[Ik hou van...] Schrijven

Schrijven.... Ja, je kunt denk ik wel stellen dat ik daarvan hou. Anders zou het me niet gelukt zijn om nu al meer dan een jaar geregeld een blog te plaatsen.

Als kind vond ik het altijd al leuk om te schrijven. Bij mij moet je het eigenlijk brailleren noemen, want schrijven met een pen dat gaat een beetje moeilijk....

Op mijn vijfde begon ik met het leren van braille. Mijn eerste woordjes waren: aal, aak, kaas, bal, aan, en raam. Hier kan ik me nog heel erg goed aan herinneren. Mijn juffrouw las toen een verhaaltje voor waarin een bepaald woord centraal stond. Dat woord moest ik dan leren. Je zult wel denken: "Wat een rare woorden om mee te beginnen." Ja, dat is het ook wel, maar het zijn de eenvoudigste woorden als het om brailleren gaat. Dit vanwege het leren van de toetscombinaties die de letters vormen. Zo is de a maar één puntje en dus het makkelijkste te leren. Daarom leer je eerst veel worden met een a erin. De l bestaat uit drie puntjes. Deze drie puntjes maak je met één hand, dus met drie vingers. Je kunt dus met één hand het woord aal brailleren. Daarom zijn we denk ik met dat woord begonnen. De k bestaat uit twee punten die je ook met dezelfde hand maakt. Daarom was dat mijn tweede woordje.

In groep drie begon ik gewoon met boom, rroos, vis, vuur, Pim enzovoort. Volgens mij bestaat dat rijtje ook al niet meer op de basisschool.

We hadden altijd een schrijfles waarin je bepaalde dingen moest schrijven. Het ging er dan om dat je de combinaties voor elke letter goed beheerste en natuurlijk dat je netjes brailleerde. Er werd natuurlijk ook op de spelling gelet. Je moest immers gewoon een taal leren net als iedereen.

Wij mochten tijdens de schrijfles vaak zelf verhalen bedenken. Dat deed ik dan ook erg graag. Naar aanleiding van die verhalen leerde je heel veel. Het werd nagekeken en je werd op je fouten gewezen. Een hele leuke manier om het schrijven onder de knie te krijgen.

Later schreef ik nog steeds kleine verhaaltjes. Dit waren vaak fantasie dingetjes. Soms schreef ik ook over dingen die ik meemaakte. Ja, toen is eigenlijk het basisprincipe van deze blog gelegd.

Op de middelbare school hoefde ik eigenlijk niet meer zo heel creatief te schrijven. Het ging dan meer om het schrijven van brieven, opdrachten, samenvattingen en verslagen.

Soms schreef ik zelf nog wat gedichten of andere verhalen.

Eigenlijk ben ik pas echt weer gaan schrijven toen ik begon met bloggen. Ik heb ook ontdekt dat ik het nog steedds leuk vind om te doen. Ik zou best nog wat vaker verhalen of gedichten willen maken, maar daar komt vaak niks van terecht. Dan heb ik wel ideeën, maar dan wil het even niet lukken. Als ik echt het idee heb dat er iets goeds uitkomt schrijf ik het meestal allemaal achter elkaar op. Als ik dan eenmaal bezig ben lukt het vaak wel. Soms maak ik er ook te weinig tijd voor vrij omdat het natuurlijk meer aandacht vraagt dan het schrijven van mijn blogjes over gebeurtenissen. Toch denk ik dat je ooit wel weer een verhaal op deze blog kunt verwachten. Ik zeg alleen niet wanneer, want daar hou ik niet van. Het moet vanzelf komen en je moet het echt willen.

Verder heb ik ook ontdekt dat ik het erg leuk vind om over mijn beperking te schrijven. Niet dat die beperking leuk is; nee, ik vind het leuk om mensen er informatie over te geven. Ik merk ook dat er behoefte aan is en dat veel lezers er ook dingen van leren. Blijkbaar zijn dat soort dingen nog hard nodig. Ik vind het fijn dat ik mensen op deze manier dingen kan vertellen, maar ook kan vermaken.

Een familielid vroeg laatst aan mij of ik al een keer contact met een tijdschrift heb opgenomen. zij vond mijn blogjes zo boeiend dat ze zich voor kon stellen dat sommige tijdschriften misschien interesse in dat soort teksten hebben. Geen idee! Daar heb ik eigenlijk nooit zo over nagedacht en als ik het zou willen zou ik nu sowieso niet weten hoe ik dat aan moet pakken en of het werkelijk goed genoeg is.

Ik hoop dat ik nog heel lang door kan gaan met het schrijven van teksten. Realistisch, fantasie, fictie... het maakt mij niet uit. Als ik het maar leuk vind en als ik andren er een plezier mee kan doen.

Wat vinden jullie er eigenlijk van? Zou er vraag zijn naar het soort artikelen dat ik schrijf? Dan gaat het om de artikelen waarbij het label "Blind" staat.

Reacties zijn wekom.