Spoedgeval

Nee, er is niks ernstigs aan de hand. Ik wil jullie alleen even over iets vertellen. Na het lezen van de blog snap je de titel wel.

Vorige week keek ik op mijn telefoon en zag ik dat ik een sms'je van een vriend had. Hierin vroeg hij mij of ik hem direct wilde bellen. Nou, ik kan je vertellen, dan schrik je wel even!!! Ik dacht echt dat er iets aan de hand was. Ook omdat ik nog eens dezelfde mededeling via What's app kreeg.

Er spookten al allerlei gedachten door mijn hoofd. Ik besloot om maar eens te gaan bellen zodat ik erachter zou komen wat er aan de hand was.

Zo gezegd zo gedaan. Ik belde een beetje met een dubbel gevoel. Misschien was er iets ergs gebeurd, misschien ook niet.

Gelukkig was er sprake van het tweede. Hij wilde alleen maar een telefoonnummer hebben. Helaas kon ik hem niet verder helpen, maar dat doet er even niet toe. Het gaat mij om de manier waarop hij het aan me vroeg.

Ik heb het al vaker meegemaakt. Dingen die verkeerd werden opgevat door miscommunicatie. Vooral door de manier waarop je iets zegt of vraagt. Soms ook door het gebrek aan leestekens in mails. Ik vind dat soort dingen altijd heel erg jammer.

Nu schrok ik me dus dood door de toon waarop de berichtjes waren geschreven terwijl er eigenlijk niets aan de hand was. Het zou beter zijn geweest wanneer er stond "Zou je mij misschien willen bellen? Ik wilde je vragen of je het nummer van ... hebt." Dan had ik natuurlijk ook meteen gereageerd. Het voordeel zou dan zijn dat ik me niet vanalles af ging vragen over wat er eventueel gebeurd zou kunnen zijn.

Ik dind dat soort dingen erg belangrijk. Vooral omdat ik vaak virtueel contact heb. Het is jammer dat er weleens misverstanden zijn door de manier van schrijven.

Gelukkig was er dit keer niks aan de hand. Ik hoop dat dit niet meer zo snel voorkomt.

Hebben jullie dit ook weleens meegemaakt?