Een roos

Vorige week kreeg ik een roos van oma. Ze had een flinke bos gekocht en vroeg of ik er een voor op mijn kamer wilde hebben. Dit vond ik wel een leuk idee.

We hadden een roos in een kleine smalle vaas gezet. Het lijkt eigenlijk meer op een lange smalle fles. Deze vulden we natuurlijk met water. Ik zette hem op mijn vensterbank.

Ik keek elke dag of er voldoende water in het vaasje zet. Dit was altijd het geval.

Vanmorgen zag ik dat de roos bijna was vergaan. Dit was wel vreemd want ik had het water altijd gecontroleerd.

Ik liet het aan mijn moeder zien en toen bleek dat er wel voldoende water in het vaasje zat, maar dat de steel van de roos niet in het water zat. De bloem zat een beetje schuin en kon net niet bij het water.

Tja, hoe moet ik dat nou weer weten? Het vaasje is zo smal dat je er niet met je vinger in kan dus ik kon ook niet kijken of het steeltje ook echt in het water zat. Eigenlijk wel jammer. Als dit wel het geval was dan was de bloem misschien nog een paar dagen goed gebleven.

Achja, ik heb er toch een paar dagen van kunnen genieten. Het was een mooie roos. Hij was oranje met geel. Zag er erg mooi uit. Hij stond heel mooi in bloei.

Wat heb ik hiervan geleerd?

Zet de bloemen altijd in een vaas waarvan je zeker weet dat de steel in het water zit en waarvan ik het zelf kan controleren. Als dit niet mogelijk is vraag het dan regelmatig aan iemand zodat de bloem niet onnodig doodgaat.

Zo zie je maar dat je elke keer wel weer iets leert en dat je het ook elke keer weer kunt toepassen.