Miljoenenjacht

Wie kent het niet? Het programma Miljoenenjacht is eigenlijk zo simpel als wat. Er wordt doormiddel van vragen naar een kandidaat gezocht die in de finale kans maakt op 5000000 euro.

Het spel werkt als volgt: er zijn 26 koffers. De kandidaat kiest een koffer uit en hoopt dat daar de 5 miljoen of een ander hoog bedrag inzit.

Vervolgens moet hij de andere koffertjes openmaken en moet hij proberen om er zo veel mogelijk lage bedragen uit te halen. Na een aantal koffers wordt er berekend hoeveel de koffer waard is. De kandidaat mag dan besluiten of hij de koffer verkoopt en het geld neemt of doorspeelt.

Een heel simpel spel eigenlijk. Ik volg het al heel lang. Vroeger toen ik nog geen Nederlandse tv had keek ik het bij oma. Vroeger was het ook nog veel leuker. Nu kijk ik het eigenlijk alleen maar omdat er dan toch niet veel beters op tv is. Soms is het ook spannend en soms kun je je ook lekker kwaad maken over de beslissingen van mensen.

Vroeger ging het openmaken van de koffertjes op een leuke manier. Dan zaten er 25 mensen die ieder een koffer kregen. Dan moesten ze raden wat er in hun koffer zat en als ze het goed hadden kregen ze het bedrag. Dat vond ik vroeger altijd leuk en zo was het ook spannender.

Tegenwoordig gaat het veel sneller en worden de koffers door de meisjes geopend die ze binnenbrengen. Een stuk saaier vind ikzelf. Tja, soms zijn formats aan verandering toe, maar dit is niet altijd positief kan ik je vertellen. Misschien vinden andere mensen het zo leuker, maarja, over dat soort dingen heb je toch niets te zeggen. Het blijft soms wel vermakelijk.

Vorige week begon weer een seizoen van dit programma. Oma en opa vinden het leuk en wilden dat ik de finale voor ze op zou nemen. De rest vinden ze niet zo interessant. Ze wilden zelf namelijk een film kijken. Zo gezegd zo gedaan.

Op maandag ging ik er toevallig langs en nam de dvd mee zodat ze het gezellig zouden kunnen kijken. Mijn dvd-recorder heeft de laatste tijd wat problemen, althans dat vermoeden we. Soms neemt hij gewoon niks op terwijl hij wel loopt en hij pakt niet alle dvdtjes. Die zijn misschien oud en versleten. Geen idee, maar dat is ook niet boeiend voor dit blogje. Het verklaart wel mijn volgende handeling.

Ik wilde checken of de dvd het bij oma en opa deed. Ik haalde hem dus uit mijn tas en deed hem in de dvd-speler. Alles perfect. De dvd weer terug in het hoesje en terug in mijn tas... Huh? Wat klopt er niet?

Toen ik thuiskwam pakte ik mijn tas uit en vond ik dus de dvd met de koffertjes, zoals wij het spel ook wel noemen. Jeetje, weer mee naar huis genomen. Dat was niet de bedoeling.

Ik denk dat het door de gewoonte kwam. Ik ben eraan gewend om de dingen die ik naar oma en opa meeneem weer mee terug te nemen. Als ik er iets gedaan heb stop ik het weer in mijn tas. Zo dus denk ik ook de dvd. Tja, konden ze het nog niet kijken. Wat een stom iets toch.

Twee dagen later heb ik ze de dvd alsnog kunnen geven en hebben ze er nog van genoten.

Wat heb ik geleerd? Het is niet altijd slim om steeds alles op dezelfde manier te doen. Soms moet je er ook weleens bij nadenken ;)