Mijn eerste werkdag als kleuterjuf :)

Ik heb lang op deze dag gewacht, maar vandaag was het dan eindelijk zover!! Mijn eerste werkdag als vrijwilligster!! Ik denk dat de meesten van jullie mijn blogjes over dit project wel hebben gelezen. Ik mag bij mijn oude kleuterschool vrijwilligerswerk gaan doen. Vandaag begon ik bij de olifantjes. Dit is een groep van 22 kinderen. Sommige kinderen waren ziek. Ze waren dus niet helemaal compleet. In deze groep zitten geen (zoals ik ze niem) bijzondere kinderen. Hiermee bedoel ik kinderen die een beperking of andere aandoening hebben. Deze kinderen zitten in twee andere groepen.

Vanmorgen kwam ik om 10:00 uur aan. Ik werd al ontvangen door de leidinggevende, de leidster van de olifanten en een klein olifantenmeisje. Ze namen me mee naar de groep. Daar kwamen veel kinderen op me af. Ze gaven me allemaal een handje en zeiden hun naam. Omdat ze toen nog druk aan het spelen waren heb ik niet alle kinderen kunnen zien. We zouden later die ochtend iets gezamelijk gaan doen.

Een meisje kwam meteen op me af. Ze liet me voor de rest van de dag niet meer alleen. Dat was echt heel grappig. Ze leidde me samen met een ander meisje door de groep rond. Ze deden dat echt heel erg goed. Ze lieten me alles voelen. Daarna zijn we op de bank gaan zitten met de stagiaire. De kinderen stelden heel veel vragen aan me. Het meisje waar ik het net over had vroeg of ik het erg vond dat ik niks kon zien. Ja, dan ga je echt wel even nadenken over je antwoord. Ik had tegen haar gezegd dat er niks aan te doen is en dat ik ook leuke dingetjes kon doen. Ik vertelde dat ik kan luisteren en kan voelen en dat soort dingen. Toen vroeg ze me iets waar ik hard om moest lachen. Ze wilde weten of ik ook kon afwassen. Dus toen heb ik haar maar uitgelegd dat zij zelf ook kan voelen of iets vies of schoon is.

Ze wilde mij een verhaaltje uit een boek vertellen en zei toen: "Ik weet dat je de plaatjes niet kan zien, maar ik vertel het wel aan je." Dat vond ik echt geweldig.

Er kwamen steeds meer kinderen bij die vanalles wilden weten. Ik vond het echt fijn dat de kinderen zulke oprechte vragen stelden. Ik had echt het idee dat ze het begrepen. Voor het grootste deel dan. Een ander kindje vroeg ook waarom ik niet kon kijken. Ja, dat is natuurlijk ingewikkeld...

Toen gingen we memory spelen. We hadden het met minder kaarten gedaan zodat het overzichtelijk was. Het meisje liet me altijd voelen waar de kaarten lagen zodat ik ze ook terug kon vinden. Ze had het eerste potje gewonnen. Ze zei: "Wil jij ook een keer winnen?" Te schattig gewoon.

Toen gingen we met z'n allen in een kring zitten en deden we een spelletje. Ze vertelden me dat ze dit spelletje gisteren ook deden. Hierdoor begrepen ze hoe het is als je niet kan zien. Het gaat als volgt: één kind gaat op de grond onder een deken liggen. Het kan dus niks zien. Dat kind is het ezeltje. Vervolgens gaat een ander kindje op het ezeltje zitten en vraagt of de ezel weet wie er op hem rijdt. Het kind moet dan zeggen wie het is. Op deze manier horen ze alleen de stem en herkennen ze elkaar daar dus aan. Zo herken ik ook mensen. Ik vond het wel origineel bedacht. Nu begrijpen ze hoe ik weet wie er tegen me praat.

Daarna zongen we nog twee liedjes. Het meisje waar ik het steeds over had zat de hele tijd naast me. Ze vroeg of ik vaker kom. Echt heel lief. Ze wilde namelijk dat ik de volgende keer ook weer naast haar kwam zitten. Rond het einde begon ze weer over het afwassen. Dit keer wilde ze weten of mijn moeder de afwas deed. Een heel interessant onderwerp. Ze vond het heel vreemd dat de afwas bij ons door de vaatwasser wordt gedaan. Ze vroeg zich af of we wel een gootsteen hebben. Echt heel erg grappig.

Volgende week woensdag ga ik er weer heen. Dan ga ik ook op donderdag bij de therapie werken. Daar heb ik heel veel zin in. Dat is echt één op één. Misschien kan ik daar volgende week wel over schrijven.

Als ik iets bijzonders beleef zal ik dat natuurlijk met jullie delen. Ik zal niet van elke werkdag zo'n uitgebreid verslag geven. De eerste dag en de eerste indruk is natuurlijk iets speciaals. Ik zie vanzelf wel wat ik zal beleven. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.