Een oude hobby

Iets wat ik vroeger heel erg leuk vond was tekenen. Ik denk dat je dat van iemand die blind is niet zult verwachten.

Ik heb laatst al mijn oude cassettebandjes gedigitaliseerd. Ik vertelde al eerder dat ik vroeger heel veel situaties heb opgenomen. Je kunt het eigenlijk vergelijken met de foto's die andere mensen maken. Die betekenen niet veel voor me, maar geluidsopnames betekenen juist wel weer heel veel.

Doormiddel van die bandjes herinnerde ik me weer hoe leuk ik het vond om te tekenen. Toch moest ik er erg om lachen. Ik kan het me nu namelijk niet meer voorstellen dat ik het echt zo leuk vond. Wat is het nut ervan? Ik kan de tekening immers niet zien? Toch zou ik zo weer een tekening maken als iemand erom vroeg.

Toch vind ik het wel heel erg bijzonder dat ik iets als tekenen één van mijn hobby's heb genoemd. Het is namelijk typisch de hobby van een kind dat goedziend is.

Gelukkig kan ik kleuren zien. Ik wist dus met welke kleur ik tekende. Ik tekende de dingen gewoon op mijn eigen manier. Soms naar aanleiding van dingen die ik heb gevoeld. Soms ook naar aanleiding van een omschrijving. Het is alleen jammer dat ik de tekeningen niet terug kan zien. Ik vraag me dus ook weleens af in hoeverre het ergens op lijkt.

Ik tekende vaak hetzelfde. Het waren vaak bloemen, regenbogen, hartjes en vlinders.

Op school hadden we speciaal reliëfpapier. Dat was eigenlijk een soort plastic. Dit moet je op een speciale rubberen mat leggen. Dan moet je er met een balpen met een beetje kracht overheen gaan. Dan kun je de lijnen voelen.

Op de basisschool gebruikten we dit papier om te tekenen. Op die manier kon ik dus in reliëf tekenen en kon ik voelen wat ik tekende. Soms moesten we dingen natekenen en soms werden er ook dingen door de juffrouw getekend zodat wij konden voelen hoe iets eruitziet.

Het grappige is dat we dit reliëfpapier ook op de middelbare school gebruikten. Daar was het vooral tijdens wiskunde. Doormiddel van dit papier kon de leraar grafieken tekenen en konden wij ons er een beeld van vormen.

Ik ben heel erg blij dat ik zoiets als tekenen vroeger gewoon deed. Op deze manier had je toch niet echt het idee dat je anders was dan de anderen. Je deed precies hetzelfde, maar dan wel op je eigen unieke manier.