papieren, papieren en nog eens papieren

Gisteren ben ik naar het CWI in Duitsland geweest. Dit allemaal om de testperiode in Düren aan te vragen waar ik het vorige week over had. Het was me het dagje wel...

Eigenlijk begon het vrijdag. Toen ging ik al met mijn vader naar het CWI om deze aanvraag in te dienen. Daar kreeg ik te horen dat ik eerst op gesprek zou moeten komen bij een mevrouw die zorgt voor de integratie van werknemers met een beperking. Ik ben een tijd geleden al bij deze mevrouw geweest. Het zou alleen vier tot zes weken kunnen duren voordat ze tijd voor me zou hebben.

Toen ik thuis kwam werd ik echter door haar gebeld met de mededeling dat er iemand voor dinsdag, gisteren dus, had afgezegd. Ik zou dan in de plaats van die persoon kunnen komen. Anders zou ik inderdaad zo lang moeten wachten. Dat was natuurlijk fijn. Die kans grijpen we natuurlijk aan.

Het gesprek stelde eigenlijk niks voor. Het kwam erop neer dat ik een vragenlijst over mijn gezondheid in moest vullen, kopieën van mijn diploma moest geven en een kopie van een doktersverklaring waarin staat dat ik blind ben.

We hadden niet alle papieren bij ons dus dat was een beetje jammer. Wie neemt er nou papieren uit 1991 mee?

Deze mevrouw was gelukkig zo aardig dat ze ons aanbood dat we de papieren later die dag konden inleveren. Ze gaf ons alle spullen mee. Daarna gingen mijn moeder en ik thuis aan de slag met het invullen van de papieren en het kopiëren van de documenten. Het was nogal een gezoek omdat wij ons niet konden herinneren dat wij dat papier uit 1991 hadden. Toen was ik immers één jaar oud...

Gelukkig konden we later die middag de papieren in haar postvakje leggen.

Nu is het weer afwachten. Het kan zijn dat ik nog naar een speciale arts moet die mij keurt. Slaat eigenlijk nergens op, maarja, ze moeten immers officieel weten dat ik blind ben... We hopen een test bij een psycholoog te kunnen omzeilen door mijn cijferlijst en misschien lukt dat bij de dokter ook wel door de verklaring. We verwachten van niet, maar je kan het altijd proberen.

Wat nu de volgende stap is zal ik zien als ik een brief in de brievenbus vind. Of ik moet naar één van de testen toe (of allebei) of ik moet weer naar de mevrouw van gisteren.

Als ik eerlijk ben vind ik het wel een gedoe en het gaat nu alleen over de testperiode en nog niet eens over een opleiding. De mevrouw vond het zelf ook erg veel papierwerk. Ze zei dat ze me zo wilde helpen en toelaten, maar dat dat helaas niet mogelijk is omdat die dingen nou eenmaal wettelijk bepaalt zijn.

Toch hadden ze mij de papieren bijvoorbeeld ook via de post kunnen sturen. Dat scheelde een paar keer heen en weer rijden. Aan het gesprek had niemand namelijk echt veel.

We zullen het zien zeg ik maar weer. De eerste stap is nu in ieder geval gezet. Ik heb gelukkig tijd genoeg en ga dus niks overhaast doen. Zodra ik bericht heb laat ik het wel weten.