Uit laten praten...

Ken je dat? Je vertelt een verhaal of je legt iets uit maar je kunt maar niet tot het einde doorpraten. De reden hiervoor is het feit dat je verhaal steeds wordt onderbroken door je luisteraars. Ik heb hier zo'n hekel aan!!

Ik heb het al regelmatig meegemaakt. Ikzelf of iemand anders was iets aan het vertellen en dan opeens midden in een zin begon de persoon aan wie het verteld werd zich ermee te bemoeien.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het juist fijn als mensen laten zien dat ze ergens enthousiast over zijn. Ik vind het alleen irritant als ze je midden in een zin afkappen en zelf vrolijk het woord nemen. Ze denken dan zelf te weten hoe het verhaal verder gaat of wat er als volgende gezegd gaat worden.

Helaas is juist het tegenovergestelde aan de hand. Ze gaan een kant op waar ik helemaal niets over wilde zeggen. Nutteloze dingen worden genoemd waardoor het verhaal steeds langer en misschien ook onduidelijker wordt. Kortom: er wordt steeds om de kern heen gedraaid en de verteller kan helaas niet dat kwijt wat hij wilde vertellen. Ja, misschien uiteindelijk wel, maar dan via een grote omweg.

Waarom doen mensen eigenlijk zoiets? Ik zou het niet weten...

Ik vind het helemaal niet erg als ze iets aan het verhaal toevoegen of als ze ook iets kwijt willen, maar kan dat dan niet gewoon wanneer de verteller is uitgesproken? Gewoon wanneer hij stil is of net aan het einde van een zin even zit te denken hoe hij het verder vertelt? Blijkbaar is dat niet voor iedereen vanzelfsprekend. Dat vind ik wel erg jammer. Soms lijkt het dan net alsof je de verteller geen kans wilt geven of dat jij denkt dat je alles beter weet.

Het zou je ook een heleboel tijd besparen als je een verteller niet de hele tijd onderbreekt. Op die manier hoeft hij niet steeds te zeggen dat hij dit of dat niet bedoelde, maar juist het andere...

Als klein kind leerde ik altijd dat je iemand uit moet laten spreken en zelf hou ik me hier ook aan. Als ik iemand onderbreek moet het wel heel erg belangrijk zijn. Natuurlijk geef ik tussendoor aan dat ik het verhaal begrijp, maar ik ga me er niet mee bemoeien op het moment dat de verteller nog niet klaar is.

Dan is er nog iets anders.

Ik was ooit op een verjaardagsfeestje waar een mevrouw te gast was die maar aan één stuk door bleef ratelen. Nu kan ik wel zeggen dat ik veel praat, maar zij was echt het toppunt! Ze vertelde allerlei dingen en ik wilde er ook iets over zeggen of juist aan toevoegen. Natuurlijk wilde ik haar niet onderbreken, maar ze gaf anderen ook niet de kans om iets te zeggen. Het leek wel alsof ze geen adem hoefde te halen en aan één stuk door kon kletsen. Dat vind ik ook minder... Je moet anderen wel de kans geven om aan het gesprek deel te nemen.

Mijn conclusie is dan ook: onderbreek mensen niet wanneer ze midden in een zin zitten, maar stop zelf weleens als verteller om tussendoor anderen een kans te geven om iets te zeggen. Communicatie blijft ingewikkeld ;)