Avonturen op straat

Mijn vriendin Marrit (www.augustbutterfly.wordpress.com) inspireerde mij voor dit blogje. Zij plaatste gisteren een artikel over de avonturen die zij met een blinde vriendin op straat beleefde.

Het klinkt heel erg spectaculair, maar dat is het zeer zeker niet. Toen ik het artikel las dacht ik: "heey, dit herken ik heel erg." Ik heb zelf namelijk ook vel dingen op straat beleefd. Ik weet het natuurlijk niet allemaal, maar hier wat dingen die in mijn geheugen gegrift staan.

Toen ik kleiner was, ik schat ongeveer 10 jaar wilde ik tijdens een mobiliteitstraining oversteken. Ik stond keurig op de stoep te luisteren naar het verkeer. Ik wacht altijd tot het moment waarop er niks meer aankomt. Ik stond dus netjes te wachten en opeens pakte iemand me bij mijn arm en zette me aan de overkant neer. Het enige wat deze man zei was dat de muur aan de linkerkant was. Ik was echt sprakeloos omdat ik dit totaal niet verwachtte. Nu wil het toeval wel dat ik echt die kant op moest, maar wat als dat niet het geval was en ik vanwege een andere reden stond te wachten? Daar stond deze vriendelijke menneer dan weer niet bij stil.

Het is natuurlijk altijd goed als mensen je willen helpen, maar ik vind dat ze het niet zomaar moeten doen. Wij blinden kunnen daardoor ons oriëntatiegevoel kwijtraken. Je weet niet waar je opeens zit en of je daar wel heen wilt. Ik zou zeggen: helpen is erg goed bedoeld, maar doe het alleen als je erom gevraagd wordt of vraag het zelf van tevoren. Het is niet prettig wanneer je zomaar wordt meegenomen.

Een aantal jaren geleden had ik mobiliteitstraining in Nijmegen en liep ik netjes volgens mijn route. Toen stonden er opeens een aantal fietsen midden in de weg. Bijna de hele stoep werd erdoor in beslag genomen. Ik tikte dus tegen een van de fietsen aan en toevallig stonden er wat meisjes bij. Toen ik perongeluk een fiets omgooide zeiden ze pas dat er fietsen stonden. Ik zei tegen hen dat de fietsen nogal erg in de weg staan. Toen werden ze opeens een stuk stiller en beweerden ze dat dat inderdaad zo was. Toen mijn begeleider na een tijdje weer bij me kwam lopen zei hij dat hij een tijdje eerder deze meisjes met de fietsen zag. Hij had gezien dat ze ze er hadden neergezet. Dit vond ik echt geweldig! Vooral door die reactie van mij naar hun toe. Ik hoop dat ze er wat van hebben geleerd.

Verder ben ik natuurlijk meer obstakels tegengekomen. Zo stond er opeens een bord of een vrachtwagen of allerlei dingen waar je omheen moest lopen.

In Grave zat ook een kapperszaak met een super handig bord... Ik weet niet of hij er nog zit en of de situatie nog hetzelfde is. Vroeger had deze zaak in ieder geval een bord buiten hangen. Dit bord hing aan de muur en begon ongeveer op buikhoogte. Wanneer je er met je stok langsloopt gaat je stok onder het bord door. je ziet dus niet dat het er hangt. Tegelijkertijd loop je er vol tegenaan omdat het bord er wel degelijk is. Heel handig dus... We hebben deze kapperszaak toen wel hierop gewezen en toen hadden ze een bloembak onder het bord gezet. Als je dan aan komt lopen tik je eerst tegen de bloembak en wordt je dus gewaarschuwd dat er iets is. Dit vond ik zelf wel heel aardig van ze.

Ik vind het echt heel erg interessant om te zien hoe mensen op mij en andere blinden reageren. Dat zie je wel door de verhalen van mij en Marrit. Het is ook grappig hoe mensen reageren wanneer je hulp vraagt. De een helpt je meteen doormiddel van uitleg en heeft veel geduld als je nog een keer iets navraagt. Sommigen lopen zelfs met je mee als ze toch die kant op moeten. Ik had ook een keer een hele aardige mevrouw te pakken die zelfs een omweg voor mij wilde lopen en samen met mij een bepaalde winkel ging zoeken. Soms kom je ook mensen tegen die bot weg zeggen dat ze je niet willen helpen. Okay, dan niet he... Hopelijk zijn er nog aardige mensen in de buurt. Ik snap het wanneer je bijvoorbeeld gehaast bent ofzo, maar dat kun je dan wel op een vriendelijke manier laten blijken toch?

Ja, er gebeuren veel dingen wanneer je als blinde of slechtziende op straat loopt.

Hondenpoep is ook zo'n ding. Ik liep laatst met mijn moeder op de stoep om de weg naar mijn nieuwe werk te ontdekken. Daar lag opeens ook heel veel poep midden op de stoep. Als ik alleen was was ik er vol ingestapt. Ik vind dat echt schandalig! Het is ook bijzonder vervelend voor jou als persoon. Je komt ergens binnen en dan opeens merk je dat je poep onder je schoenen of aan je stok hebt. Dan voel je je ook niet op je gemak. Vooral omdat anderen je dan weer moeten helpen met het opruimen van troep die anderen niet hebben opgeruimd...

Jaja, je maakt vanalles mee!!