de auto. Afgelopen zondag reed ik met mijn ouders en oom van Nijmegen naar huis. We hadden toen muziek opstaan die mijn ouders nogal leuk vonden. Ik vond het niet zo geweldig... Maargoed, automatisch luisterde ik naar de tekst en vertaalde het dus. Het bleek dat het een nogal vreemde tekst was en het me nogal verbaasde dat mijn ouders daarnaar luisterden.

Toen ik zei "Heey, wat een rare tekst" keken ze me verbaast aan. Het bleek dus dat ze totaal geen idee hadden waar ze naar luisterden. Dit vond ik nogal grappig. Het feit dat ik als hun kind dit beter begrijp dan zij.

Zij hebben geen Engels op mijn niveau gehad dus dat verklaart wel wat. Ik wil mijn ouders hier niet afkraken ofzo, maar ik vond het gewoon grappig dat ze totaal geen idee hadden waar ze naar luisterden.

Ik moest toen echt denken aan mijn kindertijd. De tijd waarin ik gewoon met de liedjes meezong zonder enig idee te hebben wat ik zong. Het was gewoon een soort fantasietaal met wat woorden Engels die ik toevallig goed verstond.

Het schattige is dat de kindjes in onze familie nu hetzelfde meemaken. Een meisje van tien is gek op Katy Perry en dan vooral op het lied "Last Friday night". Gelukkig begrijpt ze nog niet waar het over gaat. De Engelse kinderen die de tekst wel kunnen verstaan zullen de woorden wel begrijpen maar de betekenis natuurlijk nog niet echt. Dat is maar goed ook...

R.I.P

Zondag was ik in Nijmegen bij familie op bezoek. We zaten gezellig aan het gebak en de thee toen ze opeens vertelden dat de hond van kennisen zou worden ingeslapen.

Ik heb deze hond een keer gezien. Ze pasten toen op haar toen het gezin op vakantie was. Het was een hele oude hond en ze was heel erg ziek.

Toen wij dus op bezoek waren kwam er een smsje binnen dat de hond gisteren, maandag, zou worden ingeslapen. Het is echt beter voor de hond. Ze kon niet meer lopen en zou vast veel pijn hebben gehad.

Ik vind het eigenlijk een raar idee dat je weet dat iemand, in dit geval de hond er morgen niet meer zou zijn. Ik moest meteen aan het boek Komt een vrouw bij de dokter van Kluun denken. In dit boek krijgt Carmen borstkanker en besluit euthanasie te plegen. Op een gegeven moment zegt ze: "Morgen wil ik ermee stoppen".

Het lijkt me een rare gedachte om je leven zo in de hand te hebben. De hond is zich daar natuurlijk niet van bewust, maar als mens? Het lijkt me heel raar om te weten dat je morgen op dat tijdstip zal overlijden. Het is natuurlijk fijn dat je hier in Nederland voor kunt kiezen als het niet anders kan. In Duitsland is dit volgens mij niet mogelijk. Toch lijkt het me een vreemde gedachte.

De vogel van oma en opa was vorig jaar ontzettend ziek. Ze zijn toen naar de dierenarts gegaan om haar te laten inslapen. Het lijkt me zo raar om je vogel, of wat voor dier dan ook mee te nemen in de wetenschap dat je ze niet meer levend mee naar huis neemt.

Ik hoop dat het gezin van de hond het goed maakt. Ik moest er gisteren wel even aan denken... Daarom sta ik er op deze blog ook even bij stil.

R.I.P

Social media en gevoelens

Veel mensen zijn tegenwoordig op Social media te vinden. Twitter, Hyves, Facebook... wie kent het niet?

Ikzelf ben alleen op Twitter te vinden. Ik vind dat voldoende. Er gaat best veel tijd in zitten. Ik vind Twitter ook heel erg overzichtelijk. Dat is natuurlijk erg belangrijk voor mij omdat ik met braille/spraak werk. De gewone site van Twitter is echter niet meer zo handig. Daarom doe ik het nu via een andere site en mijn mobiel.

Wat zijn de voordelen ervan?

Je blijft op de hoogte van allerlei zaken. Je vrienden, lievelingsartiesten of het nieuws. Altijd handig. Binnen een paar minuten ben je weer helemaal up-to-date.

Je kunt elkaar gemakkelijk en snel dingen laten weten.

Als je wilt kun je via deze netwerken ook andere mensen leren kennen.

Zo kun je nog wel even doorgaan.

Een paar nadelen

Soms krijg je heel vel tweets of berichtjes binnen over hetzelfde onderwerp.

Sommige dingen vind je minder interessant dan andere.

Je berichten kunnen door vreemden worden gelezen tenzij je je profiel beschermt.

Dit zijn een aantal algemene dingen. Er zijn ook dingen die ik persoonlijk minder leuk vind aan social media. Hier een voorbeeld.

Er zijn heel veel mensen die hun gevoelens uiten. Dit mag natuurlijk, er is niks mis mee. Ik vind het alleen vervelend als dit negatief is. Ik lees vaak dat mensen zeggen dat ze huilen of dat soort dingen. Ja, het is niet het leukste om te lezen en ik snap dat iemand dat kwijt wil, maar ik vraag me af of de wereld daar nou op zit te wachten. Nu valt dit eigenlijk nog mee. Soms lees ik dingen van mensen die echt voor een persoon bedoeld zijn. De naam van die persoon staat daar dan niet bij. Het gaat steeds om negatieve dingen. Ik merk gewoon dat het om een bepaald iemand gaat die degene daarmee bedoeld. Ik vind dit echt een enorm slecht iets.

Als je ruzie hebt of iets dergelijks vind ik dat je dat met de persoon/personen zelf moet oplossen. Het is niet altijd leuk om als buitenstaander deze verwijten naar een persoon te lezen. Voor die persoon zelf is het natuurlijk ook niet leuk.

Ik vind bij dit soort situaties de directe communicatie, face to face, nog altijd het beste. Dit omdat je onder andere elkaars stem hoort. Op die manier kun je merken wat iemand met een bepaalde opmerking bedoelt. Je houdt op deze manier ook andere mensen die er totaal geen belang bij hebben erbuiten.

Ik kan me ook voorstellen dat je op de directe manier mensen minder snel kwetst. Via internet kun je je sneller gekwetst voelen omdat je de emoties van iemand mist. Daarom gebruik ik persoonlijk veel emoticons op msn. Ik vind het belangrijk dat men weet hoe ik iets bedoel.

De digitale wereld heeft veel voordelen, maar soms kun je denk ik maar beter vertrouwen op een ouderwets gesprek.

Unser Star für Baku

Een blogje met een Duitse titel? Ja, dat wel, maar verder is het gewoon in het Nederlands. Je hoeft dus niet bang te zijn dat je iets niet zult begrijpen. Het blogje gaat over een Duits tv-programma: "Unser Star für Baku" (Onze ster voor Baku) Ik vind dit een erg leuk programma en daarom wilde ik er wat aandacht aan besteden.

Waar gaat het over?

Baku ligt in Azerbaijan, het land waar dit jaar het Eurovisie songfestival wordt gehouden. In het programma gaan ze op zoek naar de artiest die Duitsland zal gaan vertegenwoordigen. Eigenlijk is het een soort talentenjacht, maar dan wel een beetje anders.

Het begon allemaal in 2010 met "Unser Star für Oslo". Precies hetzelfde programma. Hierin werd Lena Meyer-Landrut ontdekt die in dat jaar zelfs het songfestival won. Ik ben zelf een enorme fan van Lena. Ik vind haar muziek erg leuk. In 2011 probeerde ze het nog een keer, maar toen werd ze tiende.

In de zomer kon je je voor de audities opgeven. Het leuke van het programma (vind ik) is dat deze audities niet worden uitgezonden. Zo hoef je niet weken lang naar allemaal mensen te kijken die helemaal niks kunnen. Er worden alleen een paar hoogtepunten uitgezonden in een ander Duits programma dat erg bij deze zoektocht betrokken is. Dat vind ik dan wel weer leuk, maar weken lang alleen maar naar zoiets kijken? Dat heb ik al vaak genoeg gedaan.

Het programma begint dus met de 20 beste zangers en zangeressen van deze auditie. Afgelopen donderdag was de eerste aflevering te zien. Van deze 20 traden donderdag 10 kandidaten op. Van deze 10 kon het publiek er 5 naar de volgende ronde sturen. Volgende week komt er nog zo'n soort uitzending. In de uitzendingen daarna wordt er steeds afscheid van 1 kandidaat genomen.

Ik vond de kandidaten erg goed. Veel van de deelnemers zijn al heel lang met muziek bezig en nemen het erg serieus. Dat kun je erg goed merken. Er zitten een paar kandidaten bij die ik nu al heel goed vind. De jury is ook ontzettend eerlijk en dat vind ik ook goed. Je kan merken dat ze serieus met de talenten omgaan en ze niet voor de gek houden.

Het leuke is dat je tijdens de hele show de uitslag van de stemmen kan volgen. Je kunt steeds zien wie er bovenaan staat en wie er in de gevarenzone zit. Echt heel erg grappig. Wanneer de jury bijvoorbeeld zegt dat ze Shelly erin willen houden zie je het percentage van haar opeens flink omhoog schieten doordat de mensen thuis flink gaan stemmen. Het goede hieraan is dat je precies weet hoe je favoriet ervoor staat. Er is dus geen sprake van doorgestoken kaart. Het gebeurd ook vaak dat de favoriet het programma moet verlaten doordat mensen denken: "Ik hoef niet voor hem of haar te stemmen. Zij/hij krijgt vast wel genoeg stemmen". Bij dit systeem hoeft dat dus niet te gebeuren omdat je het precies in de gaten kan houden. Ik vind het zelf een enorme vooruitgang en hoop dat dit bij meerdere programma's wordt toegepast.

Het is wel erg zenuwslopend voor de kandidaten, maar ze hoeven dan niet in spanning te wachten. Het publiek heeft ook meer tijd om te stemmen omdat je niet op de uitslag hoeft te wachten. Als de lijnen sluiten zie je het meteen. Erg leuk!!

Ik ben erg benieuwd naar de volgende tien kandidaten en de ontwikkelingen in de volgende shows. Wanneer de winnaar bekend is zal ik vast wel laten weten wat ik van hem of haar vind.

Gesprek voor vrijwilligerswerk

Vandaag had ik het gesprek bij de kleuterschool waar ik binnenkort vrijwilligerswerk ga doen. Ik heb hier een tijd geleden al over geschreven, maar nu kan ik jullie dus meer vertellen.

Via de stichting van de vader van een meisje dat bij mij in de taxi zat ben ik aan deze baan gekomen. De leidster van de kleuterschool kende mij nog van vroeger en weet dus wat ik ongeveer kan. Ik zat zelf namelijk ook op deze school. Het is eigenlijk niet echt een school. Het is vergelijkbaar met de Nederlandse groep 1 en 2. Er zitten kinderen van 3 tot 6 jaar.

Het bijzondere aan deze school is dat ze ook kinderen met een beperking of leerprobleem aannemen. Ze hebben twee groepen waarin vijf van deze kinderen mogen zitten. De groepen bestaan dan uit tien "gewone" kinderen en vijf bijzondere kinderen (als de groepen vol zitten) De twee overige groepen waar geen bijzondere kinderen inzitten bestaan uit 20 kinderen.

Het begon eigenlijk al op dinsdag. Toen ging ik samen met mijn moeder op pad om de route te oefenen. Het is gelukkig een hele makkelijke weg en ik kan er zelfstandig komen. Beter kan ik het eigenlijk niet treffen. Ik vond het fijn om dit al van tevoren te weten zodat ik dit aan de leidster kon vertellen.

Vandaag had ik dus het gesprek. Het was heel erg leuk. We spraken over praktische zaken zoals mijn opleiding, mogelijkheden, werktijden en dat soort dingen.

Ik mag met de kinderen gaan zingen of verhalen met ze bedenken. Ik mag ook bij andere projecten helpen. Ze zouden het ook leuk vinden om aan een project over blind zijn te werken zodat de kinderen begrijpen wat er met mij aan de hand is. Ze vonden dat ikzelf hele goede ideeën had. Het is ook mogelijk om met kinderen individueel of in een klein groepje te werken.

De medewerkers waren allemaal heel erg aardig en stonden open voor mijn komst. Ze zouden het leuk vinden om met mij te werken en willen ook dingen uitproberen om te kijken wat er allemaal mogelijk is. Hier was ik natuurlijk erg blij mee.

We hebben voor nu afgesproken dat ik er twee ochtenden in de week naartoe ga. De tijden kunnen we steeds aanpassen. Ik heb sowieso geen vaste tijden daar. Op deze manier kunnen we steeds bepalen wanneer ik kom en wat ik ga doen en hoelang ik blijf. Erg fijn! Zo kan ik ook weleens 's middags komen als dat handiger is. Aan het begin zullen het denk ik twee uurtjes per dag zijn. Ik ga ook eerst bij één groep beginnen en later ga ik dan een keer naar een andere groep. Dit is makkelijk zodat ik de kinderen goed kan leren kennen. Waarschijnlijk krijg ik geen vaste groep, maar dat weten we nog niet. Daar zullen we later vanzelf achterkomen.

Vervolgens kreeg ik een rondleiding. Het was erg interessant. De school is erg veranderd. Hij is veel groter geworden. Het is er echt super mooi. Als ik er een paar keer loop kan ik de weg zo wel vinden. Ik kwam ook al wat kinderen tegen die heel erg nieuwsgierig waren. Ze wilden al heel veel weten. Echt heel erg lief. Sommige kinderen durfden niks te zeggen, anderen spraken me meteen aan en vroegen wat er met mijn ogen aan de hand was. Echt bijzonder om mee te maken.

Ik vond het een hele leuke en leerzame middag. Ik heb er echt heel veel zin in!! Vooral omdat het personeel zo open is. Ik heb het gevoel dat ik er heel erg welkom ben. Wanneer ik begin is nog een beetje onduidelijk. Ik krijg nog papieren toegestuurd die ik in moet vullen. Ze hebben ook een bewijs nodig dat ik geen strafblad heb. Ik hoop dat ik dit allemaal snel binnenkrijg en snel kan regelen.

Als het zover is dan lezen jullie het hier. Ik zal natuurlijk uitgebreid verslag doen.

Het mysterie van een dag

Iedereen die klein is leert klok kijken. Toen ik klein was was ik al veel met de tijd bezig, maar in groep drie leerde ik het echt bij rekenen. We kregen toen een zelfgemaakte klok van karton met braillecijfers. De wijzers kon je echt bewegen. Ik vond het altijd heel erg leuk en was er altijd fanatiek mee bezig.

Je leert dat er 24 uur in een dag zitten, 60 minuten in een uur, 60 seconden in een minuut... en ga zo maar door.

Ik schrijf hierover omdat er tijdens oud en nieuw een geniale discussie ontstond tussen twee kinderen van negen en tien. Ze mochten natuurlijk lang opblijven en dat is natuurlijk heel bijzonder. Nu ging de discussie erom wanneer de nieuwe dag begon. Dat is natuurlijk om 00:00 's nachts. Het meisje van tien beweerde dit dit niet zo was. De dag begint 's morgens als je wakker wordt... Met andere woorden: de zondag bestaat nu niet omdat je straks naar bed gaat. Dan is het maandag als je wakker wordt.... Ze begreep niet dat je eigenlijk op zondag naar bed gaat en weer op zondag wakker wordt. Normaalgesproken gaat ze op zaterdag naar bed en wordt ze op zondag wakker. jaja, verwarrend he? Ik snapte er helemaal niks van.

Toen ben ik eens juf gaan spelen en heb de twee meisjes alles over de klok verteld. Wanneer is het de nieuwe dag, nieuwe ochtend, avond?

Het was gewoon een hele grappige discussie. Ik bedacht me toen eigenlijk hoe ingewikkeld het allemaal in elkaar zit als je het nog niet zo goed begrijpt. Ik bedacht toen dat een dag echt een mysterie is als je het vanuit de discussie bekijkt.

Ik kan me ook nog iets herinneren wat ik toen ook heel vreemd vond. Dat was de overgang van winter naar zomertijd. Toen had iemand mijn horloge 's avonds om 20:00 alvast op 21:00 gezet. Ik vond het toen heel vreemd dat 20:00 toen al voorbij was...

Zo zie je maar wat er allemaal voor grappige gedachtes en discussies ontstaan door de klok.

Een (week)weekend Woudrichem

Dinsdag ging ik logeren bij Hugo, een goede vriend van me. We hadden er allebei heel veel zin in omdat we elkaar een half jaar niet hadden gezien.

We hadden in Grave bij onze oude school afgesproken. Dit leek ons het makkelijkste. Zo zouden allebei onze ouders een deel rijden. In Grave spraken we even af waar mijn moeder me donderdag zou halen. Daarna gingen we op weg naar Woudrichem.

Daar was het eerst tijd voor een kopje thee met koekjes en heel veel kletsen. Tussendoor hadden we heel veel lol om een vergeten hoofdletter. Ik probeerde in te loggen op het internet maar doordat ik geen hoofdletter had gedaan lukte dat eerst dus niet.

Na het avondeten gingen we nog even naar de supermarkt om wat chips voor de avond te halen.
Daarna nog even wat vage filmpjes kijken en wat op msn. Toen kwamen we op het idee om de nieuwe dvd van Hans Teeuwen van de buren te lenen. Die hebben we met z'n allen gekeken. Toen hebben we nog wat gekletst (alweer) en nog wat met de Ipad gedaan.

Op woensdag waren we voor het grootste deel van de dag alleen. Eerst even rustig ontbeten en dat soort dingen. Toen zijn we met de pont naar Gorinchem gegaan. Daar hebben we wat gewinkeld en lekker gegeten.

's Avonds na het eten gingen we koekjes bakken. Deze hebben we ook versierd met allerlei dingen. Ze waren erg lekker.

Op donderdag hebben we niet zo heel veel gedaan. Vooral (nog steeds) veel gekletst. 's Middags gingen we naar de MCDonalds voor de lunch. Daar heeft mijn moeder mij ook weer opgehaald.

Het was een heel leuk (week)weekend. Deze uitdrukking hadden we verzonnen omdat de duur van mijn verblijf ongeveer hetzelfde was als een weekend.

Het is zeker voor herhaling vatbaar.

Oud & nieuw 2011

Het nieuwe jaar is begonnen. Ik heb oud en nieuw in Nijmegen gevierd. Nouja, eigenlijk in Nijmegen en Weurt.

's Middags bracht mijn moeder mij naar Nellie in Nijmegen. Daar heb ik mijn spullen weggezet en even gekletst. Daarna ging ik samen met Nellie met de bus naar het station en daar heeft Rina ons opgehaald. We zouden met familie bij haar blijven eten.

We begonnen met een kopje thee omdat de anderen er nog niet waren.

Mijn peettante Yvonne en haar man Hans verrasten mij met hele leuke cadeautjes. Ik ga samen met Yvonne naar de musical Next to normal. We hebben nog geen idee wanneer. We hopen dat we naar Eindhoven kunnen. Hier zal ik meer over vertellen als ik meer weet. Ik kreeg ook hele mooie engeltjes van glas in lood. Deze zijn echt heel bijzonder. Van een andere oudtante kreeg ik ook nog twee engeltjes omdat ik voor haar koffiepunten had gespaard. Echt heel erg lief.

Het avondeten was heel erg lekker. We begonnen met een kipcocktail. Daarna hadden we een kipschotel en een zalmschotel. Het toetje was een lekker ijsje met warme kersen en slagroom.

Rond 21:30 brachten Hans en Yvonne Nellie en mij weer terug naar Nijmegen. We zijn toen nog even naar mijn peetoom gegaan. Daar hebben we ook nog gezellig gekletst en gezongen.

Om 00:00 was het een enorme drukte. Iedereen liep door elkaar om elkaar een gelukkig nieuw jaar te wensen. Ze hadden ook wat vuurwerk gekocht. Ik stond binnen samen met Nellie bij het raam te kijken. Ik kan de kleuren van het vuurwerk erg goed zien. Zelfs hondje Does vond het geweldig!! Ze stond met haar voorpoten op het aanrecht als een trotse hond naar het vuurwerk te kijken. Ze wilde steeds naar buiten, maar dat is natuurlijk te gevaarlijk. Echt schattig...

Rond 01:00 gingen Nellie en ik naar haar huis. Toen zijn we naar bed gegaan.

De volgende morgen, of nouja, een paar uur later kwamen oma en opa tijdens het ontbijt langs om me op te halen. Nadat ik me had aangekleed gingen we naar mijn peetoom en familie. Daar hebben we nog wat gedronken en gekletst. Toen zijn we naar huis gegaan.

Thuis heb ik alle mails en berichtjes beantwoord en nog wat tv gekeken.

Dat was de start van mijn 2012. Ik ben benieuwd wat dit jaar zal brengen. Ik hou jullie hier wel op de hoogte!