Grote oma

Vandaag, 5 maart, zou mijn grote oma jarig zijn geweest. Ze was een hele dierbare persoon en daarom gaat dit blogje over haar.

Mijn overgrootmoeder, de oma van mijn moeder, werd geboren op 5 maart 1919. Ze trouwde op 13 april 1939 met opa Jopie. Op 22 april van dat jaar werd Nellie, hun eerste kind geboren. Ze kregen nog 8 gezonde kinderen en 11 kleinkinderen. Ik was in 1990 het eerste achterkleinkind.

Ik heb heel veel goede en leuke herinneringen aan grote oma. Ik noemde haar volgens mij zo omdat zij mijn overgrootmoeder was. Ze was namelijk niet groot. Ik had echter nog andere oma's en opa's en om verwarring te voorkomen kreeg zij dus de naam "Grote oma."

Mijn oma, de moeder van mijn moeder is hun vijfde kind. Omdat mijn opa uit Duitsland kwam gingen zij daar wonen. Dit is dus ook de reden waarom mijn ouders en ik ook in Duitsland wonen. Ik werd dus meteen tweetalig opgevoed. Dit kwam goed van pas toen ik in Grave naar school ging.

We gingen vroeger (bijna) elke zaterdag op bezoek bij grote oma en opa Jopie. Dat was altijd het hoogtepunt van de week. Ze speelden veel met mij en ik mocht vaak dingen die de anderen niet mochten. Zo zat ik heel vaak op de keukentafel terwijl we liedjes zongen. Dit is ooit gefilmd dus dat is wel heel speciaal en leuk om te kijken.

Verder werd er altijd veel gekaart. Daar kon ik niet aan meedoen, maar ik mocht wel de kaarten tellen en vasthouden. Toen ik ouder was en al wat kon rekenen mocht ik steeds de pot tellen en hield ik deze nauwkeurig bij.

Verder hebben we nog veel meer leuke dingen beleefd. Zo was er bijvoorbeeld de surpriseparty toen ze 80 werd. Ik was toen 9 jaar. We waren allemaal bij een zoon van haar. Iemand ging oma en opa halen en zei tegen hen dat ze zouden vergaderen over hun diamanten bruiloft. Oma nam een klein taartje mee en ging zo de verrassing tegemoet.

We moesten allemaal erg lachen om het taartje. Dat was niet genoeg voor alle mensen. De verrassing was geslaagd! Dit feest is ook op film vastgelegd zoals zoveel dingen.

Een ander hoogtepunt was de diamanten bruiloft. Op 13 april 1999 waren ze 60 jaar getrouwd. Twee dagen na mijn communie. Ik droeg mijn communiejurk op deze dag.

In de kerk mocht ik tussen oma en opa in zitten. Zij vonden mij altijd heel erg speciaal. Ik ben er later achtergekomen dat oma het altijd heel moeilijk had met mijn beperking. Ze wilde dat ik zoveel mogelijk mooie en leuke dingen zou beleven.

Tijdens de kerkdienst verraste ik hun met een gedicht dat ik uit mijn hoofd had geleerd.

Na de mis was er een enorm feest. Na afloop kregen we allemaal een flesje wijn met een foto van oma en opa. Deze fles heb ik nog steeds.

Helaas werd oma tijdens het laatste jaar van haar mooie leven erg ziek. Ze lag veel in bed. We gingen er vaak naartoe. Ik herinner me nog dat ik dan bij haar in bed lag en uren met haar kon kletsen. Ze probeerde toch nog zo vaak mogelijk op te zijn, maar na een tijdje ging dat steeds moeilijker.

Eind augustus werd besloten dat ze naar het ziekenhuis zou gaan voor onderzoek. Helaas overleed ze op 1 september 2000 in het ziekenhuis.

Niemand had dit aan zien komen. We gingen er allemaal vanuit dat ze beter zou worden. Ze zouden vast iets vinden in het ziekenhuis. Helaas mocht dit niet zo zijn.

Ik herinner me het moment toen ik haar voor het laatst zag nog heel erg goed. Het was de zaterdag voordat ze naar het ziekenhuis zou gaan. Oma wilde daarom nog even bij haar langs. Het was een warme dag en ik had eigenlijk geen zin om mee te gaan. Ik wilde liever in het zwembadje spelen.

Vraag me niet waarom ik toch mee ben gegaan. Ik heb geen idee. Was het mijn zesde zintuig?

Oma zat op het balkon. Ze kwam bijna nooit meer buiten. Het was zo warm in huis dat ze het fijner vond om op het balkon te zitten. Daar heb ik haar voor het laatst gezien. We namen afscheid met het idee dat ik haar de zaterdag erop op zou komen zoeken in het ziekenhuis. Helaas gingen we die zaterdag erop bij opa op bezoek en zou oma er nooit meer zijn.

Toch is ze er nog steeds. Bij elk familieweekend staat er een foto van oma en opa centraal. Ze blijven altijd bij ons en ze houden ons vast in de gaten. Tijdens zo'n familieweekend liggen ze vast in een deuk om alle gekke dingen die we doen. Niemand van ons zal ze ooit vergeten.

Opa overleed op 3 februari 2003 op een leeftijd van 88 jaar.